15 Siostra, która od ponad 15 lat jest pionierką stałą, mówi: „Jako ochrzczony Świadek Jehowy wiele razy słyszałam i czytałam na temat zagrożeń wynikających z wyższego wykształcenia, ale je zlekceważyłam. Uznałam, że te rady mnie nie dotyczą”. Co z tego wynikło?  Przyznaje: „Nauka zabierała mi tyle czasu i sił, że byłam zbyt zajęta, żeby modlić się do Jehowy tak jak poprzednio, i zbyt zmęczona, żeby czerpać radość z rozmawiania z innymi o Biblii i dobrze się przygotowywać do zebrań. Na szczęście kiedy uświadomiłam sobie, że takie zaangażowanie w zdobywanie wyższego wykształcenia rujnuje moją więź z Jehową, wiedziałam, że muszę to rzucić. I tak zrobiłam”.

16 Jaki wpływ ta edukacja miała na sposób myślenia tej siostry? Opowiada ona: „Wstyd mi się przyznać, ale zdobywane wykształcenie sprawiło, że stałam się krytyczna wobec innych, szczególnie braci i sióstr. Miałam wobec nich zbyt wysokie oczekiwania i się od nich izolowałam. Oduczenie się takiego myślenia zajęło mi wiele czasu. Ta sytuacja pokazała mi, jak niebezpiecznie jest lekceważyć ostrzeżenia, które daje nam nasz niebiański Ojciec za pośrednictwem swojej organizacji. Jehowa znał mnie lepiej niż ja samą siebie. Jaka szkoda, że od razu Go nie posłuchałam!”.

13. Zadaj sobie na przykład pytania: Czy dostrzegam u siebie jakiekolwiek ślady zawiści? (1 Piotra 2:1). Czy jestem dumny ze swojego pochodzenia, wykształcenia czy statusu finansowego?

16. Czy kochający Bóg rzeczywiście wymaga, żebyście unikali towarzystwa bliskich, którzy zostali wykluczeni?”.

17. Musimy być pewni swoich przekonań. Jeśli nie szukamy odpowiedzi na pytania, które podważają nasze wierzenia, to w umyśle mogą nam się rozwinąć poważne wątpliwości. Z czasem mogą one wypaczyć nasz sposób myślenia i zburzyć wiarę. Co więc powinniśmy robić? Słowo Boże zachęca nas do przeobrażania umysłu, żebyśmy „sami mogli się przekonać, jaka jest wola Boga, co jest dla Niego dobre, miłe i doskonałe” (Rzym. 12:2). Regularne studium pozwoli nam przekonać się, że to, czego uczymy się z Biblii, jest prawdą.

Nie wolno być z siebie dumnym! Nawet kiedy Jehowa błogosławi...?

Czasem jak pomyślę o tym o co Oni nam wkladali do glowy to cud ze nie powariowalismy  . Nie wolno byc dumnym ,nie wolno byc zbyt smutnym gdy umrze ktos bliski.  Nie wolno cieszyć się z dnia mamy czy babci.
 Nakazy i zakazy.No nie wolno byc dumnym z dziecka !Toc to szok.Bo kto mi zabroni.Bóg?

Nie tylko w zborze pojawia się znieczulica i otępiałość emocjonalna na cierpienia.Kobiecie w ciąży młode pokolenie z komórką w ręku w autobusie nie ustąpi miejsca- ustąpił 70 letni pan- dzisiaj mi o tym mówił pracownik.Leżącemu na chodniku zazwyczaj nikt nie pomoże.Kolega- światus- świadek wypadku na pasach w Paryżu był jedynym który zareagował,tłuszcza owczym pędem opuściła pasy, więc ta znieczulice nie dotyczy tylko sj,w tej perspektywie śj nie są inni jak ci ze świata.