moje trzy grosze:Księga Henocha, to jeden z najważniejszych dokumentów z kręgu tzw. literatury między testamentalnej. Jest ona dość skomplikowanym tworem literackim, na który składają się pisma powstałe w różnych okresach judaizmu Drugiej Świątyni.
Można bez wahania stwierdzić, że Księga miała ogromny wpływ na myślenie i wrażliwość religijną judaizmu u progu ery chrześcijańskiej, a później była także inspiracją dla wielu chrześcijan pierwszych wieków chrześcijaństwa.
Świat symboliki Księgi Henocha odbija się echem na przykład w Księdze Daniela, a później także w Apokalipsie św. Jana.
Księga Henocha, poza swym walorem treściowym, jest również fascynująca pod względem historii kompozycji, tłumaczeń i transmisji.
Okazuje się, że dzieło to miało swe poczytne miejsce wśród zwojów znalezionych w Qumran, było często cytowane i powoływano się na nie w pismach pisarzy wczesnochrześcijańskich, a w późniejszych epokach zaznaczyło się coś w rodzaju „gorączki Henocha” czyli ekscytujące poszukiwania starożytnych odpisów Księgi.
Księga Henocha jest prawdopodobnie najstarszym i najważniejszym żydowskim apokryfem. Składa się z pięciu różnych segmentów (ksiąg) oraz załącznika datowanych na III w. p.n.e.
Mimo, że księga ta nie znalazła miejsca ani w kanonie żydowskim ani chrześcijańskim, cieszyła się ona dużym uznaniem tak ze strony Żydów okresu drugiej Świątyni, jak i wczesnych chrześcijan.
W rzeczywistości musiała ona mieć wielki wpływ na przedchrześcijański judaizm, jak również na samo chrześcijaństwo, głównie na polu apokaliptycyzmu. Ostatnio badacze zaczynają doceniać bardziej niż kiedykolwiek znaczenie tego dzieła w kontekście studiów nad judaizmem okresu drugiej Świątyni.
Może ona okazać się wyjątkowo pomocna w rzuceniu nowego światła na proces rozwoju pewnych teologicznych idei, kluczowych dla judaizmu i chrześcijaństwa.
http://www.proroctwa.com/Henoh.htm
