1900 - Ukazuje sie sztandarowa broszura Russella

[Roszada]

Skorowidz ŚJ podaje:

*** dx86-21 Publikacje Towarzystwa Strażnica ***
1900: Co Pismo Święte mówi o powrocie naszego Pana — Jego paruzji, objawieniu i epifanii (wydana jako traktat) (po polsku brak):

Co ciekawe broszura ta istnieje po polsku, o czym widać Towarzystwo nawet nie wie!.

Gdy chodzi o język polski, to obszerne jej fragmenty znalazły się w wydanej w roku 1908 innej polonijnej broszurze pt. „Świtanie dnia sądnego”. Później ukazywała się ona też pod innymi tytułami.
Przykładowo Strażnica z lutego 1917 roku reklamuje tę broszurę jako „Świtanie dnia sądnego, czyli Wtóre przyjście naszego Pana” (s. 3), a Strażnica z czerwca 1917 roku jako „Powrót naszego Pana, czyli Świtanie Dnia Sądnego” (s. 66), patrz też np. Strażnica z czerwca 1918 roku s. 82.
   Następnie w roku 1920 ukazała się ona w całości pt. „Co Pismo Święte mówi o powrocie naszego Pana”.
   Wreszcie wydano jej kolejną edycję w roku 1923 pt. „Co mówi Pismo Święte o powrocie naszego Pana? - Jego parousia, epifania i apokalupsis”. Została ona zamieszczona jako ‘Dodatek do tomu IV’ tzn. do polskiego tomu „Walka Armagieddonu” (edycje z lat 1923 i 1925).

[Roszada]

Jeśli chodzi o jej oryginalne wydanie angielskie tej broszury, to Towarzystwo Strażnica podaje dwie różne daty wydania:

1898 (Watch Tower Publications Index 1930-1985 1986 s. 916);

1900 („Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 1986-2000” 2003 s. 425).

[Roszada]

Tę broszurę, o której Nadarzyn nie wie, że istnieje, zapowiedziano w Strażnicy tak:

„Powrót Naszego Pana
Wyszedł z druku nowy nakład broszury p.t. »Co Pismo Święte mówi o Powrocie naszego Pana«? Stara broszura miała wiele paragrafów opuszczonych i źle przetłumaczonych, przez co bracia mieli nieraz wiele kłopotów. Obecnie jest to usunięte, ponieważ została akuratnie przetłumaczoną; przeto poleca się braciom nabycie takowej, a dokładne zbadanie jej przynieść powinno obfite błogosławieństwo.
Stron 64. Cena 20c. Dla zborów i kolporterów zwykły rabat” (Strażnica 15.02 1920 s. 50).

Tak więc Nadarzyn nie czyta swoich publikacji, skoro nie wie, że one są po polsku i to w kilku wydaniach.