Biblie katolickie bez imienia Jahwe i Biblie ŚJ

[Roszada]

Prawie do połowy lat 40. XX w. Towarzystwo Strażnica nie robiło żadnych problemów z tym, że wiele Biblii nie zawiera terminu Jehowa lub że zawiera je w minimalnej ilości.

Posługiwano się głównie:

*** dx86-16 Publikacje Towarzystwa Strażnica ***
1942: Biblia króla Jakuba (wydrukowana we własnej drukarni) (angielski)

zawierała ona tylko kilka razy termin Jehowa.

Przed Przekładem Nowego Świata wydało Towarzystwo:

*** dx86-16 Publikacje Towarzystwa Strażnica ***
1944: American Standard Version (angielski):

oraz później:

*** dx86-16 Publikacje Towarzystwa Strażnica ***
1972: The Bible in Living English (Byington) (angielski):

Obie zawierały termin Jehowa w tysiącach miejsc:

https://www.jw.org/en/publications/bible/

Tak więc pod wpływem tej pierwszej Biblii z 1944 Towarzystwo też wydało swój przekład z terminem Jehowa w ST.
NT jest całkiem innym zagadnieniem.

[Roszada]

Biblie z imieniem Jahwe tu:

https://swiadkowiejehowywpolsce.org/biblia-dyskusje/biblia-tysiaclecia-wyd-2-1971-r/msg148352/#msg148352

https://swiadkowiejehowywpolsce.org/biblia-dyskusje/biblie-katolickie-bez-imienia-jahwe/msg146940/#msg146940

[Roszada]

Właściwie to nie ma Biblii katolickich bez imienia Jahwe.
Każda z nich jeśli nie ma go w tekście głównym, to ma imię Jahwe w nagłówkach rozdziałów, w przypisach i wstępach do ksiąg.

Jak wspomniałem np. Biblia Paulistów zmienia słowo Pan na termin PAN, tam gdzie pada w hebrajskim JHWH.
O tym napisano we wstępie i każdy wie już co PAN oznacza:

PAN to JHWH
Pan to Adonaj

[Roszada]

Nawet Biblie bez imienia Jahwe, jednak zawierają je w dziesiątkach miejsc, jeśli nie w setkach.

Wydanie V Biblii Tysiąclecia z komentarzami z Biblii Jerozolimskiej

Okazuje się, że to wydanie zawiera, jak pokazuje wyszukiwarka, aż 1679 razy imię Jahwe. Dotyczy to tekstu Biblii, wstępów, nagłówków i przypisów.

http://libertarianin.org/Ebooks/BIBLIA%20TYSIA%CC%A8CLECIA%20Z%20KOMENTARZAMI.pdf

[Roszada]

Wyd. V BT, bez imienia Jahwe, ale zawierające je również w wielu miejscach:
Trzy przykłady.

"Ja ukazałem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmogący,
ale imienia mego, Jahwe, nie objawiłem im." (Wj 6:3).

"A Pan zstąpił w obłoku, i [Mojżesz] zatrzymał się koło Niego, i wypowiedział
imię Jahwe. Przeszedł Pan przed jego oczyma i wołał: Jahwe, Jahwe, Bóg miłosierny i łagodny, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność," (Wj 34:5-6)

"Jahwe, Bóg bogów; Jahwe, Bóg bogów, wie to dobrze i Izrael powinien również wiedzieć; jeśli to był bunt lub jeśli to była niewierność względem Pana, niech nas nie wybawi jeszcze tego dnia!" (Joz 22:22).

[Roszada]

Widzę że mirandzie wszystko w głowie się już pomieszało.
Zarzuca papieżowi B16, że dał zakaz umieszczania imienia Jahwe w 5 wydaniu BT.

Po pierwsze: B16 został papieżem w 2005 r., a BT wyd. 5 ukazało się w 1999 r., a więc 6 lat wcześniej.

Po drugie: Wyd. 5 zostało przyjęte do nowego lekcjonarza liturgicznego i dlatego właśnie się ono ukazało.

Po trzecie, nie ma to nic wspólnego z przypomnieniem B16 z roku 2008 o tym, że lekcjonarze powinny, jak było zawsze od początku istnienia KK, zawierać imiona Boże po polsku Bóg i Pan, a nie hebrajskie Jahwe.

[Roszada]

Nawet Biblie bez imienia Jahwe, jednak zawierają je w dziesiątkach miejsc, jeśli nie w setkach.

Wydanie V Biblii Tysiąclecia z komentarzami z Biblii Jerozolimskiej

Okazuje się, że to wydanie zawiera, jak pokazuje wyszukiwarka, aż 1679 razy imię Jahwe. Dotyczy to tekstu Biblii, wstępów, nagłówków i przypisów.

http://libertarianin.org/Ebooks/BIBLIA%20TYSIA%CC%A8CLECIA%20Z%20KOMENTARZAMI.pdf

W tej Biblii w dodatku jest słownik, w którym jest hasło Jehowa:

Jehowa. Błędny sposób wymawiania Bożego imienia ►JHWH. Od III w. przed Chr., kiedy zapis spółgłoskowy większości tekstów ST był już stabilizowany i niezmienny, a słowo JHWH pojawiało się w nim kilka tysięcy razy, zdecydowano, kierując się szacunkiem wobec Boga i przeciwdziałając nieumyślnym nadużyciom, aby nie wymawiać imienia JHWH. Z tego powodu szukano pewnej formy zastępczej i przyjął się zwyczaj, że tam, gdzie było „JHWH”, zaczęto używać słowa 'adonaj (►Adonaj; ► Pan). Ponieważ nie wolno było zmienić tekstu
spółgłoskowego, aby przypomnieć o tej zasadzie zastosowano zabieg, polegający na podpisaniu spółgłosek JHWH samogłoskami od słowa adonaj (samogłoski są w języku hebr. jedynie znakami pomocniczymi); czytający święty tekst wiedział, że w tym miejscu należy patrzeć na znaki samogłoskowe i czytać 'adonaj. Potem, kiedy zapomniano o tej zasadzie, nastąpiło połączenie, wbrew sensowi i treści spółgłosek i podpisanych pod nimi znaków samogłoskowych, tak że zaczęto czytać spółgłoski JHWH z samogłoskami e, o, a jako wyraz JeHoWaH.

Dodatkowo 1291 razy JHWH.

[Roszada]

No proszę, nawet Strażnica napisała:

*** w12 1.3 s. 7 „Dałem im poznać twoje imię” ***
Stosunkowo niedawno Watykan skierował do biskupów list z zarządzeniem: „W celebracjach liturgicznych, w śpiewach i w modlitwach, nie należy używać ani wymawiać imienia Bożego w formie tetragramu YHWH”.

Czyli tylko liturgii to dotyczy.

Trampek tu pokrzykiwał przeciw BT wyd. III a Strażnica ją cytuje:

*** w87/17 s. 17 Imię „gorszące”? ***
Z Biblii wynika, że Bóg życzy sobie, aby wszyscy widzieli, iż ‛Ten, który sam jeden ma Jahwe na imię, jest Najwyższym’ (Ps. 83:19, Biblia Tysiąclecia, wyd. III; Ezech. 38:23; Malach. 3:16).