Zainspirowało mnie zdanie z nowej publikacji:
„Po roku 1931 kolporterów zaczęto nazywać pionierami” (Strażnica 15.05 2012 s. 31).
Co to znaczy "po roku 1931"?
Od kiedy konkretnie Świadkowie Jehowy stali się GŁOSICIELAMI, a przestali być "kolporterami"?
A może oni nadal są KOLPORTERAMI, ale nie zdają sobie z tego sprawy, a głoszenie jest tylko 'uboczną' czy 'dodatkową' działalnością?
Jeśli kiedyś byli kolporterami więc nie dziwi późniejsze odcinanie się od tej funkcji wyrażone słowami:
"Kaznodzieja nie jest komiwojażerem ani domokrążcą
2 Kor. 2:17, NW »Nie jesteśmy domokrążnymi sprzedawcami słowa Bożego, jak nimi jest wiele ludzi«" ("Upewniajcie się o wszystkich rzeczach" 1957 s. 211).
"Głosiciele czy domokrążcy?
U progu drugiej wojny światowej publiczna działalność kaznodziejska Świadków Jehowy znalazła się pod obstrzałem gwałtownej opozycji. Lokalne zarządzenia, wymagające od akwizytorów i domokrążców uzyskiwania zezwoleń, zastosowano niesłusznie do działalności kaznodziejskiej Świadków." (Przebudźcie się! Nr 7, 1988 s. 26).
Czy więc dopiero "u progu drugiej wojny światowej" ŚJ przestali być "kolporterami" a stali się głosicielami?
A jakie Wy macie odczucia?
Wydaje się, że co najmniej w roku 1938 używano jeszcze termin "kolporter":
"Na początku 1927 roku otwarto w Kobe Biuro Oddziału, które nieco później tego samego roku przeniesiono do Tokio. Do roku 1938 liczba kolporterów, rozpowszechniających czasopisma i książki, wzrosła do 110" ("Rocznik Świadków Jehowy" 1998 s. 68).
