Tu są ciekawe słowa z 2011 r. i odsyłacz do 1981 r.

*** w11 15.2 s. 31 ak. 15 Czy nienawidzisz bezprawia? ***
Czy na tych, którzy zeszli na ścieżkę niegodziwości, patrzymy podobnie jak Jezus? Musimy poważnie przemyśleć pytania: „Czy rozmyślnie utrzymywałbym częste kontakty z kimś, kto został wykluczony ze zboru lub się od niego odłączył? A jak bym postępował, gdyby chodziło o bliskiego krewnego, który ze mną nie mieszka?”. Taka sytuacja może być prawdziwą próbą naszego umiłowania prawości oraz lojalności wobec Boga.*
*Kwestię tę szczegółowo omówiono w Strażnicy numer 23 z 1981 roku, strony 12-18.

W 2013 r. pochwalono zasadę braku kontaktu z rodziną, jaką stosuje się wobec wszystkich wykluczonych:

*** w13 15.6 s. 28 ***
Robert był poza zborem blisko 16 lat. W tym okresie jego rodzice i rodzeństwo niezachwianie i lojalnie trzymali się biblijnej wskazówki, by nie utrzymywać kontaktów z grzesznikiem, a nawet się z nim nie witać.

Jeśli zasadę braku kontaktu w rodzinie się chwali, to też jest jakaś wskazówka, jak podchodzi się do tych co tego nie robią.
Jeśli zasadę braku kontaktu w rodzinie się stosuje, jak wobec wszystkich wykluczonych, to chyba też kwestię kary analogicznie.

Książka Paście... nie podaje zasady, że należy inaczej patrzeć na kontakty z wykluczonymi krewnymi, niż na kontakty z ogółem wykluczonych.
Nigdy poniższe zasady z lat 70. XX wieku nie zostały odwołane:

„Jak się ustosunkować do członka bliskiej rodziny, który został wykluczony ze społeczności? (...) Uporczywy brak poszanowania dla zasady biblijnej, by się nie mieszać z wykluczonymi może doprowadzić do wykluczenia ze społeczności. Ale chyba nie ta sankcja powinna być powodem naszego posłuszeństwa wobec tego prawa, nieprawdaż? Jeżeli miłujemy Jehowę Boga, to chętnie usłuchamy Jego nakazu!” (Służba Królestwa Nr 8, 1972 s. 11).

Wtedy pisano, że to „może” doprowadzić do wykluczenia, ale nie musi. Trzeba udowodnić, że kontakty z wykluczonym krewnym były nieodzowne, jak piszą o tym wielokrotnie.
Można domniemywać, że pozostawiono pewną swobodę starszym. Wiadomo, że są spotkania związane z podziałem majątku, odwiedziny osoby chorej, która mieszka u wykluczonego (np. rodziców).

Sam znałem 2 zbory w których pewnie połowa zboru to byli krewni i powinowaci, poprzez małżeństwa członków zboru. Istne zborowe klany rodzinne.

O tym pisano też w Strażnicy:

*** w71/4 s. 28 Pytania czytelników ***
Gdyby w małym zborze obejmującym kilka spokrewnionych między sobą rodzin każdy odnosił się do wydalonej w ten sam sposób, jak przed jej wykluczeniem — chodził razem z nią po zakupy, zapraszał ją na wspólne wycieczki, pilnował jej dzieci albo zostawiał u niej swoje dzieci — wówczas taka osoba na pewno by nie odczuła, że jej krewni jako wierni chrześcijanie wprost nienawidzą zła, jakiego się ona dopuściła (Ps. 97:10). Podobnie ludzie spoza zboru nie zauważyliby żadnej zmiany, choć mogą wiedzieć o niechrześcijańskim trybie życia danego grzesznika.

Znałem osobę z takiej rodziny zborowej, z którą nikt nie chciał rozmawiać. Bali się tej osoby jak ognia wszyscy. Dlaczego bali się kontaktu z nią?
Pracowała ona nadal u ŚJ, bo żona jego była siostrą właściciela firmy, w której był zatrudniony. Ze względu na swą siostrę-ŚJ, nie wyrzucił szef-ŚJ szwagra wykluczonego ŚJ.
Ale chociaż właściciel firmy sam był starszym, wcale nie rozmawiał z wykluczonym. Zabronił mu mówienia dzień dobry na przywitanie. Miał się bezosobowo zwracać od razu w kwestii służbowej (ani po imieniu, ani inaczej). Sam dawał mu tylko krótkie komendy co ma danego dnia zrobić lub przesyłał smsem polecenia służbowe.

Inni starsi naciskali go by zwolnił tego exŚJ, ale ten ze względu na siostrę trzymał go w firmie.
Znałem zarówno tego szefa-starszego (chodziłem z nim do szkoły średniej  i pracowałem przez kilka lat), jak i tego exŚJ, z którym dziesiątki godzin poświęcaliśmy na dyskusje teologiczne.

Gdyby w takich „zborach rodzinnych” wszyscy mogliby się bez sankcji kontaktować z wykluczonym, to byłaby to istna ‘rewolucja obyczajowa’.
Dlaczego ci, co nie mają w rodzinie wykluczonych, nie mogliby się kontaktować z innymi wykluczonymi pod groźbą wykluczenia, a ci co mają w rodzinie wykluczonych, by mieli zgodę na kontakty bez sankcji wykluczenia?

A jak będzie robił to notorycznie i coraz częściej?

ło Jezu ale macie parcie na komitety.W zborach praktyka bywa różna,jeżeli ktoś zostaje wykluczony za kontakty z wykluczoną rodziną,to często jest pretekst a nie powód.Artykuł o wiązaniu się z kimś kto jest wykluczony,stosowany był do planów matrymonialnych zarówno wykluczonych jak i nie świadków.Z praktyki starszego jednoznacznie wynika ,że następuje zaostrzenie sankcji wobec osób które kontaktują się z wykluczonymi.W  formularzu jest rubryka gdzie wymaga się by komitet opisał na czym polegał grzech,dlatego dziwię się że jakiś komitet chce stawiać zarzut wyuzdania.Osobiście byłem radykałem jeżeli chodziło o kontakty z wykluczonymi,ale nigdy nie stawiałem wniosku o powołanie komitetu za kontakty z wykluczonymi,więcej jedna rodzina miała dyscyplinującą rozmowę za brak opieki nad rodzicem który był wykluczony.

Jeśli można się spotykać na luzie z wykluczoną rodziną do oporu (jak niektórzy tu pisali),  to znaczy, że starsi nie mają żadnej władzy nad taką osobą, która to robi.

Wyobrażacie sobie jak rodzina ŚJ spaceruje po mieście z wykluczonym członkiem rodziny?
Jaka byłaby reakcja sióstr i braci ze zboru. No pewnie doniesienie starszym.
A starsi co?
Ile razy mogą upominać o to samo?
Nie znajdą haka?

Jeżeli ktoś został wykluczony bez powiadomienia i obecności na komitecie ,to prawdopodobnie starsi uznali że ta osoba sama się odłączyła .To nie wymaga powoływania komitetu sądowniczego.Ciekawe jakim pretekstem się posłużyli.