Ja moje dziecko ostatnio uczyłem wymawiać wyraz "politechnika", ale na pewno nie z takim zaangażowaniem, jak ten duchowo usposobiony ojciec uczył "sadowniczych rozstrzygnięć" 

Poza tym zgrzeszyłem - jak mogę uczyć dziecko nazwy uczelni wyższej? Jeszcze kiedyś pomyśli sobie, że może do niej iść!

Także informacje o transfuzji mogą być dzieciom przydatne, bo za to grozi odłączenie się:

„Nasze dzieci mogą być w wieku niemowlęcym, zbyt małe, by coś zrozumieć, ale Jehowa Bóg może je uznać za czyste i godne przyjęcia, biorąc pod uwagę, że jesteśmy Mu oddani (1 Koryntian 7:14). Tak więc niemowlęta w domu chrześcijańskim mogą jeszcze nie pojmować prawa Bożego co do krwi ani nie być w stanie zadecydować, czy je uznawać. Czy jednak dokładamy starań, by w tej istotnej sprawie udzielać im pouczeń?” (Strażnica Nr 12, 1991 s. 15).

Niemowlę to dziecko do 12 miesiąca życia. Jak "dokłada się starań", by dziecku, które nie ukończyło pierwszego roku życia, "udzielać pouczeń" w sprawie krwi? Jestem ciekaw co autor miał na myśli.

Mi przychodzi do głowy zawieszka do łóżeczka, na której mogłyby wisieć woreczki z substancjami krwiozastępczymi, żeby niemowlę mogło patrzeć na to, co dobre. Można też na ścianie - zamiast rysunku misia - powiesić schemat działania w przypadku nagłej utraty krwi z uwzględnieniem dopuszczalnych środków. Jak dziecko jest już bliżej tego roku i ma nieco lepsza koordynację, można zrobić mu zabawkę - kosz na śmieci i woreczki opisane jako krew i cztery jej główne składniki, żeby mogło ćwiczyć wyrzucanie ich do kosza (albo wersja starotestamentowa z wylewaniem jej na ziemię, ale to dla tych, którzy mają kawałek działki).

Gdyby Warwick potrzebowało, pomysłów mam znacznie więcej, można pisać w wiadomości prywatnej.

Proponuje się Świadkom Jehowy odgrywanie w domu scenki, w której występuje ich „małe” dziecko oraz przykładowy lekarz lub sędzia:

„Jeśli masz dzieci, czy jesteś pewien, iż zgadzają się z biblijnym poglądem na krew i potrafią go wyjaśnić? Czy naprawdę wierzą, że taka jest wola Boża? Czy są przekonane, że pogwałcenie Jego prawa byłoby czymś tak poważnym, iż mogłoby przekreślić ich nadzieję na życie wieczne? Mądrzy rodzice omawiają takie sprawy ze swymi dziećmi bez względu na to, czy są małe, czy już prawie dorosłe. Mogą wspólnie odgrywać scenki, w których każde dziecko odpowiada na pytania zadawane przez sędziego lub pracownika szpitala. Nie chodzi o to, by mechanicznie powtarzało wybrane odpowiedzi. Rzecz w tym, żeby wiedziało, w co ono wierzy i dlaczego. Oczywiście w razie przesłuchania przed sądem rodzice lub inne osoby mogą powiedzieć o zagrożeniach związanych z transfuzją i dostępnych metodach alternatywnych. Niemniej w rozmowie z naszymi dziećmi sędzia lub urzędnik przede wszystkim będzie chciał ustalić, czy rozumieją swoje położenie i związane z nim możliwości wyboru oraz czy mają ukształtowane własne wartości i przekonania” (Strażnica Nr 12, 1991 s. 18).