Jeszcze w roku 1916 podjęto decyzję o zakończeniu publikowania kazań w świeckiej prasie:
*** Królestwo Boże panuje! 2014 rozdz. 7 ss. 69-70 ***
W roku 1916 trzeba było przeanalizować, czy dalej korzystać z prasy. Wpłynęły na to dwa ważne fakty. Po pierwsze, z powodu szalejącej wówczas Wielkiej Wojny materiały drukarskie stały się towarem deficytowym. Zwrócono na to uwagę w sprawozdaniu, które w roku 1916 napłynęło z Biura Oddziału w Wielkiej Brytanii: „Kazania publikuje obecnie niewiele ponad 30 gazet. Jest bardzo prawdopodobne, że liczba ta wkrótce znacznie się zmniejszy ze względu na rosnące ceny papieru”. Po drugie, 31 października 1916 roku umarł brat Russell. W związku z tym w Strażnicy z 15 grudnia tego samego roku ogłoszono: „Ponieważ brat Russell odszedł, całkowicie rezygnujemy z kazań [drukowanych w prasie]”. Chociaż przestano korzystać z tego sposobu szerzenia dobrej nowiny, inne metody wciąż cieszyły się wielkim powodzeniem. Jedną z nich były projekcje „Fotodramy stworzenia”.
Interesujące jest to, czy Russell płacił, czy nie, za artykuły w prasie świeckiej, a ŚJ chwalą się, że nawet w 4000 gazet bywały te jego teksty, tak były rozchwytywane.
„Około dwadzieścia lat temu brat Russell zobaczył wielką zaletę dotarcia do ludzi za pośrednictwem prasy publicznej. W tym czasie duża suma prawie pół miliona dolarów wydawała się być w jego zasięgu. Planował wykorzystać to do rozpowszechnienia Prawdy w czasopismach” (ang. Strażnica 15.12 1916 s. 6022 [reprint] – About twenty years ago Brother Russell saw the great advantage of reaching the people by means of the public press. At that time the large sum of nearly half a million dollars seemed within his reach. He planned to use this for having the Truth spread broadcast through the magazines).
Dzisiaj jednak Towarzystwo Strażnica podaje, że niby „za darmo” zamieszczano te kazania w prasie:
„»Innym elementem [działalności], którego nie można przeoczyć«, mówi George E. Hannan, »było publikowanie kazań pastora Russella w gazetach«. Zorganizowano międzynarodową agencję prasową, za pośrednictwem której publikowano kazania C. T. Russella. Nawet w czasie podróży Russell co tydzień przesyłał do tej agencji, w skład której wchodziło czterech pracowników głównego biura Towarzystwa, kazanie długości około dwóch szpalt. Z kolei oni przekazywali je telegraficznie do gazet w USA, Kanadzie i Europie. Towarzystwo ponosiło koszty telegramu, ale gazety zamieszczały potem kazania za darmo” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 11).
