Zawsze drażniło mnie, że Świadkowie Jehowy głoszą w niedzielę, kiedy to ludzie odpoczywają, goszczą się lub chodza do swoich kościołów

no i upada mit o tym, że tylko świadkowie głoszą i to znak rozpoznawczy religii prawdziwej....

Jesli ciału przenajswietszemu nie zaświeci nowe światło i nie zmienią tego to ..... będa musieli za gloszenie płacic
Eeeee nie wyskocza z kaski, wybiorą zmianę światła, przecież to łatwiejsze A jaka ulga dla wiernych.....

Cytat: R2D2 w 15 Kwiecień, 2015, 07:12

no i upada mit o tym, że tylko świadkowie głoszą i to znak rozpoznawczy religii prawdziwej....

Jesli ciału przenajswietszemu nie zaświeci nowe światło i nie zmienią tego to ..... będa musieli za gloszenie płacic
Eeeee nie wyskocza z kaski, wybiorą zmianę światła, przecież to łatwiejsze A jaka ulga dla wiernych.....

Nie koniecznie upada ten mit.

Oto przykład ewentualnego uzasadnienia Strażnicowego:

Znakiem rozpoznawczym Świadków Jehowy jest to, że nie tylko głoszą, jak wielu innych, ale jako jedyni robią to w sposób dokładnie taki jak Jezus i apostołowie, przez jw.org: Jezus na pewno wykorzystałby technikę do szerzenia dobrej nowiny. Wynika to wprost z Ewangelii Mateusza 24:14 "a ta ewangelia będzie głoszona po całej zamieszkanej sieci".  Zresztą o sieci mówi się w Ewangelii dość często, bo przecież mamy do czynienia z rybakami. 
Nie ma najmniejszej wątpliwości, że to jedyna prawdziwa religia!

Skarbniku, mógłbys pisać straznice Ze też Cię nie odkryli wczesniej, jak jeszcze CIę mieli w swoich łapkach REWELACJA

A u mnie, choć miejscowość mała świadkowie dość często zaglądają. Przeciętnie raz w miesiącu się u mnie meldują. Przyznaje, że mnie to irytuje, ale rozumiem skąd się to głoszenie bierze, więc staram się być grzeczna. Oczywiście moje grzeczne odmowy nic nie dają i znów przychodzą. Ostatnio powiedziałam dziewczynie, że jak przyjdzie do mojego kościoła to ja pójdę do jej. Na chwilę ją zamurowało

Do mnie nie zaglądają,chociaż ta co pół roku. Widzę jak chodzą, witamy się i uśmiechamy do siebie, ale rozmawiać nie chcą.
Kiedy głosicielki szły na zebranie i zapraszały mnie, też je zaprosiłem do kościoła, jedna z nich powiedziała, że jestem złośliwy.

A na mój domofon przez wiele lat nie dzwonili.
Wtedy gdy mieli swoje wyznaczone tereny.
A teraz jak idą szturmem na dzielnicę, to już nie mają notatek.

Jak jedną zapytałem, czy wie do kogo zadzwoniła, to przeprosiła, że się zagalopowała. Pewnie miała jakieś zapiski.

A niedziela jest tradycyjnie wolna od pracy i wtedy ludzie chodzą do kościoła lub na inne nabożeństwa , spotykają się z rodzinami i odpoczywają w spokoju. Głoszenie w ten dzień to zupełny brak taktu , kultury i zrozumienia ludzi.

Dlatego mieli kiedyś sprawy sądowe:

Trzeba tu dodać, że przez wiele lat (szczególnie od połowy lat 20. XX w.) niedziela „przydawała się” Towarzystwu Strażnica, gdyż był to dla jego głosicieli dzień ‘pracy w terenie’:

„Ponieważ J. F. Rutherford był prawnikiem i niegdyś sam pełnił funkcję sędziego, dobrze wiedział, że Świadkowie potrzebują wskazówek w tej dziedzinie. Okazały się one przydatne zwłaszcza od roku 1926, kiedy to zaczęto bardziej zachęcać do głoszenia od domu do domu w niedzielę i posługiwania się przy tym książkami objaśniającymi Biblię” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 690).

   „W roku 1927 członkowie ludu Jehowy zostali zachęceni do tego, by co niedziela poświęcać trochę czasu na świadczenie grupowe. Natychmiast pojawiły się przeszkody prawne. W samych USA przez kilka lat rosła liczba aresztowań: w roku 1933 było ich 268, w roku 1934 – 340, w roku 1935 – 478, a w 1936 – aż 1149. O co oskarżano Świadków? Wymyślano różne zarzuty, jak handel bez zezwolenia, zakłócanie spokoju bądź naruszanie prawa do odpoczynku niedzielnego” (jw. s. 82).

„W 1928 roku w South Amboy w stanie New Jersey aresztowano kilku sług Jehowy za głoszenie dobrej nowiny w niedzielę. Dało to początek trwającej dziesięć lat »walce w New Jersey«” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 62).

   „Gdy jakichś chrześcijan aresztowano w służbie polowej, zaraz powiadamiano o tym Towarzystwo. Rozsyłano wezwania i w najbliższą niedzielę cała zmotoryzowana grupa spotykała się w wyznaczonym wcześniej miejscu, zazwyczaj na wsi, otrzymywała wskazówki i przydziały terenu, a następnie robiła »nalot« na miasto niczym »szarańcza«, wydając wszystkim mieszkańcom świadectwo, co zajmowało niekiedy zaledwie 30 do 60 minut (Obj. 9:7-9)” (jw. s. 69).

   Towarzystwo Strażnica czuło się więc nawet prześladowane za głoszenie niedzielne. Ale zobaczmy, dlaczego to nauczanie było uznawane za „zakłócanie spokoju bądź naruszanie prawa do odpoczynku niedzielnego”:

„Orędzie Królestwa rozbrzmiewało również z samochodów i łodzi wyposażonych w megafony. (...) Gdy samochód wyposażony w megafony stawał na wzgórzu, orędzie Królestwa słyszano w odległości wielu kilometrów” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 87).