Pionierzy – zamieszkiwanie w „domach na kółkach” i w namiotach!
Wydaje się, że choć słowo „pionier” zdefiniowano w roku 1931, to jednak jeszcze przez kilka lat stosowano je wymiennie z terminem „kolporter”:
Gdzie pionierzy mieszkali?
W Domu Książąt?
W hotelach?
Nie!
W „dom na kołach”;
„wielu pionierów wozi z sobą namioty”;
„mieszkają na otwartym polu i blisko przyrody”
„PIONIERZY
Pionierami są ci. którzy idą do odosobnionych części kraju, gdzie nie znajdują się żadne zbory i tam w tych miejscowościach dostarczają ludowi owoców królestwa. Że Bóg wielce miłuje takich, w to nie można najmniej powątpiewać. Żaden nie jest zmuszony być pionierem. Pobudką do stania się nim jest miłość dla Jehowy i jego królestwa, które usprawiedliwi jego imię. (...) Niektórzy z tych,
zbudowawszy sobie dom na kołach dla swego i dzieci swych pomieszczenia, pozostawili wszystko inne za sobą i udali się do przeznaczonej im części kraju, gdzie rozkoszują się w udziale pracy. (...)
Wielu z pionierów wozi z sobą namioty i w porze sprzyjającego powietrza rozkłada je w odpowiednich miejscach dla nocnego spoczynku. (...)
Dzieci ich, mieszkając na otwartem polu i blisko przyrody, są wielce ubłogosławione czerstwem zdrowiem” (Strażnica 15.10 1931 s. 307-308 [ang. 15.09 1931 s. 275-276]).
A Sędzia w tym czasie zamieszkał w Domu Książąt!
Też nie narzekał...
Oni jak Izraelici na pustkowiu w namiotach, on jak król Dawid w pałacyku.
