Po pierwsze, z obserwacji nauk, a Liberal ma też doświadczenie być starszym.
Po drugie, jest ang. skorowidz 1930-1985 a w nim hasła.
Po trzecie, są dobre wyszukiwarki, co same prawie wszystko znajdują.

Mam pytanie . Czy moglibyście dać namiary na te skorowidze , czy trzeba to zainstalować ? Ale ja bym chciał po polsku Bibliotekę Strażnicy od 1930 - 2015.

Ja też bym taką chciał, ale taka nie istnieje.
Polska wersja tylko 1986-2013:

http://wol.jw.org/pl/wol/lv/r12/lp-p/0/4820

Nie tylko w głowie, ale i na chomiku:

http://chomikuj.pl/WTLibrary?b=1

Tu Liberala uzupełnię o jeden tekst, który niedawno znalazłem:

„Inny znów mówi: »Gdy połączyłem się z nominalnym kościołem Baptyskim, zanurzony zostałem w wodzie, a ponieważ organizacja ta stosuje dobry symbol, czy mam być ponownie zanurzony, gdy przyszedłem do poznania obecnej prawdy?« Właściwa odpowiedź na te pytanie jest: Jeżeli przed zanurzeniem się w wodzie, jakie podane jest w pytaniu, zanurzony przedtem całkowicie poddał się Panu w poświęceniu i rozumiał, że był zanurzony jako naśladowca Pana Jezusa, to nie byłoby potrzeby powtarzanie symbolu po dojściu do poznania prawdy” (Strażnica 15.12 1922 s. 391 [ang. 15.10 1922 s. 311]).

Nie ma tu żadnej sprzeczności
Obie wypowiedzi skupiają się na sytuacji, kiedy ktoś obwiniony o grzech chciałby uniknąć komitetu sądowniczego, twierdząc, że jego chrzest jest nieważny i tym samym nie jest on członkiem Organizacji podlegającym procedurze sądowniczej zboru.
WTS wyprzedza taki "podstęp" stwierdzeniem, że bez względu czy dany delikwent rozumiał bądź nie rozumiał poprawnie nauki głoszone przez Strażnicę, i bez względu czy dopuszczał się jakichś występków przed i po chrzcie, nie zwalnia go to z konieczności stanięcia przed komitetem, gdyż przez sam akt chrztu związał się z Organizacją.
Widać to wyraźnie w drugim akapicie artykułu ze Strażnicy (przytoczę całość, żeby nie było niedomówień):

*** Strażnica z 15 lutego 2010, s.22, Pytania czytelników ***
W jakich okolicznościach możliwy jest powtórny chrzest?
W pewnych okolicznościach osoba ochrzczona może się zastanawiać, czy jej chrzest jest ważny i czy nie powinna przyjąć go ponownie. Załóżmy, że zgłosiła się do chrztu, lecz w tajemnicy prowadziła życie niezgodne z zasadami biblijnymi lub dopuszczała się praktyk, za które mogłaby zostać wykluczona, gdyby już była pełnoprawnym, ochrzczonym członkiem zboru. Czy w tej sytuacji rzeczywiście mogła oddać się Bogu? Ślub taki jest ważny tylko pod warunkiem, że wcześniej dana osoba porzuciła niebiblijne postępowanie. Dlatego jeśli ktoś mimo poważnych przeciwwskazań został ochrzczony, ma podstawy zastanawiać się nad koniecznością powtórnego chrztu.
A co powiedzieć o kimś, kto oddając się Bogu, nie trwał w grzechu, ale potem dopuścił się przewinienia, które wymagało powołania komitetu sądowniczego? Przypuśćmy, iż człowiek ten twierdzi, że w chwili chrztu nie zdawał sobie w pełni sprawy z jego znaczenia, w związku z czym jest on nieważny. Spotykając się z winowajcą, starsi nie powinni kwestionować ważności jego chrztu ani dociekać, czy zdaniem tej osoby jej oddanie się Bogu i chrzest są ważne. Ktoś taki po wysłuchaniu okolicznościowego przemówienia biblijnego twierdząco odpowiedział na pytania dotyczące oddania się Bogu i chrztu, przebrał się w odpowiedni strój i został zanurzony w wodzie. Dlatego rozsądne jest założenie, że dobrze rozumiał, jak poważny czyni krok. Starsi będą go zatem traktować jak ochrzczonego współwyznawcę.
Jeśli ktoś zastanawia się, czy jego chrzest ma moc wiążącą, starsi mogą zwrócić jego uwagę na któreś z wcześniejszych wydań Strażnicy poświęconych tej kwestii, na przykład numer 6 z roku 1961, strony 15 i 16, czy numer 8 z roku 1967, strony 8-10. Ewentualny powtórny chrzest z powodu pewnych przyczyn (takich jak brak wystarczającego zrozumienia Biblii w tamtym okresie) jest sprawą osobistą.

Widać zatem, że ponowny chrzest z powodu "braku wystarczającego zrozumienia Biblii" jest dla Ciała Kierowniczego kwestią drugorzędną. Jeżeli ktoś jest przekonany, że jego pierwszy chrzest był nieważny (bo np. 30 lat temu wierzył on w inną "prawdę", niż ta głoszona obecnie), a nadal chce pozostać członkiem Organizacji - jest to jego sprawą osobistą.
Wątpię, żeby z takich powodów odbył się chociaż jeden powtórny chrzest, dlatego uważam to za zwykłą "strategię teokratyczną" i robienie ludzi w balona. I tutaj wyjaśnieniem są fragmenty z podręcznika "Paście trzodę Bożą". O ile w oficjalnym periodyku stanowisko WTS wyrażono dość pojednawczo, to w "Paście" wykazano "co autor miał na myśli.
Tym niemniej oba materiały się uzupełniają i dają pełny obraz poglądu Strażnicy na powtórny chrzest.

*** The Watchtower z 15 maja 1970, s.308 [Strażnica nr12 z 1971, ss.12,13] ***
Niektórzy byli ewentualnie ochrzczeni w teokratycznym zborze chrześcijańskim, lecz na przykład nie przestudiowali przedtem książki "Słowo Twoje jest pochodnią dla nóg moich" i nie rozumieli właściwie ani nie doceniali kroku oddania się Bogu. Takie osoby zastanawiały się może nad tym, czy powinny teraz dać się ochrzcić; w pewnych wypadkach oznaczałoby to chrzest powtórny. Owszem, powinny, jeżeli w swoim czasie naprawdę nie oddały się Bogu przed chrztem, lecz teraz są uczniami, doszły do znajomości prawdy Słowa Bożego i dokonały oddania się Jehowie na spełnianie Jego woli. Na pewno powinny się poddać ochrzczeniu, jeżeli ich poprzedni chrzest nie był ceremonią zarządzoną w Piśmie świętym, a polegającą na całkowitym zanurzeniu przez oddanego Bogu chrześcijańskiego świadka Jehowy. Skoro więc ktoś stwierdza, że nie dopełnił pod tym względem wymagań Pisma świętego i nie ma za sobą ważnego chrztu ucznia, to winien teraz uczynić ten symboliczny krok; chrztem chrześcijańskim, dokonanym wobec świadków, udowodni wtedy, że istotnie oddał się Bogu.