Niedługo mija trzeci rok mojego pobytu na forum. Czytam różne historie różnych osób, które się tutaj rejestrują i przeżywają najróżniejsze perturbacje życiowe w związku z przebudzeniem się z „rajskiego snu”. Rozmawiam w realu z wieloma osobami, które odeszły lub planują odejść z organizacji Świadków Jehowy w najbliższym czasie.

Na bazie artykułu ze strony doctrinesoffaith.com postanowiłam przetłumaczyć i  zinterpretować na swój sposób duże fragmenty tekstu
pt. „Jak uwolnić się z sekty: kilka rad dla chcących opuścić grupę wysokiej kontroli jaką jest organizacja ŚwiadkówJehowy”.
Może komuś przyda się kilka słów wsparcia?

„Osobie będącej członkiem organizacji SJ nie jest łatwo zaakceptować fakt, że wraz z odejściem może bardzo dużo stracić. W rzeczywistości jest to bardzo stresujące i frustrujące przeżycie, gdyż oficjalne odłączenie się od zboru z pewnością wywoła konsekwencje. Nie ma jednego dobrego sposobu na odejście. Nie da się tego zrobić całkiem bezboleśnie. Ale jest nadzieja: ta decyzja wcale nie musi zrujnować naszego życia. Co więcej, może stanowić początek czegoś nowego i lepszego.













https://doctrinesoffaith.com/how-to-leave-a-cult/

Mądra Kobitko,
Dzięki za super materiał  Rady są wyważone i mądre. Wiem, że samo odejście z sekty to nie wszystko, dużo pracy przede mną... ale warto powalczyć o fajne życie 

Bardzo przydatny materiał,krotko i na temat.Ja też 3 lata ,poczatek to szok i niedowierzanie.Dzis dostrzegam światełko w tunelu.Bardzo współczuję tym co maja tam całe rodziny,współmałżonków i zostaja sami ,czasem rozwód . Prawdziwie tragedię .Czlowiek, ma pewien próg psychiczny, ktory w takich przypadkach pęka.Sekty to wiedzą!

Zdaję sobie sprawę, że zdecydowana większość SJ cierpi już na sam dźwięk słowa SEKTA. Następuje zaprzeczanie, wypieranie...."sekta" to już przesada. Słowo to ma w języku polskim pejoratywne zabarwienie, przecina powietrze jak nóż.

W języku angielskim funkcjonuje pojęcie CULT, czyli "kult, system wierzeń i praktyk religijnych, sekta".
Po polsku raczej nie mówimy: "jestem członkiem kultu".

Dopuszczenie do świadomości, że Świadkowie Jehowy to organizacja nosząca znamiona sekty jest bardzo trudne i bardzo przykre, ale zarazem przełomowe w procesie przebudzenia.
Osobiście przeżyłam ten moment bardzo emocjonalnie.
Wiele osób będących SJ nie zapozna się nigdy z materiałem, w którym organizacja została nazwana sektą, bo to określenie sprawia im zbyt wiele bólu i zbyt negatywnie się kojarzy. O wiele łatwiej zaakceptować określenie "kontrowersyjna grupa religijna".

Należy jednak brać pod uwagę fakt, że właśnie w taki sposób działają organizacje fasadowe. Kamuflują swoje prawdziwe motywy działania, a cechą charakterystyczną jest właśnie to, że NIKT z członków nie dopuszcza do siebie możliwości bycia członkiem kultu, kierując się szczerą wiarą we wpojone zasady i doktryny.

blizny po ranach zostaja do konca zycia, nie tylko po sektach.. no ale zasadniczo to one nas wlasnie ksztaltuja

  Zgadza się, dlatego zawsze powtarzam, że org smrodek zostaje z nami na zawsze. Te blizny nie pozwalają nam o tym zapomnieć.

Kiedyś bardzo długo na ten temat rozmawiałam z Gedeonem. Jego bycie w org, doświadczenie jest dużo większe niż moje, ale doszliśmy do tego samego wniosku.
Że to skrzywienie, zostaje w nas do końca.

A więc nie łudźcie się świeżo wychodzący, o tym nie da się zapomnieć.

Prawda jest taka ,ze wiele osób weszło w to ,chyba nie przypadkiem .Kto wie gdzie wielu z nas by bylo gdyby nie ta grupa .Pewna siostra starsza wiekiem mi kiedyś powiedziała "90% czlonkow naszego  zboru to ludzie z rodzin  patologicznych"

  Zgadza się, dlatego zawsze powtarzam, że org smrodek zostaje z nami na zawsze. Te blizny nie pozwalają nam o tym zapomnieć.

Kiedyś bardzo długo na ten temat rozmawiałam z Gedeonem. Jego bycie w org, doświadczenie jest dużo większe niż moje, ale doszliśmy do tego samego wniosku.
Że to skrzywienie, zostaje w nas do końca.

A więc nie łudźcie się świeżo wychodzący, o tym nie da się zapomnieć.

Nie da się zapomnieć kilku, kilkunastu czy kilkudziesięciu lat życia. Wczoraj się natknęłam na adekwatny fragment w książce, którą aktualnie czytam ("Zostań przy mnie" H. Cobena): "Megan myślała (...) o tym, że bez względu na to, jakie się ma wspomnienia, dobre czy złe, przeszłość nigdy nas nie opuszcza. Choćby ją zapakować w pudła i upchnąć w jakiejś szafie, tak jak pudła z gratami, które się przechowuje, lecz nigdy nie otwiera, i tak pewnego dnia, kiedy dopadnie nas prawdziwy świat, idziemy do tej szafy i przeglądamy zawartość pudeł."