Świadkowie Jehowy - forum dyskusyjne
BYLI... OBECNI... => HISTORIA ŚWIADKÓW JEHOWY => Wątek zaczęty przez: Roszada w 26 Maj, 2020, 12:07
-
Nasunęła mi się taka myśl:
Członkowie Ciała Kierowniczego dziećmi roku 1975?
Wydaje mi się, że dzisiejsi członkowie CK to ci, co wiernie trwali przy organizacji, gdy ona przezywała kryzys związany z rokiem 1975. To 'weterani armagedonowi'. ;)
Co najmniej kilku z nich przyjęło chrzest "przed rokiem 1975", a więc na fali oczekiwań i zarazem strachu przed Armagedonem.
Popatrzmy jak to wyglądało.
Oto pierwszy z nich:
Mark Sanderson
*** w13 15.7 s. 26 Nowy członek Ciała Kierowniczego ***
Brat Sanderson wychowywał się w chrześcijańskiej rodzinie w San Diego w Kalifornii. Chrzest przyjął 9 lutego 1975 roku.
No cóż miał wtedy już 10 lat, bo urodził się w 1965 r.
Do jesieni 1975 r. zostało od lutego kilka miesięcy.
Pewnie rodzice mogli naciskać, że zginie, jak się nie ochrzci.
Co ciekawe miejsce urodzenia, San Diego, też się kojarzy tylko z Bet Sarim. ;D
cdn.
-
Kolejne dziecko roku 1975, czyli 'weteran armagedonowy'.
Anthony Morris
A. Morris o swoim chrzcie napisał następująco:
„Zostałem ochrzczony w lipcu 1971 roku na zgromadzeniu okręgowym pod hasłem »Imię Boże« na stadionie Yankee” (Strażnica 15.05 2015 s. 5).
Czyżby A. Morris nie słyszał nic o roku 1975?
Czemu nie wspomniał nic w swoim życiorysie o roku 1975?
Czyżby apokaliptyczne oczekiwanie Świadków Jehowy nie było powodem dla jego chrztu, by się ratować przed zagładą?
Pisze on, że studiował w roku 1971 książkę pt. Prawda, która prowadzi do życia wiecznego (ang. 1968):
„Gdy wychodziłem z Sali Królestwa, podszedł do mnie Jim Gardner, kochany brat około osiemdziesiątki. Trzymając w ręku książkę Prawda, która prowadzi do życia wiecznego, zapytał: »Czy chciałby pan ją przyjąć?«. Umówiliśmy się na czwartek rano na pierwsze wspólne omawianie Biblii” (Strażnica 15.05 2015 s. 4).
„Tamtego ranka brat Gardner, którego przez sympatię nazywałem Jim, omówił ze mną trzy rozdziały książki Prawda. Odtąd właśnie tyle materiału studiowaliśmy w każde czwartkowe przedpołudnie. Nasze spotkania sprawiały mi wielką radość. Uważałem to za przywilej, że uczył mnie namaszczony duchem brat, który osobiście znał Charlesa Russella” (jw. s. 4-5)
Czy rzeczywiście A. Morris nie wyczytał z tej książki informacji dotyczących roku 1975? A przecież ona też o tym roku uczyła (!), powołując się nawet na polityków i futurologów:
„Dean Acheson, były amerykański sekretarz stanu, oświadczył – jak o tym doniosła prasa w roku 1960 – że żyjemy w »okresie bezprzykładnej niepewności i bezprzykładnego stosowania przemocy«. Acheson ostrzegł: »Jestem na tyle poinformowany o tym, co się dzieje, iż z całkowitym przekonaniem mogę wam powiedzieć, że za piętnaście lat obecny świat stanie się zbyt niebezpieczny, aby można było na nim żyć«.” (Prawda, która prowadzi do życia wiecznego 1970 [ang. 1968] rozdz. 1, akapit 9).
„W niedawno wydanej książce pt. »Famine – 1975!« (Głód – 1975!) jest powiedziane o dzisiejszym braku żywności: »(...) Obecna krytyczna sytuacja może zmierzać tylko w jednym kierunku – do katastrofy. Dzisiaj całe narody głodują; jutro wymrą śmiercią głodową«.
»Do roku 1975 w wielu głodujących krajach na porządku dziennym będzie bezprawie, anarchia, dyktatura wojskowa, narastająca inflacja, przerwy w transporcie, chaos i niepokoje«.” (Prawda, która prowadzi do życia wiecznego 1970 [ang. 1968] rozdz. 10, par. 11).
Mało tego, podkreślała książka ta dodatkowo, że od roku 1914 ‘koniec’ jest bardzo bliski i nastąpi on za „tego pokolenia” (wskazano na Ps 90:10, w którym mowa jest o 70-80 latach), co przedstawiono na specjalnym wykresie (patrz ed. polonijna 1970 s. 95, ed. krajowa s. 113):
„A więc część tego pokolenia ma przeżyć koniec tego złego systemu. To znaczy, że ten koniec jest już bardzo bliski! (Ps 89:10 [90:10, Bg])” (Prawda, która prowadzi do życia wiecznego 1970 rozdz. 11, par. 3).
Czyli drugi 'weteran armagedonowy', który nie zwątpił w organizację i jej ówczesne CK. :)
-
Następne dziecko roku 1975 i 'ofiara armagedonowa':
Gofrey Jackson
G. Jackson pisze o swoim przystąpieniu do Świadków Jehowy następująco:
„URODZIŁEM się w australijskim stanie Queensland w 1955 roku. Wkrótce potem moja mama Estelle zaczęła studiować Biblię z pomocą Świadków Jehowy. W następnym roku wzięła chrzest, a 13 lat później prawdę poznał mój ojciec Ron. Ja zostałem ochrzczony w roku 1968” (Strażnica 15.08 2015 s. 3).
Widać z powyższego, że matka G. Jacksona stała się Świadkiem Jehowy w roku 1956, ojciec w roku 1969, a on sam w roku 1968, gdy miał 13 lat.
Był to szczyt kampanii roku 1975, gdyż od roku 1966 Towarzystwo Strażnica wskazywało na tę datę, jako najodpowiedniejszą dla nastania Armagedonu i Tysiąclecia.
Można powiedzieć więc, że G. Jackson był takim dzieckiem Armagedonu, no i jego ofiarą.
Mało tego, od roku 1971 stał się on pionierem, mając tylko 15 lat! Nie poszedł też na studia wyższe, bo był prawdopodobnie zaangażowany w nauczanie o roku 1975:
„Czy przyjmę stypendium i pójdę na uniwersytet? Choć bardzo lubiłem się uczyć i czytać książki, jestem wdzięczny mojej mamie, że pomogła mi rozwinąć inną, silniejszą miłość — do Jehowy (…). Za zgodą rodziców zakończyłem edukację na szkole średniej i w styczniu 1971 roku, mając 15 lat, rozpocząłem służbę pionierską. Przez następnych osiem lat byłem pionierem na Tasmanii” (Strażnica 15.08 2015 s. 3).
Czego on nauczał po domach jako pionier w okresie kampanii roku 1975? :)
Wtedy głosił co najmniej 100 godzin:
„Od pionierów oczekuje się, że poświęcą służbie polowej przeciętnie co miesiąc 100 godzin w miesiącu…” („Słowo Twoje jest pochodnią dla nóg moich” 1971 [ang. 1967] s. 131).
-
Kolejny utrwalacz roku 1975.
Stephen Lett
Wprawdzie ochrzcił się przed kampanią roku 1975 (nie podano kiedy), ale pionierowanie zaczął właśnie w roku 1966, gdy rozpoczęła się kampania roku 1975:
*** w00 1.1 s. 29 Nowi członkowie Ciała Kierowniczego ***
Stephen Lett zaczął usługiwać jako pionier w grudniu 1966 roku, a w latach 1967-1971 pracował w Betel w USA. W październiku 1971 roku poślubił Susan i rozpoczął specjalną służbę pionierską. Od roku 1979 do 1998 działał w charakterze nadzorcy obwodu.
Mało tego, w roku 1971 podkręcił śrubę i już głosił jako pionier specjalny.
Co on tam głosił? Rok 1975? :)
No a później, od 1979, już jako NO, ścigał buntowników. ;D
-
Czarnoskóry głosiciel roku 1975
Samuel Herd
*** w18 maj s. 4 Kiedyś biedny, teraz bogaty ***
Zostałem ochrzczony w marcu 1957 roku
Później ok. roku 1962 został pionierem specjalnym i szkolił się:
*** w18 maj s. 6 Kiedyś biedny, teraz bogaty ***
W 1962 roku zostałem zaproszony na Kurs Służby Królestwa do South Lansing w stanie Nowy Jork. Było to całomiesięczne szkolenie dla braci nadzorujących zbory, obwody i okręgi
Jak widać, już w roku 1958 został pionierem, a po 7 latach w 1965 awansował na nadzorcę obwodu i okręgu!
*** w00 1.1 s. 29 Nowi członkowie Ciała Kierowniczego ***
Samuel Herd rozpoczął służbę pionierską w roku 1958, a w latach 1965-1997 usługiwał jako nadzorca obwodu i okręgu
Czyli w roku 1965, na rok przed kampanią roku 1975, został nadzorcą obwodu.
Prawdziwy utrwalacz roku 1975.
Zasłużył na miejsce w CK. :)
-
Czy Guy Pierce był utrwalaczem roku 1975?
Głosicielem był od 1955, przetrwał przez rok 1975 ale pionierowaniem zajął się dopiero w 1982. Lepiej później niż wcale. :)
Najważniejsze, jak piszą, że "znał drogę". ;)
Guy Pierce
*** w14 15.12 s. 3 ‛Znał drogę’ ***
Guy Pierce urodził się 6 listopada 1934 roku w Auburn w stanie Kalifornia, a ochrzczony został w roku 1955.
Co ciekawe pionierem został dopiero w roku 1982, a więc wiele lat po chrzcie (1955):
*** w14 15.12 s. 3 ‛Znał drogę’ ***
Od roku 1982 wraz z Penny pełnił służbę pionierską, a w 1986 zaczął usługiwać jako nadzorca obwodu w USA i robił to przez 11 lat.
Czym się wyróżniał Pierce?
Czego nauczał w latach 1966-1975?
Wiadomo, że ożenił się po roku 1975, bo w roku 1977, a więc w wieku 43 lat. Czy zwlekał ze ślubem z powodu 1975?
*** w14 15.12 s. 3 ‛Znał drogę’ ***
W 1977 roku poślubił ukochaną Penny
-
Zapewne był propagatorem roku 1975, skoro został pionierem w roku 1963, a więc na 3 lata przed rozpoczęciem się kampanii roku 1975. Niewiele o nim napisano dotychczas, nie podano nawet kiedy ochrzczony.
David Splane
*** w00 1.1 s. 29 Nowi członkowie Ciała Kierowniczego ***
David Splane zaczął służbę pionierską we wrześniu 1963 roku. Po ukończeniu 42 klasy Szkoły Gilead działał jako misjonarz w Senegalu w Afryce, a potem przez 19 lat jako nadzorca obwodu w Kanadzie
Wiemy, że 42 klasa, którą kończył Splane właśnie w 1966 roku miała zajęcia, a więc w latach 1963-1966 nauczał jako pionier, a później misjonarz i NO:
Oto kiedy uczyła się 42 klasa, ta z czasu kampanii roku 1975:
*** w96 1.8 s. 24 ***
Jakąż niespodziankę sprawiło nam zaproszenie do 42 klasy, rozpoczynającej zajęcia 25 kwietnia 1966 roku! W tamtym czasie Szkoła Gilead miała swą siedzibę w nowojorskim Brooklynie. Po niecałych pięciu miesiącach, 11 września 1966 roku, 106 studentów otrzymało dyplomy ukończenia szkoły.
-
Kolejny człowiek z zasługami, pewnie także w kwestii roku 1975, bo w 2 lata później, w 1977 r., powołany do CK. Ur. 1904, zm. 1988.
Martin Pötzinger
*** w89 1.1 s. 31 Nieugięty bojownik o prawdę ***
W roku 1958 brata Pötzingera powołano do Biblijnej Szkoły Strażnicy — Gilead, a po powrocie do Niemiec służył w dalszym ciągu jako nadzorca podróżujący, mając u boku swą małżonkę. W roku 1977 oboje zaczęli pracować w Betel; we wrześniu tego roku brat Pötzinger został zaproszony do wejścia w skład Ciała Kierowniczego
Jako "nadzorca podróżujący" w latach 1958-1977 zapewne sporo mówił o roku 1975, szczególnie od roku 1966, gdy zaczęła się kampania dotycząca tej 'znamiennej daty'. ;)
W nagrodę powołany w 1977 r. do CK.
Zasłużył, bo został określony jako "Nieugięty bojownik o prawdę". :-\
-
Kolejny z tych co zasłużył po roku 1975 na powołanie w roku 1977 do Ciała Kierowniczego, bo był, jak napisano "Zawsze ściśle związany z organizacją Jehowy" .
John Barr
*** w87/21 s. 27 Zawsze ściśle związany z organizacją Jehowy ***
Dnia 29 października 1960 roku wstąpiłem w szczególnie bliski związek z długoletnią gorliwą pionierką i misjonarką, absolwentką 11 klasy Szkoły Gilead, pełniącą wówczas służbę w Irlandii. Tego dnia ożeniłem się z Mildred Willett, która od tamtej pory wiernie wspiera mnie, pracując w Betel.
Matka Mildred przed swą śmiercią w 1965 roku poradziła córce, by nigdy nie była „zazdrosna o Jehowę”. Mildred zawsze pamięta słowa matki i dzięki temu ustrzegła się popadnięcia w niezadowolenie, gdy częstokroć musiałem pracować po godzinach. Bardzo mi to pomogło wywiązać się należycie z wszelkich przydzielonych mi niekiedy dodatkowych zadań.
Czyli ponieważ spisał się podczas kampanii roku 1975, więc do CK nadawał się, jak najbardziej:
*** w87/21 s. 26 Zawsze ściśle związany z organizacją Jehowy ***
Następnie we wrześniu 1977 roku spotkał mnie wyjątkowy zaszczyt wejścia w skład Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy z siedzibą w Brooklynie, dzielnicy Nowego Jorku
-
Kolejny członek CK, z awansu społeczno-religijnego na fali roku 1975. :)
To prawdziwy weteran co do końców świata. Wszystkie je przeżył, bo urodził się w 1905:
Carey Barber
*** w07 15.10 s. 31 ***
Cel ten osiągnął, okazując się wiernym aż do śmierci — zmarł dnia 8 kwietnia 2007 roku, przeżywszy 101 lat (1 Koryntian 15:57).
Carey Barber urodził się w roku 1905 w Wielkiej Brytanii, a ochrzczony został w roku 1921 w Winnipeg w Kanadzie.
Od roku 1948 stale w terenie jako podróżujący kaznodzieja:
*** w07 15.10 s. 31 Radość z powodu „zwycięstwa z Barankiem” ***
Dzięki zdobytemu doświadczeniu brat Barber był odpowiednio wykwalifikowany, gdy w roku 1948 został kaznodzieją podróżującym. Usługiwał na zgromadzeniach i odwiedzał zbory w całej zachodniej części Stanów Zjednoczonych. Mawiał, że najbardziej lubi działać na świeżym powietrzu, głosząc dobrą nowinę.
Przeszedł chrzest bojowy w 1975 r. i .... w nagrodę w 1977 r. załapał się do CK:
*** jv rozdz. 15 s. 227 ***
W roku 1977, po 29 latach usługiwania w charakterze nadzorcy podróżującego, brat Barber został ponownie zaproszony do światowego Biura Głównego, gdzie rozpoczął służbę w Ciele Kierowniczym.
Ilu tych bojowników o rok 1975 było?
cdn. :)
-
Chwila oddechu w sprawie tych utrwalaczy roku 1975.
Jeden sceptyk był podobno. :)
Kto? Prezes:
Nathan Knorr
Ray Franz tak go opisał:
Gdy więc otrzymaliśmy „Pytania czytelników” w opracowaniu Freda Franza, byliśmy zdumieni. Dowodził on w nich bowiem, że koniec 6000 lat nastąpi rok wcześniej, niż podano w dopiero co wydanej, nowej książce. Nastąpi mianowicie nie w roku 1975, lecz w 1974. Knorr powiedział do Karla Adamsa, że po otrzymaniu tego artykułu, udał się do Freda Franza i zapytał, skąd wzięła się ta nagła zmiana. Franz odpowiedział zdecydowanie: „Tak właśnie jest. To rok 1974”. Knorr miał pewien niepokój odnośnie tej zmiany i właśnie dlatego rozesłał
nam trzem kopie artykułu z prośbą o wyrażenie naszych własnych opinii. Argumentacja wiceprezesa zbudowana była niemal całkowicie na sposobie użycia liczebnika głównego i porządkowego („sześćset lat” i „sześćsetny rok”) występującego w opisie historii o potopie z Księgi Rodzaju, w rozdziale siódmym, a w wersetach 6 i 11. Argument miał wykazać, że w obliczeniach czasu przedstawionych w nowej książce zaszła pomyłka o jeden rok w stosunku do daty potopu, że teraz należałoby dodać ten rok, co w rezultacie wskazywałoby, iż koniec 6000 lat musiałby nastąpić o rok wcześniej, tj. w roku 1974, nie zaś w 1975. Każdy z nas trzech z szacunkiem napisał, że nie sądzi, aby artykuł mógł
być opublikowany – miałby on wysoce niepokojący wpływ na braci. Prezes najwyraźniej się z tym zgodził, ponieważ artykuł przygotowany przez wiceprezesa nigdy się nie ukazał, co stanowiło zresztą bardzo rzadki przypadek.
(Kryzys sumienia 2006 s. 73)
Ale on wcześniej reklamował książkę o roku 1975:
„‘Świadkowie Jehowy z tych, którzy po prostu tylko żyją, czynią chrześcijan’ – usłyszeli uczestnicy zgromadzeń w Toronto i innych miastach z ust prezesa Towarzystwa Strażnica, N. H. Knorra, w kluczowym przemówieniu zatytułowanym: ‘Na właściwym fundamencie budujcie ogniotrwałymi materiałami’ (...) ‘Jehowa Bóg swobody i wolności, wyprowadził swój lud z niewoli babilońskiej i powierzył mu do wykonania dzieło wyzwalania. To dzieło uwolnienia i wybawienia musi być doprowadzone do końca! Aby dziś, w tym krytycznym czasie, okazać pomoc przyszłym synom Bożym.’ – oznajmił prezes Knorr – wydana została w języku angielskim nowa książka, zatytułowana: ‘Życie wieczne – w wolności synów Bożych’. Gdziekolwiek książka ta była przedstawiana, wszędzie przyjmowano ją z wielkim zapałem. Wokół kongresowych stoisk z książkami gromadziły się tłumy i wkrótce przywiezione zapasy ulegały wyczerpaniu. Natychmiast zapoznawano się z jej treścią. Niedługo trwało i bracia odnajdywali tabelę zamieszczoną na stronach 31 i następnych [w ed. pol. s. 22-25], z której wynika, że 6000 lat istnienia człowieka kończy się w roku 1975. Dyskusje na temat roku 1975 prawie przyćmiły wszystko inne. ‘Ta nowa książka zmusza nas do uświadomienia sobie, że Armagedon jest rzeczywiście bardzo bliski’ – wypowiedział się jeden z uczestników kongresu. Było to z pewnością jedno z tych szczególnych błogosławieństw, jakie obecni stąd odnieśli!” (Strażnica Nr 1, 1967 s. 11).
-
"Cwaniak od kwestii roku 1975"
Dawał w Ciele Kierowniczym takie rady, jakby wszystkich ludzi miał za głupków.
Kto? Przyszły prezes, wcześniej człowiek od wizeruku organizacji:
Milton Henschel
*** g04 22.8 s. 22 ***
Latem 1963 roku zaproszono mnie do Nowego Jorku w związku z przygotowaniami do wielkiego zgromadzenia Świadków Jehowy. Razem z Miltonem Henschelem, oficjalnym rzecznikiem naszej społeczności, wziąłem udział w wywiadzie radiowym, który prowadził Larry King
Ray Franz wspomina jego cwaniactwo odnośnie roku 1975:
"W roku 1976, po upływie rozpropagowanej szeroko daty, kilku członków
Ciała Kierowniczego zaczęło nalegać, że powinno zostać wydane
oświadczenie przyznające, że organizacja była w błędzie, że jest ona odpowiedzialna
za wzbudzenie fałszywych nadziei. Inni członkowie Ciała byli jednak zdania, że nie powinniśmy tego robić, bowiem „dostarczyłoby to amunicji wrogom”. Milton Henschel zasugerował, że mądrym rozwiązaniem będzie po prostu nie zajmować się sprawą, a z biegiem czasu bracia przestaną o niej mówić. Wyraźnie brakowało dostatecznego poparcia dla przegłosowania wniosku aprobującego oświadczenie" (Kryzys sumienia 2006 s. 292).
-
Wynalazca i prowodyr roku 1975.
Wiceprezes Frederick W. Franz
“Na kongresie w Baltimore brat Franz podał w uwagach końcowych kilka interesujących wypowiedzi na temat roku 1975. Zaczął od przypadkowego zdarzenia, powiadając: ‘Tuż przed wejściem na mównicę podszedł do mnie pewien młodzieniec z pytaniem: ››Proszę mi powiedzieć, co znaczy ten rok 1975? Czy on oznacza konkretnie to lub owo?‹‹ ‘ Następnie brat Franz między innymi mówił mniej więcej tymi słowy: ‘Zauważyliście tę tabelę /zamieszczoną w książce ››Życie wieczne – w wolności synów Bożych‹‹ na stronach 31-35 [w pol. s. 22-25]/. Wskazuje ona, że 6000 lat dziejów ludzkich skończy się w roku 1975, za jakieś dziewięć lat. Co to oznacza? Czy to znaczy, że dzień odpoczynku Bożego zaczął się w roku 4026 przed naszą erą? Chyba tak. Książka o ››Życiu wiecznym‹‹ nie podaje, że było inaczej. Przedstawia tylko tablicę chronologiczną. Możecie się z nią zgadzać albo ją odrzucić. Ale jeżeli tak jest, co to dla nas oznacza?’ /Następnie dość obszernie wykazywał prawdopodobieństwo tego, że rok 4026 p.n.e. zapoczątkował dzień odpoczynku Bożego./ ‘Co można powiedzieć na temat roku 1975? Cóż on ma oznaczać, drodzy przyjaciele?’ – zapytał brat Franz. ‘Czy to znaczy, że do roku 1975 Armagedon zakończy się związaniem Szatana? Możliwe! Może tak być! U Boga jest wszystko możliwe. Czy to znaczy, że do roku 1975 Babilon Wielki zginie? Możliwe. Czy to znaczy, że nastąpi atak Goga z Magog, skierowany przeciw świadkom Jehowy w celu zupełnego ich wytępienia, po czym sam Gog zostanie pozbawiony możności działania? Możliwe. Ale nie twierdzimy tego. U Boga wszystko jest możliwe. Ale my nie mówimy, że tak na pewno będzie. Niech więc też nikt z was nie mówi, że konkretnie to czy owo zdarzy się w latach dzielących nas od roku 1975. A najważniejsze z tego wszystkiego, drodzy przyjaciele, jest to: Czas jest krótki. Czas się kończy – co do tego nie ma wątpliwości’. ‘Kiedy się zbliżaliśmy do kresu czasów pogan w roku 1914, nie było żadnego znaku świadczącego o ich nadchodzącym końcu. Warunki istniejące na ziemi wcale nie wskazywały na to, co miało nadejść; tak było do czerwca owego roku. Wtedy nagle popełnione zostało pewne zabójstwo. Wybuchła pierwsza wojna światowa. Resztę znacie sami. Nastały głody, trzęsienia ziemi, epidemie – tak jak to przepowiedział Jezus’. ‘A jak sprawa wygląda dziś, gdy się zbliżamy do roku 1975? Stosunki są dalekie od pokojowych. Mamy za sobą wojny światowe, klęski głodu, trzęsienia ziemi, epidemie, i teraz zbliżając się do roku 1975 nadal widzimy te same warunki. Czy to wszystko coś oznacza? Oznacza, że żyjemy w ››czasie końca‹‹. I ten koniec musi kiedyś nadejść. Jezus powiedział: ››Gdy się to pocznie dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy, ponieważ się przybliża wasze wyzwolenie.‹‹ (Łuk. 21:28 NW) Dlatego też wiemy, że w miarę tego, jak się zbliżamy do roku 1975, wyzwolenie nasze jest coraz bliższe’. ‘Zróbmy więc jak najlepszy użytek z pozostałego czasu’ zachęcał. ‘i podejmujmy się każdej nawet trudnej, ale pożytecznej pracy w dziele Jehowy, dopóki nadarza się ku temu sposobność’.” (Strażnica Nr 1, 1967 s. 12).
Niby ostrożnie mówił, ale nadzieje rozbudził.
Kto by mu zaprzeczył?
“W naszych czasach podobne gorące pragnienie, samo w sobie godne pochwały, skłoniło chrześcijan do wyznaczania dat oczekiwanego uwolnienia od cierpień i kłopotów dręczących ludzi na całej ziemi. Po ukazaniu się książki Życie wieczne w wolności synów Bożych, w której wspomniano, jak stosowne byłoby pokrywanie się tysiącletnich rządów Chrystusa z siódmym tysiącleciem istnienia człowieka, powstały niemałe nadzieje związane z rokiem 1975. Podkreślano zarówno wtedy, jak i później, że taki rozwój wydarzeń jest możliwy. Niestety jednak równolegle z tą ostrożną informacją szerzyły się też inne wypowiedzi, które dawały do zrozumienia, iż spełnienie nadziei co do owego roku było nie tylko możliwe, ale wręcz prawdopodobne. Szkoda, że owe późniejsze sformułowania jakby przesłoniły tamte ostrożne słowa i u wielu spotęgowały uprzednio rozbudzony nastrój oczekiwania. W Strażnicy nr 10/XCVIII [1977] wyjaśniono, że nierozsądne byłoby kierowanie uwagi na wybraną datę. Czytamy tam między innymi: ‘Jeżeli ktoś czuje się zawiedziony, bo rozumował inaczej, powinien się teraz zająć skorygowaniem swego poglądu, uświadamiając sobie, że to nie słowo Boga zawiodło ani nie wprowadziło go w błąd i rozczarowało, tylko jego własne zrozumienie było oparte na niewłaściwych przesłankach’. Określenie ‘ktoś’ zamieszczone w Strażnicy dotyczy wszystkich zawiedzionych Świadków Jehowy, nie wyłączając osób, które miały coś wspólnego z rozgłaszaniem informacji pozwalających wiązać jakieś nadzieje z ową datą” (Strażnica Rok CI [1980] Nr 23 s. 2-3).
-
Kolejny utrwalacz roku 1975, Austriak:
Gerrit Lösch
W latach 1963-1976, w okresie kampanii roku 1975 i jej wygaszania i tłumaczenia się, nadzorca obwodu i okręgu, później awans do biura w Austrii a następnie do USA i do Ciała Kierowniczego.
Pewnie zasłużył... dobrze się spisał:
*** w94 1.11 s. 29 Nowy członek Ciała Kierowniczego ***
DNIA 1 lipca 1994 roku Ciało Kierownicze Świadków Jehowy, w którym ostatnio usługiwało 11 starszych, powiększyło się o nowego członka. Jest nim Gerrit Lösch.
Brat Lösch podjął służbę pełnoczasową 1 listopada 1961 roku i ukończył 41 klasę Biblijnej Szkoły Strażnicy — Gilead. Od roku 1963 do 1976 usługiwał w Austrii jako nadzorca obwodu i nadzorca okręgu.
Jeszcze w między czasie "pomocnik CK":
*** w14 15.7 s. 22 Straciłem tatę — zyskałem Ojca ***
Dwa lata później [po 1990] zostałem zamianowany jako pomocnik Komitetu Służby Ciała Kierowniczego. A od lipca 1994 roku mam przywilej usługiwać w Ciele Kierowniczym.
-
Niektórzy zostali powołani do Ciała Kierowniczego podczas kampanii roku 1975, to znaczy w roku 1971:
Leo Greenlees (opuści CK tuż po 1984 r.)
Już jako członek CK tak oto po roku 1975 przemawiał:
*** w77/3 s. 23 Kto wysyła misjonarzy? ***
„Niczego nie zdołamy uczynić takiego, czym byśmy wzbogacili Boga Jehowę. Mimo to zaprasza On nas, abyśmy Mu przynosili nasze dary”. Tymi słowami Leo Greenlees rozpoczął opisywać postanowienia Boże nakazujące składanie Mu ofiar w świątyni starożytnego Jeruzalem
A może był gorliwy w rozgłaszaniu roku 1975, gdy rozpoczęto jego kampanię w roku 1966?
Może w nagrodę został powołany w roku 1971 do CK? :)
-
Zapewne utrwalaczem roku 1975 był:
George D. Gangas
Miał 98 lat gdy zmarł w 1994 r. Wszystkie daty przeczekał, a więc i rok 1975.
A głosił ostro:
*** w94 1.12 s. 31 ‛Jego uczynki idą za nim’ ***
Brat Gangas został ochrzczony 15 lipca 1921 roku. W marcu roku 1928 rozpoczął pełnoczasową służbę kaznodziejską (jako pionier). Od tego czasu spędził w służbie pełnoczasowej ogółem 66 lat. Dnia 31 października 1928 roku został pracownikiem Biura Głównego Towarzystwa Strażnica w Brooklynie.
W angielskim wydaniu Strażnicy z 15 października 1966 roku opublikowano życiorys brata Gangasa, ukazujący, jak duchowym i bogobojnym był on człowiekiem
W tym samym roku 1966, gdy zaczęła się kampania roku 1975 opublikowano, jak widać jego życiorys. Zasłużył...
No i w 1971 r. w nagrodę powołano go do Ciała Kierowniczego:
*** w94 1.12 s. 31 ‛Jego uczynki idą za nim’ ***
Należał do namaszczonych chrześcijan, a od 15 października 1971 roku był członkiem Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy
Ray Franz tak go scharakteryzował:
"Spośród pozostałych sześciu George Gangas – Grek, człowiek o gorącym temperamencie i tryskający życiem, jeden z najstarszych członków Ciała Kierowniczego – był bardzo niepewny, chwiejny w swych wypowiedziach
w zależności od nastroju chwili" (Kryzys sumienia 2006 s. 87).
-
Kolejny utrwalacz roku 1975.
Powołany do Ciała Kierowniczego w roku 1971, w środku kampanii roku 1975.
William K. Jackson
(ochrzczony już w 1915 r.)
Zmarł dość szybko, bo w roku 1981, w pół roku po wykluczeniu z organizacji Raya Franza.
Ten ostatni tak scharakteryzował W. Jacksona:
„Po jednym ze spotkań Ciała Kierowniczego, na którym poddano dyskusji czasowe proroctwa i zmiany w ich zakresie, Bill Jackson powiedział do mnie z uśmiechem: »Zwykle mówiliśmy, po prostu weź datę stąd i przenieś ją tam«” (Kryzys sumienia R. Franz, 2006 s. 278).
Widać, że stary cwaniak, pewnie też tak wykpił rok 1975. :)
-
Najbardziej znany exŚJ też był w jakiś sposób wmieszany w rok 1975.
Powołany został do CK w 1971 r.
Raymond Franz
(1922-2010; w CK 1971-1980)
Mamy prawo jednak sądzić, że był jedynym członkiem CK, w którym narastał „kryzys sumienia” i to właśnie po roku 1975 i po nieudanych co najmniej kilku próbach reformowania nauk Towarzystwa Strażnica.
Oto jego stosunek do roku 1975:
„Pewnego niedzielnego wieczoru w 1974 roku, gdy wraz z żoną wróciliśmy z wykładów, które odbyły się w innej części kraju, do naszego pokoju przyszedł mój stryj będący wówczas wiceprezesem. (Ponieważ miał bardzo słaby wzrok, zwykle co tydzień czytaliśmy mu na głos materiał Strażnicy przeznaczony do studiowania). Moja żona wspomniała mu wtedy, że w moim przemówieniu wygłoszonym w ostatni weekend ostrzegłem braci, by niepotrzebnie nie podniecali się rokiem 1975. Jego szybka odpowiedź brzmiała: »A dlaczego nie mieliby się podniecać? To coś, czym trzeba się podniecać«. Nie mam żadnej wątpliwości co do tego, że spośród wszystkich członków Ciała Kierowniczego wiceprezes był najbardziej przekonany o słuszności tego, co napisał. Zaś na jego pismach opierali się inni.
Innego wieczoru, w lecie 1975 roku, zgodnie ze swym zwyczajem, przyłączył się do naszego wspólnego czytania starszy brat nazwiskiem Peterson (pierwotnie Papagyropoulos), Grek z pochodzenia. Po zakończeniu czytania mój stryj powiedział do Petersona: „Wiesz, bardzo podobnie było w 1914 roku. Aż do letnich miesięcy panował ogólny spokój. A potem, nagle, zaczęło się coś dziać i wybuchła wojna”.” (Kryzys sumienia R. Franz, 2006 s. 290-291).
Oto podejście prezesa Knorra do niego:
"Niemalże w każdym przypadku prezes odnosił moją wypowiedź bardzo osobiście do siebie, tłumacząc długo, z napięciem i z siłą w głosie, że: »niektórzy najwyraźniej nie są zadowoleni ze sposobu prowadzenia przez niego pracy«. Wchodził w najdrobniejsze szczegóły swej pracy, a następnie dodał: »a teraz niektórzy widocznie nie chcą, abym dłużej zajmował się tymi sprawami i może powinienem przynieść to wszystko tutaj i przekazać Rayowi Franzowi, aby on się tym zajmował«. Trudno było mi pojąć, dlaczego zupełnie nie zrozumiał sedna moich wypowiedzi. Opowiadałem się w nich przecież za ustrojem kolegialnym, a nie za przekazaniem władzy z rąk jednego indywidualnego urzędnika drugiemu" (Kryzys sumienia 2006 s. 81).
-
Jeden z utrwalaczy roku 1975, który jednak nie doczekał tej daty!
Zmarł on w roku 1974 (ur. 1888). W CK był już w roku 1932.
Thomas Sullivan
Ten człowiek przeżył wiele ‘końców’: „Kilka tygodni później, przed uroczystością Wieczerzy Pańskiej w roku 1916, dałem się ochrzcić”.
Głosił o roku 1918, 1925 i o kolejnych latach:
„Rozpowszechniliśmy również wielką masę broszur pt. „Miliony obecnie żyjących nigdy nie umrą” i wszędzie organizowaliśmy odczyty biblijne na ten sam temat. Wszystko to wywoływało pewnego rodzaju publiczną sensację.”
Jego życiorys i te cytaty zawarte: Strażnica Nr 22, 1966 s. 7-10.
Ray Franz tak go wspomina, jako śpiocha podczas posiedzeń CK:
„Pamiętam, że Thomas Sullivan (nazywany zwykle „Bud”) był wówczas już po osiemdziesiątce. Był prawie niewidomy i miał słabe zdrowie. W czasie tych spotkań wciąż zapadał w drzemkę. Wstyd go było budzić do głosowania nad sprawami, o których miał bardzo mgliste pojęcie. Zdarzało się też, że posiedzenie trwało bardzo krótko, dosłownie kilka minut” (Kryzys sumienia 2006 s. 43).
-
Kolejny, co za zasługi dotyczące wzrostu do roku 1975 został powołany do Ciała Kierowniczego. A rodziców miał russellitów, urodziwszy się w roku śmierci pastora.
Lloyd Barry
*** w99 1.10 s. 16 Pomagał nieść światło „aż po kraniec ziemi” ***
Lloyd Barry urodził się 20 grudnia 1916 roku na Nowej Zelandii. Jego rodzice już wcześniej żywo się zainteresowali prawdami biblijnymi przedstawianymi w publikacjach Charlesa T. Russella, które wydawało Towarzystwo Strażnica. Tak więc brat Barry dorastał w gorliwej rodzinie chrześcijańskiej. (...) Dnia 1 stycznia 1939 roku rozpoczął służbę pełnoczasową jako członek rodziny Betel w biurze Towarzystwa w Australii.
Później nawracał Japończyków no i za sukcesy powołany do CK:
*** w99 1.10 s. 16 ***
W połowie roku 1975, gdy w Japonii było około 30 000 Świadków, brat Barry z żoną przeniósł się do Brooklynu w Nowym Jorku. Jako chrześcijanin namaszczony duchem, został zaproszony do usługiwania w charakterze członka Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy
Jak podano w tytule artykułu „Pomagał nieść światło »aż po kraniec ziemi«” zapewne też to dotyczące roku 1975. Zmarł w 1999.
-
Poniższy utrwalacz roku 1975 zasłużył w roku 1974 na powołanie do CK.
John Booth
Już w w 1928 r. handlował literaturą i miał z czego żyć:
*** w96 15.6 s. 32 Pokornie służył Jehowie ***
W kwietniu 1928 roku brat Booth podjął służbę pełnoczasową. Głosił w rodzinnych stronach oraz na terenach wiejskich na południu USA, otrzymując za literaturę biblijną żywność i zakwaterowanie
W trakcie kampanii roku 1975 (od 1966 r.) dano mu zakwaterowanie i nie musiał już handlować, a tylko głosić dodatkowo o roku 1975:
*** w96 15.6 s. 32 Pokornie służył Jehowie ***
W roku 1970 zaproszono go do pracy na Farmach Strażnicy w Wallkill w stanie Nowy Jork — znowu znalazł się więc tam, gdzie jakieś 45 lat wcześniej rozpoczynał służbę pionierską.
W roku 1974 brat Booth został członkiem Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy, działającego w nowojorskim Brooklynie.
Za tyle lat pracy należało mu się miejsce w CK, tym bardziej że przetrwał rok 1975 i wiele wcześniejszych oczekiwań.
Pewnie od 1923 r. głosił już o "milionach co nie umrą" i roku 1925:
*** w96 15.6 s. 32 Pokornie służył Jehowie ***
Ochrzcił się w roku 1923 i rozpoczął głoszenie od drzwi do drzwi w okolicach Wallkill w stanie Nowy Jork
-
W roku 1974 został powołany do CK. Być może była w tym też zasługa związana z kampanią roku 1975, rozpoczętą w roku 1966.
Facet nie był długo w CK, bo w roku 1979 mu podziękowano. Podobno za bardzo gloryfikował płeć brzydką. ;)
Ewart C. Chitty
Gdy go powoływano do CK urzędował w Londynie:
*** w75/8 s. 6 Ciało Kierownicze Świadków Jehowy w powiększonym składzie ***
Ewart C. Chitty z Londynu, sekretarz-skarbnik korporacji zarejestrowanej tam pod nazwą International Bible Students Association (Międzynarodowe Stowarzyszenie Badaczy Pisma Świętego);
Podobno za podpadkę przeniesiono go później z NY 'do innej parafii', to znaczy do Londynu. :)
-
Kolejny utrwalacz roku 1975. Ten co przeżywał już rok 1918, 1925 i lata 40. XX wieku, razem z Rutherfordem. W nagrodę za to wszystko powołany co CK w roku 1974, tuż przed Armagedonem?
Widać z tego, że CK samo nie wierzyło w rok 1975, skoro w 1974 powołało kilka osób w swe szeregi. Po co?
W 1974 r. powiększono Ciało Kierownicze do 18 osób. Oto powołani kolejni członkowie:
L. Barry, J. Booth, E. Chitty, K. Klein, A. Schroeder, Ch. Fekel (Czech z pochodzenia), T. Jaracz (Polak z pochodzenia), D. Sydlik (syn polskiej emigrantki) [Strażnica Rok XCVI [1975] Nr 8 s. 6].
Karl Klein
*** w01 1.5 s. 31 ***
W roku 1918 Karl dał się ochrzcić, a fascynujące informacje przekazane na zgromadzeniu Badaczy Pisma Świętego w roku 1922 rozbudziły w nim niesłabnące zamiłowanie do służby polowej. Pragnął w każdym tygodniu uczestniczyć w działalności kaznodziejskiej i czynił tak nawet w ostatnich miesiącach swego życia. Służbę w Biurze Głównym Karl rozpoczął w roku 1925 jako pracownik drukarni
Ray Franz tak go scharakteryzował:
„Nasza biblioteka w Betel zawierała całe zestawy regałów wypełnione tego typu komentarzami. Ponieważ były one produktem pracy teologów i uczonych innych wyznań, nie przywiązywałem do nich zbyt wielkiej wagi i – podobnie jak innym ludziom z wydziału – towarzyszyła mi niepewność, a nawet nieufność, gdy miałem z nich korzystać. Karl Klein, długoletni pracownik Działu Redakcyjnego, mówił czasem o korzystaniu z tych komentarzy; w sposób bardzo dosadny wyrażał się, że jest to „ssanie mleka z sutek Babilonu Wielkiego”, czyli imperium religii fałszywej – zgodnie z interpretacją, jaką Towarzystwo nadawało symbolowi „wielkiej nierządnicy” z Księgi Objawienia. *Trudno mi uwierzyć w to, że Karl Klein traktował swoje słowa poważnie. Sam bowiem korzystał z tych komentarzy i wiedział, że często korzysta z nich Fred Franz.” (Kryzys sumienia 2006 s. 23).
„Karl Klein przypomniał nam o stosowanej czasami praktyce polegającej po prostu na tym, że pewnej nauki przez jakiś czas nie wspominano, tak że jeśli następowała jakakolwiek zmiana, nie robiła ona wtedy tak silnego wrażenia.” (jw. s. 302).
Pewnie też radził tak co do roku 1975. Cwaniak. :)
-
Pora na jednego członka CK, który nie dość że nie dożył roku 1975, to nawet zmarł tuż przed kampanią roku 1975, rozpoczętą w roku 1966.
Zmarł w roku 1965:
Hugo Riemer (ur. 1879)
Ten człowiek nie musiał już dożyć do tej daty, bo już wszystkie inne przeżył.
Chrzest przyjął w 1904 r., a więc zaliczył z Russellem i Rutherfordem wszystkie daty: 1910, 1914, 1915, 1918, 1920-21, 1925, lata 40. XX w.
*** w65 5/15 p. 320 ***
Thus, after his dedication to Jehovah God in 1904, he served for the greater part of his long life in the direct, full-time service of his heavenly Father, as one of the anointed remnant of Christ’s followers
Ray Franz nie wspomina go w swej książce.
Natomiast ŚJ piszą o nim jako tym, co załatwił im w dawnych latach papier:
*** jv rozdz. 26 s. 586 Wydawanie literatury biblijnej używanej w służbie ***
Hugo Riemer, były pracownik zaopatrzenia Towarzystwa Strażnica, przeżył coś, co ilustruje sposób podejścia Towarzystwa do przeprowadzanych transakcji.
Podczas drugiej wojny światowej papier był w USA racjonowany. Aby otrzymać przydział, należało się zwrócić do specjalnej komisji państwowej. Pewnego razu stanęli przed nią reprezentanci jednego z bardziej znanych towarzystw biblijnych, między innymi prawnicy, biznesmeni oraz kaznodzieje. Przydzielono im jednak znacznie mniej papieru, niż chcieli. Następnie komisja wezwała przedstawicieli Towarzystwa Biblijnego i Traktatowego — Strażnica, by rozpatrzyć ich prośbę. Na widok Hugona Riemera i Maxa Larsona przewodniczący zapytał: „Tylko dwóch?” „Tak” — odpowiedzieli i dodali: „Mamy nadzieję, że jest z nami także Bóg Wszechmocny”. Otrzymali tyle papieru, ile było potrzeba.
-
Został zastępcą sekretarza-skarbnika, będąc powołany do zarządu, czyli ówczesnego CK w roku 1966.
Właśnie w roku, gdy rozpoczęła się kampania roku 1975.
John Groh (ur. 1906)
Nie dożył on fałszywego proroctwa dot. 1975, a miała być gorąca jesień.
Zmarł w styczniu 1975, choć pewnie wcześniej kibicował tej dacie i rozgłaszał ją:
*** w75 3/15 p. 190 A Man of Single Purpose ***
IN THE early morning hours of Thursday, January 23, 1975, John Otto Groh ended forty-one years of devoted service to Jehovah his God. To those of Jehovah’s witnesses who knew him, he will be remembered as a man of single purpose. He was born at Kulm, North Dakota, on July 3, 1906, and as a young man became a university-trained research metallurgist. Then, in April 1934, he was baptized and eight years later he and his wife Helen began devoting their full time to the publishing of the good news of God’s kingdom in the area of Pittsburgh, Pennsylvania. They became members of the Brooklyn Bethel family in 1953, and Brother Groh in time became the chief purchaser for the Watchtower Society.
Dość późno się ochrzcił, bo dopiero w 1934 r. ale pewnie na lata 40. XX wieku i Armagedon czekał, razem z Sędzią. ;)
-
W roku 1974 został powołany do CK, pewnie za zasługi w promowaniu roku 1975.
Albert Schroeder
Kim był?
*** w06 15.9 s. 31 ***
Brat Schroeder urodził się w 1911 roku w Saginaw w amerykańskim stanie Michigan. (...) W roku 1932 został członkiem rodziny Betel w Brooklynie. W 1937 roku 26-letniemu bratu Schroederowi powierzono nadzór nad działalnością Świadków Jehowy w Wielkiej Brytanii
Czyli to on uczył misjonarzy, między innymi o roku 1975, bo był „niezwykle cenionym za wnikliwość”:
*** w06 15.9 s. 31 ***
Przez całe lata był w niej wykładowcą i kształcił misjonarzy. Jego lekcje miło wspominają nie tylko absolwenci Gilead, ale też uczestnicy późniejszego Kursu Służby Królestwa. Z upodobaniem wszczepiał im miłość do praw Bożych i podkreślał znaczenie poznawania Jehowy. W roku 1956 brat Schroeder ożenił się z Charlotte Bowin, a dwa lata później urodził im się syn, Judah Ben. Brat Schroeder był przykładnym mężem i ojcem. W 1974 roku został członkiem Ciała Kierowniczego, niezwykle cenionym za wnikliwość.
To on próbował wprowadzać w latach 1978-1979 nową wersję „pokolenia” (reperowanie sytuacji po roku 1975?). Chodzi o A. Schroedera (zm. 2006), a nad nowym jego poglądem debatowano nawet wtedy podczas trzech posiedzeń CK.
Opisuje to Raymond Franz, były członek Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy w latach 1971-1980 (patrz Kryzys Sumienia R. Franz, 2006 s. 299-300). Twierdzi on, że Schroeder sugerował innym, iż tak długo jak ktoś z pomazańców pozostaje wśród żywych, to „pokolenie roku 1914” nie przeminęło.
R. Franz jednak stwierdza, iż pogląd ten, jako sprzeczny z funkcjonującą wtedy nauką, że zanim „przeminie pokolenie ogółu ludzi pamiętających rok 1914”, „nie został autoryzowany przez Ciało Kierownicze”, a jego „interpretacja została odrzucona” (Kryzys Sumienia R. Franz, 2006 s. 299).
Sprawa zmiany nauki o „pokoleniu roku 1914” wróciła znów w roku 1980. Zajęło się nią Ciało Kierownicze. R. Franz w swej książce opisuje dyskusję, w której brał udział (patrz Kryzys Sumienia R. Franz, 2006 s. 303-306, 308). Zwolennikami nowego poglądu byli znów A. Schroeder (1911-2006) oraz K. Klein (1906-2001) i G. Suiter (1908-1983), którzy opracowali swoją koncepcję, przedstawioną na piśmie pozostałym członkom Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy.
Uważali oni, że rok 1914 nadal powinien pozostać jako rok rozpoczęcia się „czasów ostatecznych”, ale słowa „to pokolenie” należy odnieść do roku 1957, co wiązano z tekstem Mt 24:29 i obecnością sputników, jako „znaków na niebie”.
Raymond Franz tak opisuje los tej propozycji:
„Ciało Kierownicze nie przyjęło nowego poglądu zaprezentowanego przez tych członków. Z komentarzy pozostałych osób wynikało, że wielu z nich uważało go za fantazję. Pozostaje jednak faktem, że członkowie Ciała Kierowniczego, Schroeder, Klein i Suiter, przedstawili swój pomysł jako poważną propozycję, ujawniając w ten sposób swój własny brak przekonania co do solidnych podstaw obowiązującej na ten temat nauki” (Kryzys Sumienia R. Franz, 2006 s. 306).
-
Powołany do CK w roku 1974, pewnie za zasługi, bo ochrzcił się w roku 1916 i nauczał zapewne o datach 1918, 1920-21, 1925, lata 40. XX w. i jakby nie inaczej o roku 1975.
Był tylko 3 lata w CK, bo zmarł w 1977 r.
Charles Fekel
*** w77/18 ss. 20-21 Wytrwały, wciąż rozradowany uczestnik dobrego dzieła ***
Dnia 24 kwietnia 1977 roku dokończył ziemskiego biegu w wieku 80 lat ‛wytrwały, wciąż rozradowany uczestnik dobrego dzieła’, Charles J. Fekel. Urodził się 7 marca 1897 roku w Czechach, będących wówczas częścią monarchii austro-węgierskiej. W roku 1905 wraz z innymi członkami rodziny wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. (...) W roku 1916 został ochrzczony, a rok później wstąpił do służby kolporterskiej (pionierskiej), którą szybko przerwało aresztowanie go, spowodowane histerią wojenną. Po wojnie, tuż po ponownym rozpoczęciu pełnoczasowego świadczenia, 14 lutego 1921 roku został zaproszony do pracy w brooklyńskim Domu Betel, w drukarni głównego biura Towarzystwa Strażnica. (...) W listopadzie 1974 roku został członkiem Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy.
Ray Franz tak go opisał:
„Charles Fekel – pochodzący z Europy Wschodniej – był członkiem Zarządu Towarzystwa wiele lat wcześniej, został jednak usunięty pod zarzutem pójścia na kompromis kosztem prawości, ponieważ w chwili przyjmowania obywatelstwa amerykańskiego złożył przysięgę. Znajdował się on teraz wśród osób najpóźniej powołanych do Ciała Kierowniczego. Był to człowiek z natury bardzo łagodny, rzadko zabierał głos w dyskusji, zawsze głosował po linii większości i miał niewiele do powiedzenia w omawianych sprawach” (Kryzys sumienia 2006 s. 87).
-
Dobijamy powoli dp trzydziestki wmieszanych bardziej lub mniej w rok 1975. :)
Członkiem CK został w roku 1974, więc brał udział od roku 1966 w kampanii roku 1975. Urodził się w kluczowym dla Sędziego roku 1925 i pewnie dlatego ochrzcił się w 1941, gdy Sędzia uczył, że wojna przejdzie w Armagedon!
Teodor Jaracz (Polak z pochodzenia)
*** w10 15.11 s. 23 ‛To, co czynił, poszło wraz z nim’ ***
Brat Jaracz urodził się 28 września 1925 roku w miejscowości Pike County w stanie Kentucky. Dnia 10 sierpnia 1941 roku, w wieku 15 lat, usymbolizował chrztem swoje oddanie Jehowie. Dwa lata później został pionierem stałym i w ten sposób rozpoczął długą, trwającą niemal 67 lat służbę pełnoczasową.
Piął się po stopniach kariery:
*** w10 15.11 s. 23 ‛To, co czynił, poszło wraz z nim’ ***
W roku 1951 skierowano go do Australii w charakterze sługi oddziału. W Roczniku Świadków Jehowy — 1983 wspomniano, że „wielce zachęcał braci w całej Australii gorliwym popieraniem porządku teokratycznego oraz przykładnym przewodzeniem w służbie”. Po jakimś czasie Teodor Jaracz powrócił do Stanów Zjednoczonych i 10 grudnia 1956 roku poślubił Melitę Lasko. (...) W drugiej połowie roku 1974 został członkiem Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy.
Jaracz był przedostatnim zmarłym członkiem CK ze starego nadania.
Zmarł, tak jak Barr, w roku 2010 (w tym samym roku zmarł R. Franz).
Wtedy zakończyła się pewna epoka dawnych ludzi Knorra.
Jaracz czuwał zapewne nad wprowadzeniem nauki o „zazębiających się grupach pomazańców w pokoleniu roku 1914”. Ta nauka pojawiła się w 2010 r.
Piszą o nim: "To, co czynił, poszło wraz z nim".
Ano poszło.
Rok 1975 przyszedł i odszedł i nic się nie wydarzyło... :-\
-
Zapewne trudził się podczas kampanii roku 1975, rozpoczętej w roku 1966. W nagrodę...
„W listopadzie 1974 roku został zaproszony do usługiwania w charakterze członka Ciała Kierowniczego i pracował w komitetach Personalnym i Redakcyjnym” (Strażnica 01.01 2007 s. 8).
Daniel Sydlik (syn polskiej emigrantki)
Już za Rutherforda ochrzcił się i pewnie czekał na koniec podczas II wojny światowej i dużo głosił:
*** w86/1 s. 22-23 ***
We wrześniu 1941 roku zachęciła mnie do podjęcia stałej służby pionierskiej. (...) Na widok listu z Towarzystwa Strażnica zawsze ogarniało mnie podniecenie. Jedną z takich przesyłek otrzymałem w roku 1942; informowała o skierowaniu mnie do służby w charakterze pioniera specjalnego w San Pedro (stan Kalifornia).
Gościł też w Domu Książąt u Sędziego:
*** w86/1 s. 26 ***
Minione lata bardzo mnie wzbogaciły dzięki osobistym kontaktom z oddanymi Bogu i gorliwymi ludźmi, którzy umiłowali Jehowę nad własne życie. Jednym z nich był na przykład sędzia Rutherford, którego miałem zaszczyt poznać w jego domu w San Diego na terenie Kalifornii.
*** w86/1 s. 26 ***
A potem, w listopadzie roku 1974, znowu otrzymałem list. Tym razem zawierał przydział wprost niewiarogodny, przechodzący najśmielsze oczekiwania. Zaproszono mnie do służby w charakterze członka Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy. Pomyślałem sobie, że chyba nie dorosłem do tego zadania, toteż przyjąłem je z pokorą w sercu i głęboką wdzięcznością wobec Boga.
-
No i chyba ostatni utrwalacz roku 1975.
Szara eminencja, rządząca kasą Towarzystwa od roku 1947 (do 1983). Sekretarz-skarbnik! Zasłużony, tym bardziej pewnie w czasie kampanii roku 1975. Miał już za sobą inne kampanie:
*** w84/7 s. 12 ***
Wkrótce po przybyciu do Kalifornii rzeczywiście zobaczyliśmy w jednej z gazet ogłoszenie: „Miliony obecnie żyjących nigdy nie umrą”. Pod takim tytułem miało być wygłoszone przemówienie publiczne w San Jose. W ten sposób ojciec odnalazł Badaczy Pisma Świętego (jak wówczas nazywano Świadków Jehowy) i zaczął z nami chodzić na ich zebrania dostępne dla ogółu.
Grand Suiter (ur. 1908. zm. 1983).
*** w84/7 s. 14 Kroczenie naprzód z organizacją Bożą ***
10 października 1926 roku usymbolizowaliśmy wszyscy swoje oddanie dla Jehowy, gdy w San Jose zostaliśmy zanurzeni w wodzie.
Od 1938 już za czasów Sędziego został członkiem zarządu i razem z nim czekał na Armagedon podczas wojny.
Gdy zarząd Towarzystwa stał się Ciałek Kierowniczym, pod dokoptowaniu do niego w roku 1971 czterech członków, nadal był sekretarzem-skarbnikiem Towarzystwa.
Ray Franz tak go opisał:
„Grant Suiter był codziennie zajęty sprawami finansów, inwestycji, majątków, testamentów” (Kryzys sumienia 2006 s. 92).
-
Zbiór zakończony.
Widać z niego, że wśród członków CK byli i są tacy co:
ochrzcili się w samym roku 1975;
ochrzcili się podczas kampanii roku 1975 (od 1966 r.);
zmarli podczas kampanii roku 1975, a nawet w samym roku 1975;
wprowadzali naukę o roku 1975;
nagłaśniali naukę o roku 1975;
żałowali, że nauka o 1975 została wprowadzona (R. Franz);
próbowali ukrywać czy przemilczać kwestię roku 1975;
nauczali wcześniej o innych datach (1914, 1918, 1925, lata 40. XX w., pokolenie roku 1914.).
Jeden jedyny co nie miał wiele wspólnego z rokiem 1975 to służalczy Pomocnik CK z 2017 r.:
Kenneth Cook junior
*** w19 styczeń s. 31 Nowy członek Ciała Kierowniczego ***
Brat Cook urodził się i wychował w amerykańskim stanie Pensylwania. Prawdę poznał od kolegi z klasy krótko przed ukończeniem szkoły średniej. Został ochrzczony 7 czerwca 1980 roku. Służbę pełnoczasową jako pionier rozpoczął 1 września 1982 roku. Po dwóch latach tej służby zaproszono go do Betel. Usługiwanie w charakterze betelczyka rozpoczął 12 października 1984 roku w Wallkill w stanie Nowy Jork.
Przez następnych 25 lat brat Cook miał wiele różnych przydziałów w drukarni i w Biurze Betel. (...). W styczniu 2017 roku brat Cook rozpoczął współpracę z Komitetem Redakcyjnym Ciała Kierowniczego w charakterze pomocnika.
*** w19 styczeń s. 31 Nowy członek Ciała Kierowniczego ***
W ŚRODĘ rano 24 stycznia 2018 roku rodziny Betel w USA i Kanadzie z przyjemnością wysłuchały ogłoszenia, że Ciało Kierownicze Świadków Jehowy ma nowego członka — jest nim brat Kenneth Cook junior
-
Wracamy do tego ostatniego - Kenneth Cook junior.
Podobno urodził się w 1961 r.
Rodziny nie miał świadkowej, skoro 'prawdę' poznał od kolegi.
W roku 1975 miał zatem 14 lat. Może nie słyszał nic o tej dacie, skoro przed ukończeniem szkoły średniej poznał ŚJ, a więc około roku 1979, a może dopiero w 1980.
*** w19 styczeń s. 31 Nowy członek Ciała Kierowniczego ***
Brat Cook urodził się i wychował w amerykańskim stanie Pensylwania. Prawdę poznał od kolegi z klasy krótko przed ukończeniem szkoły średniej. Został ochrzczony 7 czerwca 1980 roku. Służbę pełnoczasową jako pionier rozpoczął 1 września 1982 roku.
Zapewne kolega nic nie powiedział mu o roku 1975. :-\
-
Co ciekawe co najmniej kilku z tych 'dzieci' roku 1975 były właściwie 'wnukami' tej daty.
Oni bowiem byli już wcześniej 'dziećmi' roku 1925.
Takimi byli np. F. Franz czy N. Knorr i kilku innych co wspominają Sędziego (np. Klein).
Oto jak Klein wspomina lata 'kampanii roku 1925' (1918-1925):
*** w01 1.5 s. 31 ***
W roku 1918 Karl dał się ochrzcić, a fascynujące informacje przekazane na zgromadzeniu Badaczy Pisma Świętego w roku 1922 rozbudziły w nim niesłabnące zamiłowanie do służby polowej.