Dlatego uważam, że bez względu na to czy się jest wierzącym czy nie  potrzebny jest każdemu z nas zdrowy egoizm.
Czy to w organizacji, czy też w rodzinie jeśli się poświęcimy im bez reszty wcześniej czy później zostaniemy sami. A gdy mamy jakieś zainteresowania, pasje , hobby możemy się rozwijać, dokształcać, poznawać ludzi, zwyczajnie poświęcić czas na własne przyjemności a nie tylko innym.

Nawet w piśmie jest napisane, że....wszystko ma swój czas. A więc biedny ten człowiek, który nastawia się tylko na jedno.

I dlatego później dochodzi do takiej recydywy. Świadkowie się cieszą, bo powrócił na łono organizacji, skruszony, zrozumiał-ała swój błąd.
A tak naprawdę nie wiedzą co taką osobą kieruje, że to wcale nie musi być skrucha, ale zwykłe z braku laku dobry i kit.


  Jeśli chodzi o mnie to..... po pierwsze czy będą mieć przykrości z mojego powodu czy nie to mnie to rybka.
A po drugie teraz pogrzeby świeckie mają takich świetnych mistrzów ceremonii że niech się inne pogrzeby chowają.

*** w13 15.6 s. 28 ak. 17 Dawaj się kształtować karceniu od Jehowy ***
Kolejnym rodzajem skarcenia od Jehowy jest wykluczenie. Chroni ono zbór przed złymi wpływami i może pomóc grzesznikowi zdobyć się na skruchę (1 Kor. 5:6, 7, 11). Robert był poza zborem blisko 16 lat. W tym okresie jego rodzice i rodzeństwo niezachwianie i lojalnie trzymali się biblijnej wskazówki, by nie utrzymywać kontaktów z grzesznikiem, a nawet się z nim nie witać. Kilka lat temu Robert został przyłączony i robi wspaniałe postępy duchowe. Gdy zadano mu pytanie, co skłoniło go, by powrócił do Jehowy i Jego ludu po tak długim czasie, odpowiedział, że wpłynęła na niego postawa rodziny. „Gdyby krewni utrzymywali ze mną choćby nikły kontakt — powiedzmy, interesowali się, jak mi leci — ta mała dawka ich towarzystwa satysfakcjonowałaby mnie; wtedy pragnienie przebywania z nimi zapewne nie stałoby się czynnikiem pobudzającym do powrotu do Boga”