Nowy początek, tuż po końcu świata.

[Estera]

   Villa Ella
   Napewno nie jest łatwo pisać o swoich traumatycznych przeżyciach, zbierać to w jedną całość, a szczególnie, jak się chce zapomnieć.
   Tym bardziej jest cenne to, że zechciałaś, choć jakimś "cieniem" tego co przeżyłaś, podzielić się.
   
   Życzę Ci wszystkiego najlepszego na Twojej nowej drodze życia.
   I żebyś mogła przynajmniej zaznawać tyle dobroci ile z siebie dajesz dla innych.
   I nigdy nie traciła ochoty na życie.
   Pozdrawiam Cię serdecznie.
   "Estera".

[Tazła]

Pewnych rzeczy nie da się zapomnieć i nadrobić.
Ale co było, minęło.
Dzięki temu odnalazłam  w sobie siłę i pewność siebie, której się po sobie nie spodziewałam. Przy czym nie zabiło to we mnie dobrych, ciepłych uczuć dla innych, empatii, współczucia, wrażliwości na krzywdę.
Jednocześnie odebrało mi wiarę. I to jest dla mnie wielka strata.
Cóż, coś zyskałam,  coś straciłam...

 Masz rację, nie da się nadrobić i nie da zapomnieć, choć człowiek bardzo próbuje.
Starsi ludzie mawiają..dobre się pamięta długo, złe jeszcze dłużej.
Jednak jedno jest pewne, przeszliśmy szkołę, odrobiliśmy lekcje i mamy nauki na przyszłość.

Podobno tyle wiemy o sobie na ile nas sprawdzono. Trzymaj się zuch Dziewczyna

[sawaszi]

Ella to tak jakbyś opisała historie życia mojej drugiej żony -"zimny wychów" - tylko u niej sytuacja była troszkę inna (była wychowana w rodzinie katolickiej) - ojciec alkoholik , matka zdiagnozowana schizofrenia urojeniowa) - mówiła mi, że dopiero w zborze uczono ją co to jest miłość..- ale jakoś chyba nie do końca ją tego nauczono .. .Jak ją poznałem (wdowiec z dwójką synów) była pionierką 'stałą' i myślała ,że znalazła 'doskonałego księcia z bajki' - a ja byłem tylko (jak potem mi mówiła) zwykłym 'facetem' co to tylko odebrał jej cnotę i zapłodnił .. - no cóż ? - takie życie - moje i jej - teraz jesteśmy a separacji od już 6 lat z wyboru jej ? - nie do końca ..