Wstawiłem dotychczas wątki o:
głosicielach
pionierach pomocniczych
głosicielach nieochrzczonych
a teraz o:
Pionier stały (kolporter)
Kolporterzy, zwani „po roku 1931” pionierami, pojawili się w Towarzystwie Strażnica już za życia C. T. Russella, a nawet na początku jego działalności, bo w roku 1881:
„1881 (...) Powstaje Towarzystwo Traktatowe – Strażnica Syjońska; rozlega się wezwanie: »Potrzeba 1000 kaznodziejów« (chodzi o kolporterów lub osoby gotowe poświęcić na rozgłaszanie prawdy biblijnej tyle czasu, ile tylko mogą)” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 718).
„Dawniej pionierów nazywano kolporterami...” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 717).
„Po roku 1931 kolporterów zaczęto nazywać pionierami” (Strażnica 15.05 2012 s. 31).
Jednak, jak wspomnieliśmy, godziny spędzone w terenie rozpoczęto liczyć tym pionierom dopiero od roku 1928. Wcześniej tych „kolporterów” rozliczano ze sprzedanych książek, założonych prenumerat czasopism (Strażnica i Złoty Wiek – od 1919 r.) i rozkolportowanych broszur i traktatów.
Jakie były początki „pionierów [kolporterów]”, gdy rozpoczęto im wyznaczać wymogi godzinowe?
Nie sposób dotrzeć do wszystkich dawnych danych z publikacji wewnętrznych, ale w latach 30. XX wieku podawano dla pionierów wymóg co najmniej 110 godzin pracy w terenie (1935 Year Book of Jehovah’s witnesses s. 41; 1936 Year Book of Jehovah’s witnesses s. 122).
Z czasem bardzo podwyższono wymóg godzinowy dla pionierów i w pierwszych latach czterdziestych XX wieku i aż do końca roku 1947 był on następujący:
pionier stały (ogólny) – 150 godzin miesięcznie (Informator Nr 22, 1947 s. 4; Wskazówki organizacyjne dla głosicieli Królestwa 1945 s. 7, par. 40 i s. 6 par. 34; 1945 Yearbook of Jehovah’s Witnesses s. 61; 1944 Yearbook of Jehovah’s Witnesses s. 61; ang. Strażnica 01.07 1943 s. 205; Consolation 02.09 1942 s. 23; ang. Strażnica 01.04 1941 s. 112).
„Dlatego grudniowy [1947] numer Informatora (obecnie Nasza Służba Królestwa) zawierał apel, aby wstępować w szeregi pionierów stałych [ang. general], którzy głosiliby 150 godzin miesięcznie” (Strażnica 15.09 2011 s. 4).
Jednak od roku 1948 obniżono wymóg godzinowy ze 150 do 120 godzin:
„Z dniem 1. stycznia 1948 miesięczne kwantum godzin dla pionierów ogólnych [tzn. stałych] zostają zredukowane ze 150 na 120 godzin” (Informator Nr 2, 1948 s. 4; Informator Nr 5, 1948 s. 4; por. ang. Strażnica 15.01 1948 s. 32; ang. Strażnica 15.08 1948 s. 249).
Jeszcze na początku roku 1949 pisano o 120 godzinach (Informator Nr 4, 1949 s. 6), ale w kolejnych miesiącach zmniejszono wymóg do 100 godzin:
pionier stały – 100 godzin miesięcznie (Rady dla Świadków Jehowy o organizacji teokratycznej 1949 s. 9, par. 9);
„Dlatego grudniowy [1947] numer Informatora (obecnie Nasza Służba Królestwa) zawierał apel, aby wstępować w szeregi pionierów stałych, którzy głosiliby 150 godzin miesięcznie. (W roku 1949 wymaganie to zmniejszono do 100 godzin)” (Strażnica 15.09 2011 s. 4).
„Głosiciele zborowi powinni dążyć do poświęcenia co miesiąc na wielbienie imienia Jehowy przynajmniej 9 lub 10 godzin, natomiast pionierzy stali dążą do zaraportowania co miesiąc 100 godzin...” (Służba Królestwa Nr 5, 1961 s. 3; por. ang. Strażnica 01.04 1950 s. 103).
„Od pionierów oczekuje się, że poświęcą służbie polowej przeciętnie co miesiąc 100 godzin w miesiącu” („Słowo Twoje jest pochodnią dla nóg moich” 1971 [ang. 1967] s. 131; Służba Królestwa Nr 9, 1972 s. 8; Organization for Kingdom-Preaching and Disciple-Making s. 1972 s. 136).
W roku 1976 ogłoszono, że miesięczny wymóg dla pionierów został zmniejszony o 10 godzin i był następujący:
pionier stały – 90 godzin miesięcznie (ang. Nasza Służba Królestwa Nr 10, 1976 s. 4);
„Teraz celem pionierów stałych jest spędzanie co miesiąc w służbie 90 godzin” (Nasza Służba Królestwa Nr 1, 1977 s. 4 [ang. Nr 10, 1976 s. 4]).
„»Niektórzy mówią, że nie każdy może być pionierem. Skąd więc mam wiedzieć, czy to coś dla mnie?« Odpowiedź zależy od twoich osobistych warunków i obowiązków biblijnych. Jest wiele osób, którym zdrowie lub obecna sytuacja życiowa nie pozwala spędzać w służbie 90 godzin miesięcznie” (Nasza Służba Królestwa Nr 7, 1998 s. 3).
W roku 1999 Towarzystwo Strażnica po raz kolejny zmniejszyło miesięczną ilość godzin głoszenia dla pionierów stałych:
pionier stały – 70 godzin miesięcznie;
„Biorąc to wszystko pod uwagę, Towarzystwo zmniejsza wymaganą liczbę godzin dla pionierów stałych i pomocniczych. Począwszy od roku kalendarzowego 1999 pionierzy stali będą musieli wypracować 70 godzin w miesiącu, czyli ogółem 840 godzin w ciągu roku” (Nasza Służba Królestwa Nr 1, 1999 s. 7).
„Pionierzy stali zazwyczaj poświęcają na służbę kaznodziejską 70 godzin miesięcznie, usługując w swoim rodzinnym zborze lub tam, gdzie potrzeby są większe” (Strażnica 15.09 2014 s. 30).
Widzimy z powyższego, że zarówno zmieniały się nazwy określające pionierów stałych, jak i liczba godzin głoszenia dla nich:
„kolporter”, „pionier”, „pionier ogólny [general]”, „pionier stały [regular]”.
110 godz., 150 godz., 120 godz., 100 godz., 90 godz., 70 godz.
Wszystkie te funkcje z czasem będą w jednym moim artykule.
