Czy Russell podałby dłoń odstępcy?
Okazuje się, że Russell „nie odmówiłby uściśnięcia dłoni” odstępcy, choć nie przyjaźniłby się z taką osobą.

„Pytanie (1909) — Jak mamy pozdrawiać takich, co opuścili Zgromadzenie i nazywają nas gorzej niż Babilon? Czy powinniśmy serdecznie ich witać gdy przyjdą na zebranie?
Odpowiedź — Nie myślę, wreszcie dla jakiej przyczyny powinniśmy to uczynić. Obowiązkiem moim jest, obchodzić się serdecznie szczególnie z tymi, co posiadają podobieństwo naszego drogiego Zbawiciela i odznaczają się charakterem podobnym do Jego charakteru. Tym, co opuścili Zgromadzenie, nie mógłbym okazać tej serdeczności, wreszcie, aby im okazać różnicę, aby nie myśleli że są lepszymi od innych, co pozostali w Zgromadzeniu, albowiem wszczynali nieporozumienie, lub robili wrzawę. Z takimi powinno się obchodzić według rady Apostoła: Naznaczcie tych, co sprawują rozerwanie i zgorszenie w Zgromadzeniach, nie czyńcie sobie z nich serdecznych przyjaciół, nie wybierajcie ich na starszych itp., bo to byłoby złą rzeczą. Nie zachęcajcie nikogo takiego co ma usposobienie do zwady. Trzymajcie go w odosobnieniu, a jeżeli chce, niech walkę prowadzi z samym sobą. Przy tym powinniśmy czuwać, abyśmy nie uprawiali w naszych sercach podobnego ducha. Bądźmy grzecznymi lecz stanowczymi.
Gdyby kto z takich do mnie przystąpił, podałbym mu rękę. Nie odmówiłbym uściśnięcia dłoni, lecz nie starałbym się uczynić z niego serdecznego towarzysza” (Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania 1947 [ang. 1917] s. 106-107).

Przypomnijmy jak dziś Towarzystwo pisze o Russellu:

„Wybitnym Badaczem Pisma Świętego był Charles Taze Russell” (Strażnica Nr 6, 2000 s. 13).

„Był wybitnym badaczem Biblii” („Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 622).

  Ale papie chyba chodziło o awanturników - zadymiarzy, a co z resztą?

Hmm...podałby rękę, czyżby był bardziej postępowy niż śJ dziś?

  O proszę i do tego religijnie tolerancyjny, innym też dawał szansę.
A ci teraz....mają wszystko na wyłączność, cofnęli się, oj cofnęli.

Muszę Was zmartwić, że jeszcze zanim utworzono w roku 1944 komitety starszych z czasem zwane sądowniczymi i zaczęto w roku 1952 wykluczać, już zakazywano witać się z "złym sługą":

"Względem klasy »złego sługi«, Jan w 2 liście 10; 11, daje radę: »Jeśli kto przychodzi (...) ani go pozdrawiajcie...«. Zaś co się tyczy klasy »wiernego sługi«, muszą oni być »gościnnymi jedni ku drugim bez szemrania«" (Strażnica polonijna kwiecień 1944 s. 62 [ang. 15.05 1943 s. 148]).

*** jv rozdz. 13 s. 187 ***
Wiele lat później, w Strażnicy z 15 maja 1944 roku, ponownie omówiono to zagadnienie w świetle całej Biblii i wykazano, że takie sprawy dotyczące zboru powinni rozpatrywać odpowiedzialni bracia sprawujący w nim nadzór (1 Kor. 5:1-13; por. 5 Mojż. 21:18-21). Z kolei w Strażnicy z 1 marca 1952 roku (wyd. pol. numer 15 z 1952 roku) opublikowano artykuły, które nie tylko przedstawiały właściwy tryb postępowania, ale również uzasadniały konieczność czynienia konkretnych kroków w celu utrzymywania organizacji w czystości.

Jest to czysta manipulacja tekstem Biblijnym 
Kluczowy jest tu werset 7 wyjaśniający z kim nawet się nie witać  "Gdyż wielu zwodzicieli wyszło na ten świat; nie chcą oni przyznać, że Jezus jest Chrystusem, który przyszedł w ciele. Taki jest zwodzicielem i antychrystem."

Przy okazji...
Jak ten nakaz jest realizowany dzisiaj?
Dosłowne zrozumienie oznaczałoby przecież zakaz pozdrawiania Żydów i muzułmanów nie uznają oni w ogóle Jezusa jako Syna Bożego 

Myślę, że ten zakaz pozdrawiania odnosi się do antychrystów, którzy wyszli ze zboru lub tych którzy chcieli się do niego wkraść i mieć z nim jakiś kontakt żeby szerzyć swoje nauki... bo w przeciwnym razie musielibyśmy nie witać się prawie z całym światem

Kiedyś można było zostać odstępcą prawie bez konsekwencji. Franz pisze w swojej książce, że jeden brat wolał sam się odłączyć ze zboru niż czekać na komitet (który zapewne skończyłby się wykluczeniem), bo w takim wypadku mógł mieć kontakty z braćmi. Ale po tej całej historii z usunięciem kilku ważnych osób z Betel (na początku lat 80-tych XX w.), w tym Raymonda Franza, stosunek do odłączonych bardzo się zaostrzył. Krótko potem opublikowany został artykuł w Strażnicy, który zrównał ze sobą osoby odłączone z wykluczonymi.

Myślę, że ten zakaz pozdrawiania odnosi się do antychrystów, którzy wyszli ze zboru lub tych którzy chcieli się do niego wkraść i mieć z nim jakiś kontakt żeby szerzyć swoje nauki... bo w przeciwnym razie musielibyśmy nie witać się prawie z całym światem

Kiedyś można było zostać odstępcą prawie bez konsekwencji. Franz pisze w swojej książce, że jeden brat wolał sam się odłączyć ze zboru niż czekać na komitet (który zapewne skończyłby się wykluczeniem), bo w takim wypadku mógł mieć kontakty z braćmi. Ale po tej całej historii z usunięciem kilku ważnych osób z Betel (na początku lat 80-tych XX w.), w tym Raymonda Franza, stosunek do odłączonych bardzo się zaostrzył. Krótko potem opublikowany został artykuł w Strażnicy, który zrównał ze sobą osoby odłączone z wykluczonymi.

Fajnie by było, gdyby inne religie (np. KK) stosowały się do zakazu rozmów/witania z odstępcami. Wyobrażasz sobie? Zaczynasz studiować z SJ ze świadomością, że za chwilę ojciec, matka, rodzeństwo i wszyscy znajomi zaczną cię ignorować w imię zasad Boga.

Wg mnie (a SJ jestem od urodzenia, czyli nie znam się, to się wypowiem) BARDZO TRUDNO byłoby komukolwiek zostać SJ. O ile w ogóle ktokolwiek by się zdecydował.

Z drugiej strony jak idiotycznie wyglądałby świat. Trzeba by o każdym wiedzieć jakiego był a jakiego jest wyznania, by ustalić czy się witać czy nie.

No i prowadzenie nawracania (prozelityzmu) zwanego głoszeniem nie miałoby sensu, bo NIKT nie zmieniałby religii, głównie ze względów społecznych.

Podsumowując: jak to dobrze, że nikt poza SJ tak nie robi....

A jaki to odstępca,jak odchodzi od zboru ,bo chcą go wykluczyć za nic?
To jakaś parodia z tymi odstępcami,bo czytam biblìę,chcę naśladować Chystusa i nagle jestem  bach odstępca,bo wyciągam logiczne wnioski.

Jak czytasz, i wyciągasz wnioski to przejawiasz "niezdrowego, niewłaściwego ducha niezależnego myślenia" i jesteś zarówno odstępca jak i rozpasana. Komitecik. 

Muszę Was zmartwić, że jeszcze zanim utworzono w roku 1944 komitety starszych z czasem zwane sądowniczymi i zaczęto w roku 1952 wykluczać, już zakazywano witać się z "złym sługą":

"Względem klasy »złego sługi«, Jan w 2 liście 10; 11, daje radę: »Jeśli kto przychodzi (...) ani go pozdrawiajcie...«. Zaś co się tyczy klasy »wiernego sługi«, muszą oni być »gościnnymi jedni ku drugim bez szemrania«" (Strażnica polonijna kwiecień 1944 s. 62 [ang. 15.05 1943 s. 148]).

*** jv rozdz. 13 s. 187 ***
Wiele lat później, w Strażnicy z 15 maja 1944 roku, ponownie omówiono to zagadnienie w świetle całej Biblii i wykazano, że takie sprawy dotyczące zboru powinni rozpatrywać odpowiedzialni bracia sprawujący w nim nadzór (1 Kor. 5:1-13; por. 5 Mojż. 21:18-21). Z kolei w Strażnicy z 1 marca 1952 roku (wyd. pol. numer 15 z 1952 roku) opublikowano artykuły, które nie tylko przedstawiały właściwy tryb postępowania, ale również uzasadniały konieczność czynienia konkretnych kroków w celu utrzymywania organizacji w czystości.

Musze Wam powiedzieć, że znalazłem coś co przeczy powyższemu, że tak się czajono na odstępców ze zboru w latach 40. XX w.
Ten tekst 2J 10-11 wtedy nie dotyczył wprost "pozdrawiania" gdyż tak oto w Strażnicy Nr 20, 1946 s. 11, par. 16 (ang. 15.08 1946 s. 250) komentowano słowo "pozdrawiać":

"ani go pozdrawiajcie (nie życzcie mu prowadnictwa Bożego, Bibl. ang.) (...) kto takiego pozdrawia (życzy takiemu prowadnictwa Bożego, Bibl. ang.)...".

Wysyłam M skan, by tu wstawił cały fragment by było widać, że to ogólnie do kąkolu odnoszono, a nie tylko czy wyłącznie do odstępców.
Nie odnoszono też do witania się, tylko do życzenia 'błogosławieństwa' Bożego.

M: Wstawione: