nie umniejszam nikomu ani
Sebastianu ani Gedeonu
ale żona Abrahama wymiata i ma oglądalność
a Dianne? kurcze! dziewczyny mają jajca
nie przejmujcie sie tymi frustratami! mają zwyczajny ból dupy
apropo Kaisera uważam ..yy jeszcze nie spotkałam złego Tomka

żądamy szczęśliwego nowego roku

 

Dziękuję za słowa uznania!
A Agate i Tomka to poznałam osobiście i są bardzo milutcy. W internecie łatwo coś źle odebrać, jak ktoś pisze bezpośrednio, ale na żywo to przeslodcy są.
No i teraz jest jeszcze taka kwestia, mam nadzieję, że panowie się nie obraża, ale uważam, że duża robotę robi to, że słychać głos kobiet. Samo 7 metrów pdo ziemia z Agatą obejrzało ponad 3 miliony osób!!! To jest coś!
I do wielu osób trafia to, że to są zwykle historie, pokazywanie jak wygląda życie świadków. I to rusza ludzi.

Dianne znał bardziej niż zonę_abrahama, więc mi 'spowszedniała'.
Dłużej ją na forum znam, sporo maili wymieniliśmy przez ten czas, czasem coś podpowiadałem, będąc pytany, no i poznałem osobiście w Gdańsku.

Ale oto kilka słów refleksji o Niej:

Dianne reprezentuje inny styl przekazu. Bardziej dla osób młodych, luzackich.
Przekaz może bardziej bulwersować.
Przy swoim uroku jest też bardzo wiarygodna.

O ile Królowa, jak pisałem, jest jedna, to Kaiserowa, czyli Cesarzowa, też jedna.
Kto Nią jest, każdy sam wie.

Obejrzałam program i przypomniały mi się znowu stare czasy, przy temacie pozycji kobiet w zborze. Nie raziło mnie, że kobiety nie są starszymi, bo akurat w wielu denominacjach też tak jest. Natomiast raziło mnie podkreślanie, że kobiety są dopuszczone do najwspanialszego z możliwych przywilejów, czyli głoszenia, ale w tym najwspanialszym ze wspaniałych przywilejów też są jakieś ograniczenia, np. że w obecności brata siostra nie może prowadzić studium ze swoim zainteresowanym (ani jakiegokolwiek innego studium), no chyba że nakryje głowę. A już nakaz, żeby matka nakrywała głowę w obecności dziecka (ochrzczonego syna) był dla mnie całkiem kosmiczny. Przez jakiś czas WTS kazał nakrywać głowę również w obecności nieochrzczonych głosicieli, ale potem to znieśli i znów wrócili do tego, że tylko w obecności ochrzczonych, co niewiele zmienia, bo jeśli ktoś był wychowywany "w prawdzie", to szorował do basenu w wieku góra 14 - 15 lat. Jak pytałam się sióstr mających synów wychowywanych "w prawdzie", jak by się czuły w takiej sytuacji (jak by musiały nakryć głowę w obecności swojego niepełnoletniego syna), to żadna nie widziała problemu. To ja wychodziłam na jakieś dziwadło, zadając takie pytania. Ale może mówiły szczerze. W książce "Toksyczni ludzie" pisze, że co dla jednego jest śmieciem, dla innego jest skarbem. Może rzeczywiście uważały, że nie ma w tym nic dziwnego, dla mnie jednak to był kosmos nie do ogarnięcia.
Pamiętam też, jak oblałam swój pierwszy "egzamin" na głosiciela. Nie bardzo mi się podobała zasada, że żona ma we wszystkim słuchać męża i też jakiś czas to drążyłam, aż jakiś starszy, który akurat był u mnie na studium, powiedział, żebym tak się tym nie przejmowała, bo zbawienie od ścisłego przestrzegania tej zasady nie zależy. Spodobało mi się to, bo brzmiało rozsądnie. Ale jak zdecydowałam się być głosicielką i podczas pytań padło to o teokratyczną zasadę zwierzchnictwa w rodzinie, a ja odpowiedziałam, że owszem, Biblia mówi, że mąż jest głową żony, ale nie jest to jakaś zasada, do której trzeba się ściśle stosować, to okazało się, że to nie jest ta odpowiedź. A ponieważ nie chciałam zmienić zdania, to starsi doszli do wniosku, że nie mogę być głosicielką. Ech, mogłam już wtedy dać sobie spokój ze świadkami.

I jak w końcu wyszło zostałaś świadkową żoną,podporządkowałaś się czy dalej byłaś krnąbrna?

Nie zostałam świadkową żoną, ale mimo wszystko zostałam głosicielką. Bałam się, że zginę w armagedonie, więc jeszcze raz zgłosiłam się na głosiciela. Przyszli do mnie z pytaniami i tym razem odpowiedziałam tak, jak chcieli. Zapytali się, czy teraz już rozumiem tę kwestię, jaka ona to mądra i dobra, odpowiedziałam, że tak, choć oczywiście nie rozumiałam ani trochę.
Przy okazji: to jest dobry przykład na to, że co innego mówi się zainteresowanym na studium (zwłaszcza w początkowej fazie), a co innego potem. Na początku, żebym przestała drążyć temat, powiedziano, że to nie taka ważna kwestia, potem okazało się, że nie można mieć innego zrozumienia niż CK.

Żeby było jasne, nie uważam, że to, co uczą SJ w kwestii tego zwierzchnictwa w rodzinie jest takie zupełnie głupie i nigdy w żadnym związku się nie sprawdzi. Uważam raczej, że miał rację ten starszy, który powiedział, że nie jest to kluczowa kwestia do zbawienia i dodał, że różnie to w różnych związkach bywa. I tu miał zupełną rację. Sama znam związki (poza organizacją), gdzie wyraźnie dominujący są oni, i znam takie, gdzie wyraźnie dominujące są one; znam też takie, gdzie układ sił jest mniej więcej równy. I jednym, i drugim, i trzecim się wiedzie. Problem w tym, że - jak to ktoś napisał w innym wątku - przekonanie, że jeden i ten sam model rodziny sprawdzi się w przypadku każdej pary, w każdym związku, jest trochę naiwne.

A ja, tak na marginesie, Ewę11 widziałbym też w jakimś programie TV czy wywiadzie rzece w necie.
Też inny styl i wiedza nie tylko związana ze ŚJ.