Poza tym znałem dwie osoby w ciężkim stanie, za jednego modliła się rodzina i nie odżył (facet po wypadku z uszkodzeniem mózgu) a drugi (nowotwór wątroby z przerzutami do kości) modlił się o siebie i umarł, szybciej niż wcześniej myślano, zamiast kilku miesięcy okazało się że zostały mu dwa tygodnie.

I jak to sobie wytłumaczyły ich kościoły?

Ciekawe jakby jakiś głosiciel zaczął rozgłaszać, że został 'cudownie' uzdrowiony, jak starsi by się zachowali?
Przecież może jakiś ŚJ poczuć się lepiej po tym, gdy modlił się do Jehowy o swoje zdrowie.

Nie byłem w kontakcie z księżami z ich parafii, pewnie standard czyli niezbadane są wyroki boskie/panbóg zabrał ich do siebie/przynajmniej teraz już nie cierpią/może mieli zbyt małą wiarę, tego typu pierdoły.

To jest   takie dziwne,bo wg. różnych dogmatów, to śmierć powinna być uwolnienieniem od wszelkich cierpień i trosk na ziemi .Jest zbawieniem i pojednaniem się  z  samym Bogiem...
A większość tego nie chcę.każdy robi co może ,byleby tylko pożyć tu na ziemi jak najdłużej. Nawet modlitwy zanoszą w tej intencji..
Hm, dziwne podejście większości ludzi.

ja w jednym z okolicznych zborów
spotkałem się z tym, że umniejszano "cudowność" czyjegoś wyzdrowienia...

facet "poznał prawdę" i dokonał zmian w swoim życiu...

facet rzucił alkohol i rzucił papierosy, schudł (nie jakoś "telewizyjnie", np. z 320 kg na 90 kg, ale jednak 35 kg schudł), itd., zaczął normalnie chodzić bez kuli i żyć bez opiekunki, itd. itp.

facet twierdził że "Jehowa go wysłuchał", ale (najkrócej mówiąc) próbowano "przeinterpretować" jego słowa, a całe "wysłuchanie" przez Jehowę zredukować do "słuchania mądrych rad z Biblii i publikacji"

z boku wyglądało to przekomicznie

religijny człowiek mówi: "Bóg mi pomógł", a w zborze (w skrócie oddając sens) odpowiadają: "g... prawda, sam sobie pomogłeś!"

krótko po tej przemianie, mężczyzna poznał kobietę i zaręczył się. Wyrażał na prawo i lewo swoje zadowolenie, że zaczyna mu układać się także w życiu osobistym (a był już po 30-stce, więc "najwyższy czas" na znalezienie żony).

tutaj też "zbór wiedział lepiej"

po pierwsze, twoja kobieta żadne cudo, ot, jedna z wielu desperatek po 30-stce, jakich w zborach nie brakuje
po drugie, uroda twojej kobiety taka sobie, przeciętna, żaden powód do zachwytów
po trzecie, to żadna miłość, ale "alarm biologiczny" i brak lepszych kandydatów
po czwarte, "słaba duchowo", ale może być, bo ochrzczona
po piąte, ciesz się, ale "nie obnoś się z tym tak mocno"
itd. itp.

teraz gdy patrzę na sprawę z ateistycznej perspektywy, także myślę że "zbór miał rację"...

jeśli 125kg mężczyzna po 30-stce wracał do domu po pracy biurowej, siadał przed telewizorem i z kuflem piwa w ręku milcząc oglądał telewizję wypalając 2 paczki papierosów, to nie można dziwić się, że zdrowie nie polepszało się ale pogarszało się...

ten sam spasiony mężczyzna zaczął w końcu ruszać swoje grube cielsko, dreptać na zebrania, a nawet chodzić od domu do domu. Rzucił palenie.

Przestał pić piwsko więc mięsień piwny też zmniejszył się. Zszedł z 125 kg na 90kg w ciągu 2 lat.

Nie trzeba żadnego cudu, aby nastąpiła realna poprawa zdrowia.

Zaczął przebywać wśród ludzi, cieszył się z love  bombingu, gdy chwalono go za "piękne postępy duchowe", itd.

Upatrzył sobie kobietę też po 30-stce, która nie powiedziała "spadaj na drzewo", ale uśmiechała się...

Ja tutaj dzisiaj naprawdę nie widzę nic nadprzyrodzonego.

Ale mimo wszystko, te "ateistyczne" uwagi "teoretycznie religijnych osób" które nie dostrzegały w zmianach, które dokonały się w jego życiu nic nadprnzyrodzonego...

śmieszą mnie do dzisiaj gdy sobie to przypomnę.

Najkrócej mówiąc: "Bóg Jehowa mi pomógł!" "g... prawda, sam sobie pomogłeś!"

Ogólnie mówiąc ŚJ nie mogą modlić się o uzdrowienie, ale mogą modlić się o mądrość i zdolność myślenia w danej sytuacji. Ale jeśli ktoś właśnie zapadł na chorobę neurologiczną i traci zdolności intelektualne, czyli mądrość czy intelekt, to co wtedy? Może się modlić o mądrość? Jak to jest w zborze?

Ogólnie mówiąc ŚJ nie mogą modlić się o uzdrowienie, ale mogą modlić się o mądrość i zdolność myślenia w danej sytuacji. Ale jeśli ktoś właśnie zapadł na chorobę neurologiczną i traci zdolności intelektualne, czyli mądrość czy intelekt, to co wtedy? Może się modlić o mądrość? Jak to jest w zborze?

najbardziej "teokratyczna" postawa to uwierzyć że w ziemskim raju Jehowa przywróci choremu pełnię władz umysłowych

nie wiem czy się ze mną zgodzicie, ale aktualne "modlitwy o mądrość" są przejawem paradoksu który nazwałbym jako "niemalże ateistyczną modlitwę"

chodzi mi o to że świadek Jehowy (jak "prawie" ateista) zakłada, że rozwiązanie bieżących problemów _powinno_ mieć charakter racjonalny, rozumowy.

jeśli "modlitwa" świadka okaże się skuteczna, tzn., że podjął właściwą racjonalną decyzję ale zastosował religijny język (mówiąc że "Jehowa pobłogosławił" jego rozumowi)