Rok 1881 – oczekiwania Towarzystwa Strażnica

Według dawnej wykładni Towarzystwa Strażnica rok 1914 miał być ważny głównie dla „narodów”, bo wtedy miał nastąpić koniec „Czasów Pogan”. C. T. Russell (zm. 1916) uczył o tym już w roku 1876:

„Nadciągał przełomowy czas. Jeszcze w październiku 1876 roku badacz Biblii Charles T. Russell opublikował w wydawanym w Brooklynie miesięczniku Bible Examiner artykuł zatytułowany »Kiedy się zakończą Czasy Pogan?« Na stronie 27 powiedziano tam wyraźnie: »Siedem czasów dobiegnie końca w roku 1914 po Chr.« Czasy Pogan to inaczej »wyznaczone czasy narodów« - jak czytamy w Przekładzie Nowego Świata (Łukasza 21:24). Chociaż rok 1914 nie spełnił wszystkich oczekiwań, to Czasy Pogan faktycznie dobiegły wtedy kresu i niewątpliwie rok ten był znamienny” („Świadkowie Jehowy - kim są? W co wierzą?” 2001 s. 6-7).

A jaki rok był najważniejszy dla zwolenników Russella w tych początkowych latach, skoro rok 1914 był datą dla ‘pogan’?

Badacze Pisma Świętego oczekiwali głównie na rok 1881!
Mieli być wtedy oni zabrani do nieba, po tym gdy nie nastąpiło to w roku 1878!
Oto najważniejsze teksty dotyczące ich oczekiwań:

„W artykule dotyczącym naszej przemiany, w wydaniu grudniowym [1880] naszego czasopisma wyraziliśmy opinię, że jest to bliżej niż wielu myśli. Choć nie ośmielamy się dowodzić, że nasza przemiana nastąpi w jakimś ściśle określonym czasie, proponujemy przyjrzeć się pewnym dowodom, które zdają się wskazywać, że przemiana stanu materialnego w duchowy nastąpi o tej porze, lub jesienią roku 1881. (...) Przedstawimy teraz to, co wynika z typów i proroczych zapowiedzi, jako zdające się wskazywać, że przemiana świętych i zamknięcie drzwi wysokiego powołania nastąpi w roku 1881” (ang. Strażnica styczeń 1881 s. 180 [reprint]; cytat wg „Kryzys Sumienia” R. Franz, 2006 s. 202-203; patrz też s. 201-202, zawierające angielską fotokopię tego fragmentu).

„Dochodzimy do wniosku, (...) że prawo Zakonu i prorocy ogłaszają jego obecność w kulminacyjnym punkcie Jubileuszowych cyklów w 1874 roku. Równoległości pokazują nam, że wtedy rozpoczęło się żniwo i że zbieranie członków obietnicy do bezpiecznego miejsca zabierze równoległe siedem lat czasu, kończąc się w 1881 roku” (ang. Strażnica październik/listopad 1881 s. 3).

„Następną datę, rok 1881 można porównać do doświadczeń Eliasza i Elizeusza w Jerycho. Badacze Pisma św. przywiązują wielką wagę do tej daty, ponieważ przez porównanie tego z wiekiem Żydowskim, okazuje się, że w owym czasie Ewangelia przeszła do Pogan. (...) Mniemaliśmy, że to oznaczało zmianę dyspensacji i figurowało uwielbienie Kościoła. Chociaż nasze mniemania nie urzeczywistniły się, to jednak otrzymaliśmy wielkie błogosławieństwo i postąpiliśmy dalej” (ang. Strażnica 15.09 1915 s. 5772 [reprint]; tekst wg „Świt Królestwa Bożego i Wtórej Obecności Jezusa Chrystusa” Nr 4, 1961 s. 26, wyd. Stowarzyszenie Badaczy Pisma Świętego).

„W ciągu żniwa, czyli końca tego wieku Pan Bóg przez Słowo zdawał się posyłać swój lud do czterech różnych punktów czasu, a mianowicie: 1874, 1878, 1881 i 1914 roku. Przy każdym z tych punktów czasu, wyczekujący święci, którzy byli pewni, że koniec wieku nadszedł, spodziewali się ‘przemiany Kościoła’. Gdy doszli do każdego z tych punktów, Pan Bóg rzekł: ‘Idź dalej, na inne miejsce’. W końcu doszliśmy do ostatniego z czterech to jest do października 1914 roku. To jest ostatni punkt chronologiczny, którego nam wskazuje Pismo św., co się tyczy doświadczeń Kościoła. Czy Pan Bóg powiedział, że będziemy wzięci wtedy? Nie. A co On powiedział? Jego Słowa i wypełnienie się proroctwa wskazuje na pewno, że ten czas odnosi się do końca Czasu Pogan. Z tego wnioskowaliśmy, że około tego czasu nastąpi przemiana Kościoła, lecz Pan Bóg nam tego nie mówił, że tak ma być. Pozwolił jednak, byśmy wyciągali takie wnioski i zdaje się nam, że to było potrzebne doświadczenie dla wszystkich poświęconych Bogu” (ang. Strażnica 01.02 1916 s. 5845 [reprint]; tekst wg „Świt Królestwa Bożego i Wtórej Obecności Jezusa Chrystusa” Nr 8, 1961 s. 5, wyd. Stowarzyszenie Badaczy Pisma Świętego).

„Kilka razy podczas żniwa, podczas trwania tego, co wydawało się być plagami dla chrześcijaństwa, Pan pozwolił swojemu ludowi by o tym rozważano. Brat Russell oczekiwał, że kościół przejdzie poza zasłonę w 1878, 1881, 1910 i 1914, tak samo jak Eliasz, który przeszedł z Elizeuszem do czterech różnych miejsc zanim został faktycznie wzięty” (ang. Strażnica 15.04 1918 s. 6237 [reprint]).

Oczywiście, gdy głosiciele Towarzystwa Strażnica nie zostali zabrani w roku 1881 do nieba, trzeba było zreinterpretować tę datę. Oświadczono wtedy, że w tamtym roku ustało powoływanie do klasy niebiańskiej:

„tak też i R. P. 1881 rozpoznajemy jako zakończenie specyalnej łaski dla Pogan - koniec ‘wysokiego powołania’, czyli zaproszenie błogosławieństw znamiennych dla tego wieku - zaproszenia do współdziedzictwa z Chrystusem i udziału w Boskiej naturze. Jak to już zauważyliśmy, data ta zaznaczyła się wielkim ruchem narodu żydowskiego, skierowanego ku Chrześciaństwu, a ruch ten znany jest jako ‘Ruch Kiszeniewski’” („Nadszedł Czas” 1919 [ang. 1889] s. 262-263);

„W siedm lat później, w Październiku 1881 roku, ‘wysokie powołanie’ skończyło się, chociaż następnie wielu miało być dopuszczonych do tej samej łaski, bez ogólnego powołania, aby wypełnili miejsca tych, co byli powołani, lecz gdy zostali wystawieni na próbę, okazali się niegodnymi. Następnie przypatrzmy się, w jaki sposób Piramida wykazuje te same daty, i ilustruje te same rzeczy” („Przyjdź Królestwo Twoje” 1919 [ang. 1891] s. 411).

W ostatnich latach Towarzystwo Strażnica tylko jeden raz wspomniało pewne znaczenie, jakie nadawało dla roku 1881. Chodzi tu o zakończenie powoływania do klasy niebiańskiej. Oto ta wzmianka:

„Przypuszczano też, że skoro w roku 36 n.e. Bóg przestał okazywać narodowi izraelskiemu szczególne względy, to być może w roku 1881 zamknęła się niezrównana sposobność wejścia w skład Izraela duchowego” („Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 632).

Wydaje się też, że rok 1881, jako jeden z pierwszych (z wyznaczanych lat), zatracił funkcję ‘daty proroczej’ i został porzucony przez Towarzystwo Strażnica tuż przed połową lat 20-tych XX wieku. Jeszcze w roku 1923 pisano o nim następująco:

„Pierwsza część pracy zaczęła się z powrotem Pana naszego w roku 1874. Jej odznaczającemi się okresami są: 1874 [w ang. 1878], 1881, 1914, 1918, 1925. Syon wyobraża miejsce władzy, z której światłość świeci” (Strażnica 01.07 1923 s. 202 [ang. 01.05 1923]).

   „Czytelnicy nasi doskonale wiedzą, że Babilon upadł w roku 1878, że nie był specyficznie używany do niczego od roku 1881-go, a porzucony jest zupełnie 1918-go; czekamy więc na ogień, aby go strawił. Wiadomość o jego »upadku« była rzeczą wiary przez jakiś czas, lecz teraz już tak nie jest” (Strażnica 15.04 1923 s. 119).

Po raz ostatni rok 1881, jako określający czas dla powoływania do klasy niebiańskiej, przywołany został w roku 1924, choć zaznaczono wtedy, że nadal w miejsce upadłych Bóg wybiera nowych namaszczeńców (patrz ang. „Złoty Wiek” 13.02 1924 s. 313).

Widzimy, że rok 1881 wyznaczający wpierw zabranie do nieba, nabrał następnie znaczenie końca powołania do klasy niebiańskiej, by później odejść do lamusa historii!
Gdyby Russell został w roku 1881 zabrany do nieba to nigdy nie powstałoby Towarzystwo Strażnica, a my byśmy wcale nie przyszli na świat.

Co o tej ‘starej’ dacie myśleć? Minęło ponad 130 lat od roku 1881.
Niedawno tak samo potraktowano rok 1935, w którym miało zakończyć się powołanie niebiańskie (patrz Strażnica Nr 9, 2007 s. 30-31).
Która data będzie kolejną do odrzucenia?