Termin "symbol" dostawiony do Biblii

[Roszada]

Towarzystwo Strażnica chrzest nazywa "symbolem". Z czasem dostawiło to słowo do swej Biblii.

W starszych edycjach Biblii Świadków Jehowy nie było w tekście angielskim wcale słowa „symbol” (patrz New World Translation of the Christian Greek Scriptures 1950, 1951).
Dopiero w roku 1961 wprowadzono termin „[in symbol]” w tekstach Mk 1:4, Łk 3:3 i Dz 19:4 (New World Translation of the Holy Scriptures 1961, New World Translation of the Holy Scriptures 1970), a w roku 1971 dostawiono go we fragmencie Dz 13:24 (New World Translation of the Holy Scriptures 1971; New World Translation of the Holy Scriptures 1981).

W tekście angielskim dokonano tego w nawiasie kwadratowym, ale w polskiej edycji już go nie zamieszczono!

New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984
Mk 1:4 – John the baptizer turned up in the wilderness, preaching baptism [in symbol] of repentance for forgiveness of sins.

Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata 1997
Mk 1:4 – „tak Jan, który chrzcił, wystąpił na pustkowiu, głosząc chrzest jako symbol skruchy ku przebaczeniu grzechów”.

Dodano w języku polskim słowo „symbol” bez nawiasu. Termin ten ma znaczenie doktrynalne w Towarzystwie Strażnica, gdyż ono nazywa chrzest „symbolem”. To samo dotyczy tekstu Łk 3:3.

Dz 13:24 – preached publicly to all the people of Israel baptism [in symbol] of repentance.

Dz 13:24 – „publicznie głosił całemu ludowi izraelskiemu chrzest jako symbol skruchy”.

Dodano w języku polskim słowo „symbol” bez nawiasu. Termin ten ma znaczenie doktrynalne w Towarzystwie Strażnica, gdyż ono nazywa chrzest „symbolem”. To samo dotyczy tekstu Dz 19:4.

[Roszada]

   Interesujące jest to, że w nowej angielskiej Biblii Świadków Jehowy z roku 2013 usunięto nawiasy kwadratowe, ale termin „symbol” pozostawiono, tak jak w edycji polskiej z roku 1997.
   Mało który głosiciel, który nie zaglądnie do tekstu oryginalnego Biblii, będzie zorientowany w tym, że Towarzystwo Strażnica posunęło się do oszustwa w powyższych fragmentach biblijnych, dostawiając słowa, których nie ma w greckim oryginale (patrz wydanie grecko-angielskie Towarzystwa Strażnica The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
   Jak można budować i podtrzymywać swoją doktrynę o „symbolu” na słowach dostawionych do Biblii pierwotnie w nawiasach kwadratowych, a później już bez nich?

Trzeba tu dodać, że angielskie słowa symbol (Łk 3:3, Dz 19:4) i symbolized (Mk 1:4) zawiera przekład Nowego Testamentu spirytysty J. Grebera z roku 1937 (The New Testament – A New Translation and Explanation Johannes Greber, 1937).
Czy był on wzorem dla przekładu biblijnego Świadków Jehowy w tej kwestii?

[Roszada]

Przynajmniej od momentu wprowadzenie chrztu dla drugich owiec w roku 1934 Towarzystwo Strażnica uczyło przez wiele lat, że jest on "jedynie" czy "tylko symbolem":

„Zanurzenie w wodzie jest jedynie symbolem uczynionego poświęcenia na wykonywanie woli Bożej” (Strażnica 15.10 1934 s. 314 [ang. 15.08 1934 s. 250]).

„Chrzest był jedynie symbolem” (Strażnica Nr 20, 1958 s. 24 [ang. 15.08 1957 s. 511]).

„Prawdziwą zachętę otrzymały również same »drugie owce« w wydaniu Strażnicy z 15 sierpnia 1934 roku. W czasach starożytnych te ziemskie »drugie owce« zostały zobrazowane przez nie-Izraelitę imieniem Jonadab, syna Rechaba i zarazem przyjaciela izraelskiego króla Jehu. Dlatego artykuł zatytułowany »Jego dobroć« mówił o »drugich owcach« jako o Jonadabach lub klasie Jonadaba. W paragrafach 34 i 35 czytamy tam:
Czy Jonadabowie powinni się poświęcić Panu i zostać ochrzczeni? Odpowiedź: Z całą pewnością jest rzeczą właściwą, by Jonadab poświęcił się na pełnienie woli Bożej. Nikt nie dostąpi życia, jeśli nie uczyni tego kroku. Zanurzenie w wodzie jest tylko symbolem dokonanego poświęcenia się na spełnianie woli Bożej i nic od rzeczy będzie tak uczynić. (...) Obecnie jest czas na pouczanie klasy Jonadaba, czyli „milionów”, co zresztą oznacza jedno i to samo” (Strażnica Nr 1, 1967 s. 8-9).

„Niemniej istnieją bardzo ważne argumenty przemawiające za tym, żeby już przed chrztem podjąć się publicznego oznajmiania dobrej nowiny. Nie chrzest przecież sprowadza zbawienie, gdyż jest tylko zewnętrzną oznaką tego, co musiało wcześniej dokonać się w sercu człowieka — symbolem zaofiarowania siebie Bogu Jehowie” (Strażnica Rok XCIX [1978] Nr 23 s. 23).

Odrzucenie terminów "jedynie" i "tylko"?

Po wielu latach pewnie naszła Świadków Jehowy jakaś refleksja, że określając chrzest „jedynie” czy „tylko symbolem” jakby bagatelizują ten obrzęd.
   Zapewne dlatego w ostatnich latach Towarzystwo Strażnica definiując chrzest, jako symbol, przestało używać określenia, że jest on „jedynie” czy „tylko symbolem”. Oto jedna z nowszych definicji chrztu Świadków Jehowy:

„Chrześcijański chrzest w wodzie jest zewnętrznym symbolem poświadczającym, że ten, kto jest chrzczony, całkowicie, bezwarunkowo i bez zastrzeżeń oddał się przez Jezusa Chrystusa na spełnianie woli Jehowy Boga” (Prowadzenie rozmów na podstawie Pism 2001 s. 55).

Usunięcie wspomnianych słów z definicji być może podniosło znaczenie chrztu w odczuciu Świadków Jehowy.

[Roszada]

Czego nie dawał chrzest Świadkom Jehowy?

W dawniejszych latach bardzo mocno podkreślano to, że chrzest nie daje przynależności do Towarzystwa Strażnica, ani do organizacji Świadków Jehowy (!):

„Chrzest w wodzie jest tylko symbolem, nie czegoś co ma nastąpić, lecz tego co już zajęło miejsce w sercu ochrzczonego. (...) Jest więc jasnym, że przez chrzest w wodzie, stworzenie nie przystępuje do żadnej ziemskiej lub ludzkiej organizacji. Ono nie przystępuje do Towarzystwa Strażnicy Biblii i Broszur (jest to legalna korporacja), ani nie przystępuje do Świadków Jehowy (oni nie są inkorporowani i nie są na liście jako członkowie). Stworzenie przez to okazuje zewnętrzny znak (...) a mianowicie, bezwarunkowe poświęcenie się Bogu przez jego Syna” (Strażnica kwiecień 1944 s. 58-59, wydanie polonijne [ang. 15.04 1943 s. 124]).

Aż do roku 1985 podczas pytań zadawanych bezpośrednio przed chrztem nie wspominano nawet, że człowiek ochrzczony włącza się do organizacji Świadków Jehowy:

„Jeżeli podobnie czujesz pragnienie służenia Jehowie Bogu i gotów jesteś wziąć na siebie jarzmo Chrystusowe, to proponujemy ci rozważenie następujących dwóch pytań, które są zadawane wszystkim kandydatom do chrztu:
(1) Czy okazałeś skruchę z powodu swoich grzechów i odwróciłeś się od nich, stwierdziwszy wobec Jehowy Boga, że jesteś potępionym grzesznikiem, który potrzebuje zbawienia, i czy uznałeś, że to zbawienie pochodzi od Niego, od Ojca, za pośrednictwem Jego Syna, Jezusa Chrystusa?
(2) Czy na podstawie tej wiary w Boga i w Jego postanowienie co do zbawienia oddałeś siebie Bogu bez zastrzeżeń, aby odtąd spełniać Jego wolę, objawioną tobie przez Jezusa Chrystusa i przez Biblię dzięki oświecającej mocy ducha świętego?” (Strażnica Rok XCV [1974] Nr 15 s. 13).
   Por. podobne wypowiedzi: Strażnica Rok XCII [1971] Nr 12 s. 13; Strażnica Nr 2, 1968 s. 5; Strażnica Nr 8, 1957 s. 13.

   Kiedyś nawet nie wypowiadano żadnych słów przed chrztem. Angielski skorowidz obejmujący lata 1930-1985 po raz pierwszy odsyła w sprawie pytań chrzcielnych do publikacji z roku 1942 (ang. Strażnica 01.10 1942 s. 302):

„Możliwe, że w niektórych wypadkach organizowania chrztu nie zadano w przeszłości kandydatom specjalnych pytań, na które by mogli wyraźnie odpowiedzieć w dowód swojej wiary, swego posłuszeństwa i oddania. Niemniej jednak pominięcie tych pytań przez mówcę, wskutek czego kandydaci nie mogli dać głośno swych twierdzących odpowiedzi, nie ujmuje ważności chrztu przeprowadzonego przy takiej okazji” (Strażnica Nr 8, 1967 s. 9).

[Roszada]

Niekonsekwencja w sprawie powtarzania chrztu

Trzeba tu zaznaczyć, że chociaż u Świadków Jehowy chrzest był dawniej „tylko [jedynie] symbolem” to jednak w roku 1956 unieważniono wszystkie chrzty zawarte wcześniej w innych wyznaniach chrześcijańskich, nawet te dokonane przez zanurzenie:

„Często zadaje się pytanie, czy człowiek, który był już kiedyś ochrzczony z okazji ceremonii dokonanej przez inną grupę religijną powinien być ponownie ochrzczony, gdy zdobywa dokładną znajomość prawdy i oddaje się Jehowie. Opierając się na tym, co już omówiono, mamy mocną podstawę do tego, żeby powiedzieć: Tak jest, on musi być jeszcze raz ochrzczony. Jest rzeczą całkiem oczywistą, że dany człowiek przez żadną z tych organizacji religijnych nie był ochrzczony naprawdę »w imię Ojca i Syna, i ducha świętego«; gdyby bowiem tak był ochrzczony, byłby właściwie oceniał autorytet i urząd tych prawdziwych wyższych zwierzchności. A gdyby się już wówczas oddał Jehowie, to odłączyłby się od takich zniesławiających Boga systemów babilońskich jeszcze przez poddaniem się chrztowi. Zatem ważny jest nie akt ochrzczenia, lecz to, co ten akt symbolizuje” (Strażnica Nr 8, 1957 s. 11-12 [ang. 01.07 1956 s. 406]).

   Oczywiście wcześniej przez dziesiątki lat Towarzystwo Strażnica nie nakazywało powtarzania  czy ‘poprawiania’ chrztów innowierczych, jeśli były dokonane przez zanurzenie:

„Jeśli ktoś już był ochrzczony, to czy musi powtórzyć chrzest, gdy poznaje prawdę? (...) To, czy dana osoba ma być ochrzczona, czy nie, zależy od jej zrozumienia chrztu w chwili jego pierwszego przyjęcia. Czy rozumiała znaczenie symbolu zanurzenia w wodzie? Czy w pełni doceniała znaczenie całkowitego oddania swego życia Panu, służenia Panu, pełnienia Jego woli? Czy dokonała przed Panem takiego aktu oddania się w swym umyśle i sercu przed zanurzeniem w wodzie, które jest publicznym symbolem uprzednio dokonanego oddania się? Jeśli tak, i jeśli chrzest był całkowitym zanurzeniem w wodzie, wówczas nie ma potrzeby, by ta osoba ponownie wykonywała ten symbol” (ang. Strażnica 01.03 1952 s. 159).

[Roszada]

Nowy Statut Świadków Jehowy w Polsce, opublikowany 13 maja 2014 roku, podaje:

„Art. 73. Członkiem Związku jest każdy prawidłowo ochrzczony Świadek Jehowy, który należy do jednego ze Zborów na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. (...)
Art. 76. Członkostwo w Związku ustaje, gdy członek:
1) staje się członkiem Zboru poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej” (s. 9).

Z powyższego fragmentu wynika, że obecnie ochrzczony Świadek Jehowy w pełni przynależy do organizacji Świadków Jehowy w Polsce, a nie tylko do enigmatycznej „organizacji Bożej”. Jednak przestaje nim być, gdy wyemigruje z Polski i przyłączy się do zboru w innym kraju. Pomimo tego, jak się wydaje, chrzest jego nadal jest ważny na obczyźnie, choć był on bezpośrednio związany z przynależnością do Świadków Jehowy w Polsce.

To ci symbol.

[Roszada]

Niekonsekwencja w kwestii „symboli”

W Towarzystwie Strażnica chrzest nazywany jest „symbolem”. Także emblematy używane podczas Pamiątki nazywane są „symbolami”:

„(...) twój chrzest jest symbolem najdonioślejszej decyzji, jaką kiedykolwiek podjąłeś...” (Strażnica 15.03 2013 s. 17).

„Ustanawiając Wieczerzę Pańską, Jezus posłużył się chlebem i kielichem wina jako emblematami, czyli symbolami” (Strażnica Nr 6, 2004 s. 5).

   Niekonsekwencją Świadków Jehowy z klasy ziemskiej jest to, że muszą przyjmować chrzest jako „symbol”, a nie wolno im spożywać emblematów podczas Pamiątki, które też są tylko „symbolami”. Dziwne, że „najdonioślejsza decyzja”, będąca „symbolem”, nie upoważnia ich do spożywania innych „symboli”!

[Tusia]

W Towarzystwie Strażnica chrzest nazywany jest „symbolem”.

W Biblii Świadków Jehowy:



Spirytysta Johannes Greber w swojej Biblii:

[Roszada]

Dziś wstawiono mój zbiorczy artykuł:

Chrzest „jedynie symbolem” według Towarzystwa Strażnica

http://bednarski.apologetyka.info/swiadkowie-jehowy/chrzest-jedynie-symbolem-wedug-towarzystwa-straznica,990.htm

[tomek_s]

„Zostaliśmy pionierami jeszcze przed chrztem, ponieważ nie rozumiano wtedy dokładnie, czy spodziewającym się życia na ziemi jest on potrzebny. Dnia 24 lipca 1932 r. dałem się jednak ochrzcić (...) po czym okazało się, że mam inną nadzieję, właściwą pomazańcom...” (Strażnica Rok CIX [1988] Nr 12 s. 20).

Nie mam pytań