WSZYSTKO INNE > NAPISZ my znajdziemy odpowiedni dział
Kącik poezji
Gorszyciel:
Jako że Światus często pisze wiersze, zainspirował mnie do założenia tego wątku, w którym moglibyśmy wklejać podobające się nam wiersze, które gdzieś znajdziemy oraz pisania własnych. Zacznę ja od wiersza Lechonia pt. Spotkanie:
Dzisiaj nocą samotną, spędzoną bezsennie,
Po promieniach księżyca, jakimś dziwnym tchnieniem,
Sam nie wiem, jak się nagle ocknąłem w Rawennie
I z dawno utęsknionym spotkałem zwidzeniem.
Przez otwarte ktoś okno grał cicho na flecie,
I wiatr lekki woń przyniósł duszącą, upojną -
Jak w mistycznym w nią szedłem wplątany bukiecie,
Pod nieba wyiskrzoną kopułą dostojną.
"Będziecie wysłuchani tęskniący, więc proście!"
Jak przez Boga zaklęty przymknąłem powieki -
I tylkom jakiś dziwny posłyszał szum rzeki,
A później, później Danta ujrzałem na moście.
"Tyżeś to, ty mój mistrzu! Dlaczego tak blady
I czemu taki dziwny niepokój cię żarzy?
Przychodzę cię ubłagać o sekret twej twarzy.
Nic nie wiem. Zabłądziłem. I proszę twej rady".
On to rzekł, czy rzekł księżyc, czy woda to rzekła,
Padłem, głowę ukrywszy rękami obiema:
"Nie ma nieba i ziemi, otchłani, ni piekła,
Jest tylko Beatrycze. I właśnie jej nie ma".
Moyses:
--- Cytat: Gorszyciel w 24 Luty, 2017, 04:57 ---Jako że Światus często pisze wiersze, zainspirował mnie do założenia tego wątku,
--- Koniec cytatu ---
Zauważam, że obydwaj macie bardzo pozytywny wpływ na siebie 8-)
Wklejam twórczość niejakiego E. E. Cummings'a. Jeśli chodzi o pisownie, to tak ma być :D
ci mali państwo młodzi znajdują
się) w czymś w guście
wianuszka on w czarnym
cukierka fraka ona
w cukierkowej bieli welonu
dźwigając bukiet
fałszywych kwiatów ten
cukierkowy wianuszek z tą cukierkową
małą panna młodą & małym
panem młodym w środku znajduje się na czymś
w guście cienkiego krążka który znajduje się
na o wiele mniej cienkim o wiele
większym & bardziej w guście krążku który
uprawia coś bardziej w guście znajdowania się na
o wiele bardziej niż o wiele
największym & najgrubszym & najbardziej w guście
krążku & wszystkie raz dwa trzy krążki
są tortem & całość jest osłonięta
na wszelki wypadek celofanem (ponieważ
nic nie istnieje naprawdę
Światus:
--- Cytat: Moyses w 24 Luty, 2017, 12:56 ---Zauważam, że obydwaj macie bardzo pozytywny wpływ na siebie 8-)
Wklejam twórczość niejakiego E. E. Cummings'a. Jeśli chodzi o pisownie, to tak ma być :D
--- Koniec cytatu ---
Czyżbym wcześniej zachowywał się nieodpowiednio? ;D
Po przeczytaniu tej poezji... już wiem dlaczego będzie płacz i zgrzytanie zębów 8-) ;)
Tutaj wkleję tylko jeden własny bo wolę wesołe tematy (a drugi, lepszy, przepadł) :P
Reszta będzie w Tfurczości :)
Jeśli czyta to moderator, to mam pytanie, czy jest maksymalna liczba znaków w jednej wiadomości? ;)
***************
Wiem, że mi z Tobą będzie dobrze
Że nikt mi więcej szczęścia nie da
Wiem, że się boisz. Lecz się nie śpiesz
Poczekam ile będzie trzeba.
Bo miłość to nie czar co pryśnie,
To nie zabawa, udawanie.
Bo miłość to dwóch serc tęsknota
Za wspólnym życia przeżywaniem.
Gdy przyjdzie, czujesz ciepło w sercu,
Radość spotkania. smutek rozstań.
Rozum Ci mówi; Musisz uciec! ! !
Serce zaś mówi; Proszę, zostań...
Już sama nie wiesz co masz robić;
Kochać czy uciec, jak chce głowa.
Co jeśli znów się rozczaruję?
I może warto znów spróbować...?
Myśli wirują jak szalone,
A życie płynie, czas ucieka...
i nie wiesz; przyjaźń to czy miłość,
Sama zdecyduj - ja zaczekam.
Gorszyciel:
Mój wiersz na dziś:
Leopold Staff
Odys
Niech cię nie niepokoją
Cierpienia twe i błędy.
Wszędy są drogi proste
Lecz i manowce wszędy.
O to chodzi jedynie,
By naprzód wciąż iść śmiało,
Bo zawsze się dochodzi
Gdzie indziej, niż się chciało.
Zostanie kamień z napisem:
Tu leży taki i taki.
Każdy z nas jest Odysem,
Co wraca do swej Itaki.
Światus:
--- Cytat: Gorszyciel w 24 Luty, 2017, 22:11 ---Mój wiersz na dziś:
Leopold Staff
Odys
--- Koniec cytatu ---
Zapomniałem, że znam ten wiersz :)
U mnie też klasyk i też znany ze szkoły.
Adam Asnyk
Do młodych
Szukajcie prawdy jasnego płomienia!
Szukajcie nowych, nie odkrytych dróg...
Za każdym krokiem w tajniki stworzenia
Coraz się dusza ludzka rozprzestrzenia
I większym staje się Bóg!
Choć otrząśniecie kwiaty barwnych mitów,
Choć rozproszycie legendowy mrok,
Choć mgle urojeń zedrzecie z błękitów,
Ludziom niebiańskich nie zbraknie zachwytów,
Lecz dalej sięgnie ich wzrok.
Każda epoka ma swe własne cele
I zapomina o wczorajszych snach...
Nieście więc wiedzy pochodnie na czele
I nowy udział bierzcie w wieków dziele,
Przyszłości podnoście gmach!
Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy,
Choć macie sami doskonalsze wznieść;
Na nich się jeszcze święty ogień żarzy
I miłość ludzka stoi tam na straży,
I wy winniście im cześć!
Ze światem, który w ciemność już zachodzi
Wraz z całą tęczą idealnych snów,
Prawdziwa mądrość niechaj was pogodzi,
I wasze gwiazdy, o zdobywcy młodzi,
W ciemności pogasną znów!
Nawigacja
[#] Następna strona
Idź do wersji pełnej