Rok 1972 – nowa książka organizacyjna i nowy opis wykluczanych dzieci
W roku 1972 Towarzystwo Strażnica wydało nową książkę organizacyjną pt. Organization for Kingdom-Preaching and Disciple-Making (192 strony).
Jak podano w polskim skorowidzu, po polsku ukazała się ona tylko we fragmentach, jako broszura mająca 32 strony:
Organizacja powołana do ogłaszania Królestwa i pozyskiwania uczniów (po polsku wydano fragmenty).
W opublikowanych fragmentach zamieszczono wiele treści dotyczących wykluczania małoletnich dzieci:
„To nie znaczy, że rodzice ochrzczonego dziecka, które wykluczono ze społeczności i które mieszka z nimi pod jednym dachem, mieliby zaprzestać udzielania mu rad lub utrzymywania go w karności. Ponieważ prawdziwym fundamentem karności i wychowania jest Słowo Boże, więc w miarę potrzeby udzielają synowi lub córce stanowczej rady z tego Słowa. Nie znaczy to jednak, że utrzymują z dzieckiem społeczność duchową podczas regularnego studium, na którym byłoby uznawane za pełnoprawnego uczestnika. Chcąc brać udział w takim studium rodzinnym, dziecko musiałoby najpierw okazać skruchę, zmienić się i zostać ponownie przyjęte przez komitet sądowniczy. (...)
POSTĘPOWANIE Z NIELETNIMI DZIEĆMI I Z PARTNERAMI MAŁŻEŃSKIMI
Okoliczność, że ochrzczone dziecko jest jeszcze nieletnie, nie chroni go odstrofowania wobec zboru przez starszych ani od wykluczenia ze społeczności, gdy się dopuści poważnego wykroczenia. Oczywiście w razie nieznacznych przewinień dziecku udzielają rad i strofują je rodzice, a zwłaszcza ojciec, który jest odpowiedzialny za wychowanie i szkolenie dzieci. (Efez. 6:4; Kol. 3:20; Hebr. 12:9) Gdyby jednak popełniane zło weszło w nawyk lub było poważne, jak na przykład rażąca rozwiązłość lub »rozpusta« albo gdyby w danej miejscowości stawiało to zbór w złym świetle, wówczas słusznie zajmą się tym starsi. Bracia sprawujący funkcje sędziów powinni umówić spotkanie z ochrzczonym nieletnim w celu stwierdzenia, co można przedsięwziąć, żeby uzdrowić sytuację; byłoby bardzo wskazane zaprosić rodziców, żeby się przysłuchiwali rozmowie. W razie potrzeby należy strofować i karcić nieletniego, niekiedy nawet publicznie, zależnie od tego, jak poważne było przewinienie, jak ono się odbiło na zborze albo jakiego nabrało rozgłosu. Jako ochrzczony członek zboru, jest on uczniem i uznał przewodnictwo Chrystusa Jezusa. – Mat. 28:19, 20 Oczywiście starsi są zainteresowani głównie »pozyskaniem« młodego brata czy młodej siostry i w tym celu starają się współpracować z rodzicami, oddziałując wszelkimi możliwymi sposobami za ich pośrednictwem. Dzięki temu powstaje harmonijne współdziałanie autorytetów to znaczy autorytetu członków komitetu sądowniczego jako pasterzy podległych Chrystusowi Jezusowi oraz autorytetu rodziców, przez których dziecko otrzymało życie i których Bóg wyznaczył do wychowywania go w »karności i według wytycznych Jehowy« (Efez. 6:4, NW). Gdyby ochrzczony nieletni nie okazywał skruchy i upierał się przy swoim opacznym postępowaniu, wtedy należy go wykluczyć ze społeczności. Te same zasady obowiązują w wypadku nieochrzczonego nieletniego, który utrzymuje stałą łączność ze zborem, tyle że w razie popełnienia przewinienia i nieokazania skruchy nie można go formalnie wykluczyć. Należy to jednak ogłosić, żeby zbór mógł się ustrzec od poniesienia szkody. Rodzice powinni współpracować z komitetem sądowniczym, który jest odpowiedzialny za strzeżenie trzody. Chociaż norma prawna podana w Księdze Powtórzonego Prawa 21:18-21 najwyraźniej nie odnosi się do małych dzieci (ponieważ jest tam mowa o synu który »oddaje się rozpuście i pijaństwu«) to jednak jest ona przykładem stawiania interesów duchowych i bezpieczeństwa zboru ponad więzy rodzinne. Rodzice, którzy miłują Boga i swych braci, nie będą zatajać ani usprawiedliwiać powtarzającego się lub odrażającego grzechu swoich dzieci” (Organizacja powołana do ogłaszania Królestwa i pozyskiwania uczniów 1972 s. 21-22, 25 wg PDF, brak numeracji stron).
