Chrześcijaństwo uczy o dwóch fazach Królestwa:
1) „Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości” Mt 13:41.
2) „Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego” Mt 13:43.
Dwie fazy Królestwa Chrystusowego pokazał też w Ewangelii Mateusz, który stosuje dla nich dwa różne określenia:
„Królestwo Boże” i „Królestwo niebieskie”.
Słusznie stwierdza ks. A. Kowalczyk („Wpływ typologii oraz tekstów Starego Testamentu na redakcję Ewangelii Świętego Mateusza” s. 167), że „termin ‘Królestwo Boże’ Ewangelista używa w odniesieniu do rzeczywistości, która już zaistniała, jest własnością Żydów, względnie jest do zdobycia już w tym ziemskim życiu (Mt 12:28, 19:24, 21:43, 21:31 (tekst grecki), natomiast termin ‘Królestwo niebieskie’ używa, kiedy mowa jest o celu ziemskiego życia, o rzeczywistości eschatologicznej; por. Mt 5:20, 7:21, 8:11, 18:3, 19:23, nigdy nie mówi on o wejściu do Królestwa niebieskiego jako o czymś już dokonanym. Termin ‘Królestwo niebieskie’ oznacza cel wędrówki ziemskiej pod wodzą Chrystusa...”.