Dlaczego w żadnym roczniku, w żadnej Strażnicy ani na żadnym kongresie nigdy nie było historii lub życiorysu nawróconego odstępcy?
Czyżby takie zdarzenie nigdy nie miało miejsca? Czy odstępcy już nigdy nie wracają w 10 na 10 przypadków? Czy po prostu nie mówi się o tym żeby bracia nie podchodzili do takiej osoby i zaczynali wypytywać "jak to jest"? Z drugiej strony zawrócenie złego z jego drogi powinno być wielkim osiągnięciem dla organizacji, w końcu to syn marnotrawny, taką osobę powinno się pokazywać wszędzie i powinno się zamykać tym przykładem usta innym odstępcom.

Gdzieś ktoś opowiadał historię o osobie wychowywanej od urodzenia w prawdzie, które ex-świadkowie namieszali w głowie, ta osoba zaczęła podważać nauki organizacji i w końcu odeszła. Po jakimś czasie wróciła do zboru, okazała skruchę i teraz jest pionierką. Zna ktoś osobiście takie przypadki i może je udokumentować? Czy to po prostu taka bajka o żelaznym wilku którego niby ktoś tam gdzieś widział, ale w sumie nikt nic nie wie i nie ma na to dowodów?

Słyszałam ma zgromadzeniu obwodowym ( były kiedyś) wywiad z siostra, która kajala  się w prochu i popiele , publicznie wyznając swoje odstepstwo. Mówiła, ze była jakiś czas w grupie Ewiaka ( wrocławiacy  beda kojarzyć ) ale szybko zrozumiała ze tylko w Organizacji jest duch Boży i wróciła. Coś tam było o niemoralnym prowadzeniu się , o kłótniach , braku jedności etc. Generalnie chodziło o to, ze nigdzie nie będziesz szczęśliwy , jak tylko w religii prawdziwej. 

Ja za moich czasów słyszałem historię: "Pewna siostra studiowała z osobą która pod wpływem rodziny, miała dostęp do odstępczych materiałów. Osoba ta chciała by siostra wyjaśniła wszystko o czym pisano w publikacji, którą otrzymała od rodziny. Siostra ta podjęła się tego zadania i ta osoba została ŚJ, ponieważ siostra wykazała błędy i kłamstwa w publikacji, ale dla siostry to było bardzo trudne przebrnąć przez te odstępcze materiały"

Dziś z perspektywy czasu, jestem pewien, że było to wymyślone na potrzeby chwili, gdy interesowałem się tym czym "nie powinienem".

Jeszcze jeden 'budujący' przykład powrotu:

*** w99 1.7 s. 17 ak. 18 Całą rodziną regularnie studiujcie Słowo Boże ***
Pewna wdowa w Indiach usilnie starała się zaszczepić dwójce dzieci miłość do Jehowy. Kiedy jednak syn przestał utrzymywać kontakt z ludem Bożym, była zdruzgotana. Błagała Jehowę o przebaczenie wszelkich błędów, jakie być może popełniła przy jego wychowywaniu. Ale syn nie zapomniał przekazywanych mu nauk. Po przeszło dziesięciu latach powrócił, zrobił wspaniałe postępy duchowe i został starszym w zborze. Obecnie razem z żoną usługują pełnoczasowo jako pionierzy. Ileż radości zaznają rodzice, którzy wzięli sobie do serca radę Jehowy i Jego organizacji, by regularnie zapewniać swej rodzinie pouczenia biblijne! Czy i wasza rodzina stosuje się do tej rady?

Są tam w Warwick pewnie ludzie od wymyślania budujących opowiastek.
Szkoda, że nie podają, jakie kwestie doprowadzały ich do odstępstwa.

czasami faktycznie zdarzają się "odstępcy" wracający do zboru, ale nazywanie takiej wracającej osoby "odstępcą" (nie bez powodu używam cudzysłowów) jest co najmniej problematyczne.

osobiście znam przypadek ochrzczonego brata który przed wstąpieniem do organizacji prowadził bardzo imprezowy styl życia "kobiety wino i śpiew", ale mimo to dał się zaagitować do organizacji bo skusiła go wizja raju na ziemi;

kilka lat po chrzcie człowiek ten (jak to sam określił w rozmowie ze mną) "puknął panienkę" (co oznaczało seks z osobą którą przypadkowo poznał na dyskotece i z którą nie miał później żadnej relacji emocjonalnej) a starszyzna na komitecie zaczęła pytać go ile razy w jakich pozycjach itp. Upierdliwość pytań wydała mu się zbyt wielka, więc strzelił focha, że nie będzie odpowiadał na pytania. "No to cię wykluczymy", "nawet nie musicie bo sam odchodzę". Napisał na kartce "nie chce być świadkiem Jehowy" i podpisał się, a wręczając kartkę starszyźnie powiedział "jak zapewne domyślacie sie, nasza rozmowa właśnie dobiegła końca".

w nomenklaturze świadkowskiej człowieka tego nie powinno nazywać się wykluczonym gdyż "sam odłączył się", co sugerowałoby jego przynależność do odstępców.

niestety, człowiek ten dalej nasiąknięty był ich doktryną, strachem przed armagedonem (który będzie już za chwileczkę już za momencik) i po pewnym czasie powrócił "okazując skruchę". Drugą przyczyną była chęć odbudowania relacji z rodzeństwem.

tacy "odstępcy" istnieją, ale ich istnienie wcale nie dowodzi tego że można ponownie uwierzyć w istnienie krasnoludków i ponownie dać się zniewolic umysłowo strażnicy. Wprost przeciwnie, oni nigdy się z tego zniewolenia nie wyzwolili i dlatego nadal potrzebowali niewolnika któremu będą niewolniczo służyli.