Świadkowie Jehowy - forum dyskusyjne
BYLI... OBECNI... => HISTORIA ŚWIADKÓW JEHOWY => Wątek zaczęty przez: Roszada w 28 Styczeń, 2020, 11:07
-
Opracowałem cały cykl (6 artykułów) o prezesach Towarzystwa Strażnica (Russell, Rutherford, Knorr) by pokazać ile znanych osób opuściło za ich kadencji organizację Świadków Jehowy.
Chodzi o członków zarządu Towarzystwa Strażnica, członków CK, przewodniczących biur krajowych, prawników organizacji itp.
Artykuł ma 6 części i będzie ukazywał się co tydzień jeden odcinek.
Co jest charakterystyczne w nim?
To, że Rutherfordowi poświęcono 5 odcinków, a pozostałym dwóm prezesom tylko jeden.
Dlaczego? Otóż dlatego, że jak sami wiecie, Sędzia była najbardziej autokratyczny, wybuchowy, wręcz despotyczny.
Mało kto umiał z nim współpracować. Pewnie tylko Knorr i F. Franz (i kilku innych) potrafili znosić zachowania Sędziego.
Oto 1 odcinek, w którym zamieszczono rozdziały:
C. T. Russell i osoby usunięte lub opuszczające go
N. H. Knorr i zdegradowani współpracownicy
Czy J. F. Rutherford był kłótliwy, czy źle dobierał sobie współpracowników? (cz. 1)
https://www.apologetyka.info/swiadkowie-jehowy/czy-j-f-rutherford-by-kotliwy-czy-zle-dobiera-sobie-wspopracownikow-cz-1,1248.htm
-
Osoby które opuściły Russella:
N. Barbour – rozstanie z C. T. Russellem w roku 1879
J. H. Paton i A. D. Jones – rozstanie z C. T. Russellem po roku 1881
Prezes W. H. Conley – rozstanie z C. T. Russellem przed rokiem 1884
E. C. Henninges – rozstanie z C. T. Russellem w roku 1908
M. F. Russell, żona C. T. Russella – rozstanie w latach 1897-1908
Wiceprezes W. I. Mann i inne osoby
A. E. Williamson – sekretarz osobisty C. T. Russella i członek zarządu
Emile Lanz – pierwszy nadzorujący we Francji i Szwajcarii
Sophus Winter – nadzorujący pracę w Danii
Osoby które opuściły Knorra:
H. Covington – dlaczego odszedł z zarządu
P. Rees – dlaczego przestał być przewodniczącym Biura Oddziału
Jesse Hemery – wiceprezydent IBSA poza organizacją
Adam Januška – wykluczony czechosłowacki nadzorca krajowy
Dwa inne ugrupowania Świadków Jehowy w Rumunii
Te osoby są omówione w powyższej cz. 1 tego artykułu. To są tytuły rozdziałów.
-
Taka mała dygresja.
Najmniej kłótliwym prezesem był chyba F. Franz. Dlaczego?
Bo prezesem został w roku 1977 mając 84 lata (ur. 1893, zm. 1992).
Trudno w tym wieku, zaczynając rządzić, jeździć po świecie i łapać oszustów w organizacji oraz szukać odstępców. ;D
-
Podobno, jak pisze Ray Franz, Henschel, który był wcześniej sekretarzem Knorra, z czasem nie lubił już tak swego szefa. :)
„W roku służbowym 1959 najwyższa liczba głosicieli wyniosła 41. W tym też roku na Madagaskar przyjechał Nathan H. Knorr, ówczesny prezes Towarzystwa Strażnica, by osobiście udzielić braciom zachęt. Kiedy cztery lata później kraje afrykańskie odwiedzał sekretarz brata Knorra, Milton Henschel” (Rocznik Świadków Jehowy 2000 s. 234).
„Brat Henschel blisko współpracował z bratem Knorrem aż do jego śmierci w roku 1977” (Strażnica Nr 16, 2003 s. 31).
Wbrew temu co podano, Raymond Franz (1922-2010), były członek Ciała Kierowniczego (w latach 1971-1980), tak podsumował lata, w których współpracował z obu prezesami:
„W ostatnich latach stosunki pomiędzy Knorrem a Henschelem nie układały się najlepiej” (Kryzys sumienia R. Franz 2006, s. 107).
Może więc i Henschel był trochę kłótliwy? ;)
-
Dziś cz. 2 artykułu:
Czy J. F. Rutherford był kłótliwy, czy źle dobierał sobie współpracowników? (cz. 2)
https://www.apologetyka.info/swiadkowie-jehowy/czy-j-f-rutherford-by-kotliwy-czy-zle-dobiera-sobie-wspopracownikow-cz-2,1252.htm
Omawiam w nim:
J. F. Rutherford i jego ‘odstępczy’ współpracownicy
Paul S. L. Johnson – pielgrzym i wysłannik C. T. Russella do Londynu
Czterech członków zarządu – usunięcie ich przez J. F. Rutherforda
A. I. Ritchie – ostatni wiceprezes z czasów C. T. Russella
H. C. Rockwell, J. D. Wright, I. F. Hoskins – członkowie zarządu
Andrew N. Pierson – wiceprezes z początków rządów J. F. Rutherforda
Menta Sturgeon i L. W. Jones – sekretarze C. T. Russella
Robert Hirsh – ‘rezerwowy’ wyznaczony przez C. T. Russella
Inni znani badacze C. T. Russella – odeszli za czasów J. F. Rutherforda
-
Dziś cz. 3
Czy J. F. Rutherford był kłótliwy, czy źle dobierał sobie współpracowników? (cz. 3)
https://www.apologetyka.info/swiadkowie-jehowy/czy-j-f-rutherford-by-kotliwy-czy-zle-dobiera-sobie-wspopracownikow-cz-3,1253.htm
Osoby omówione, które odeszły lub zostały usunięte:
George H. Fisher – współredaktor Tomu 7 i członek zarządu w 1918 r.
Morton Edgar – główny piramidolog Towarzystwa Strażnica
R. E. B. Nicholson – australijski nadzorca oddziału krajowego
Alexandre Freytag – francusko-belgijski nadzorca oddziału krajowego
Konrad Binkele – nadzorca Centralnego Biura Europejskiego
Ernest Zaugg – szwajcarski nadzorca oddziału krajowego
Gustave Zopfer – francuski nadzorca oddziału krajowego
Karel Kopetzky – czechosłowacki nadzorca oddziału krajowego
Nadzorca oddziału w Meksyku i interesy podczas głoszenia
Rozłamy w Republice Południowej Afryki i w innych krajach
G. M. Ukoli i S. A. Adediji – czołowi nigeryjscy Świadkowie Jehowy
Kierownictwo w Finlandii – kłopoty po śmierci C. T. Russella
Junzo Akashi – japoński nadzorca oddziału krajowego
Jacob B. Sima – nadzorca ‘wschodnioeuropejskiego biura’ Towarzystwa
Carl Lüttichau – nadzorca Danii w Biurze Północnoeuropejskim
I kto powie, że Sędzia nie był konfliktowy? ;)
A to jeszcze nie wszystko. :)
-
A tak wyglądał Mann, wiceprezes który rozstał się z Russellem:
„Sześciu innych członków, wymienionych w Statucie (Charter), jako członkowie Rady Dyrektorów, zrzekło się związku z Towarzystwem rezygnując lub w inny sposób, w terminach wymienionych poniżej:
W. I. Mann – April 11, 1892
T. F. Smith – April 11, 1892
J. B. Adamson – Jan. 5, 1895
W. C. MacMillan – May 13, 1898
Mrs. M. F. Russell – Feb. 12, 1900
S. O. Blunden – Jan. 6, 1908” (ang. Strażnica 01.11 1917 s. 6163 [reprint]).
https://truthhistory.blogspot.com/2020/02/william-i-mann.html
Przystojniacha, nie ma co. :D
-
Dziś cz. 4, poświęcona polskim prominentnym współpracownikom J. F. Rutherforda:
Czy J. F. Rutherford był kłótliwy, czy źle dobierał sobie współpracowników? (cz. 4)
https://www.apologetyka.info/swiadkowie-jehowy/czy-j-f-rutherford-by-kotliwy-czy-zle-dobiera-sobie-wspopracownikow-cz-4,1254.htm
Oto te osoby:
Nowa polska korporacja badaczy Pisma Świętego w Detroit
H. Oleszyński
C. Kasprzykowski
W. Kołomyjski
M. Kostyn
W. Wnorowski
Szwed
W. Narodowicz
W. Świętek
S. Bończak
J. Krett
W. Hołowacki
-
Rutherford był NAJGORSZYM prezesem WTS-u.
Samo nazywanie siebie prezydentem sędzią,jazda cadilakami,specjalna willa,sekretarki,oddalenie żony,syna, dokonanie rozłamu po śmierci Rusella wiele by pisać i jego zapewnieniach: MILIONY OBECNIE ŻYJĄCYCH NIGDY NIE UMRĄ zrobiły z niego pajaca jak w stroju kompielowym w którym się paradował chyba na plaży.
-
Najgorszy, ale wiele jego nauk do dziś funkcjonuje, choć nowe CK powoli je zmienia (np. inspekcję Jezusa z 1918 r. przeniesiono na 1914)
-
Na dwie ostatnie części zostały mi 3 grube ryby:
P. Balzereit – nadzorca oddziału w Niemczech.
W. Salter – nadzorca oddziału w Kanadzie.
O. Moyle – główny prawnik Towarzystwa Strażnica.
Najdłużej wierni Sędziemu bo aż do drugiej połowy lat 30. XX w.
-
[...]Samo nazywanie siebie prezydentem[...]
Jeśli chodzi o ścisłość angielskie "president" to raczej "prezes" a nie "prezydent"
https://www.diki.pl/slownik-angielskiego?q=President (https://www.diki.pl/slownik-angielskiego?q=President)
-
Jeśli chodzi o ścisłość angielskie "president" to raczej "prezes" a nie "prezydent"
https://www.diki.pl/slownik-angielskiego?q=President (https://www.diki.pl/slownik-angielskiego?q=President)
Czyli Prezes Trump, a nie Prezydent. ;)
Nawiasem mówiąc, to właśnie ŚJ raz piszą po polsku Prezydent, a raz Prezes, o swoim szefie Rutherfordzie czy innym.
-
Czyli Prezes Trump, a nie Prezydent. ;)
Nawiasem mówiąc, to właśnie ŚJ raz piszą po polsku Prezydent, a raz Prezes, o swoim szefie Rutherfordzie czy innym.
Faktycznie, to może być wymiennie stosowane, zarówno Prezydent jak i Prezes. W zalezności od kontekstu.
Generalnie: Boss ;)
Rutherford był NAJGORSZYM prezesem WTS-u.
Samo nazywanie siebie prezydentem sędzią,jazda cadilakami,specjalna willa,sekretarki,oddalenie żony,syna, dokonanie rozłamu po śmierci Rusella wiele by pisać i jego zapewnieniach: MILIONY OBECNIE ŻYJĄCYCH NIGDY NIE UMRĄ zrobiły z niego pajaca jak w stroju kompielowym w którym się paradował chyba na plaży.
Gdy dowiedziałem się jak zmarł Rutherford, to zrobiło mi się go żal.
Przetoka jelitowa w tamtych czasach to był hardkor :(
Wybaczcie teraz kontrowersyjną uwagę:
A może on działał w dobrej wierze? Może miał dobre intencje - widział silnych osobników wokół siebie i chciał nadać WTS silny kształt, stabilną formę?
Byłem dotychczas w różnych zborach i spotkałem rzeszę ludzi o silnej osobowości, przekonanych o swojej nieomylności, o swoim szczególnym wybraniu.
Podejrzewam, że wówczas mogło być podobnie. Żyło wielu pupili Russella, którzy jak np. Johnson wręcz domagali się przywództwa.
Rutherford wskoczył na fotel Prezesa niejako z drugiego szeregu. Może to uratowało WTS? Może gdyby nie Rutherford, to musiałby być ktoś inny o podobnych silnych cechach przywódczych?
-
Nie musiał się aż tak pchać do władzy.
Mówi się, że nie ma ludzi niezastąpionych.
Był przecież w tym czasie wiceprezes Ritchie.
Kandydaci:
Alexander H. Macmillan
William E. Van Amburgh
Alfred I. Ritchie
Andrew N. Pierson
Napisałem kiedys artykuł:
Kto mógł zostać prezesem Towarzystwa Strażnica po śmierci
C. T. Russella?
https://piotrandryszczak.pl/polemika2aa/kto-mogl-zostac-prezesem-towarzystwa-straznica-po-smierci-c-t-russella.html
https://piotrandryszczak.pl/polemika2aa/kto-mogl-zostac-prezesem-towarzystwa-straznica-po-smierci-c-t-russella2.html
-
Rutherford nie tyle był złym organizatorem, co nie znosił tego, gdy ktoś się z nim nie zgadzał. Nie umiał się dzielić władzą.
Jednak za lepszego organizatora uważano Knorra, bo ten zorganizował wszelkie szkolenia. Ten się dzielił władzą, np. z F. Franzem.
Sędzia tylko do roboty w teren gonił. No i wymyślił instrukcje jak głosić, znane później jako NSK, a wcześniej jako Informator, Biuletyn.
-
Dziś przedostatnia część 5 artykułu.
Czy J. F. Rutherford był kłótliwy, czy źle dobierał sobie współpracowników? (cz. 5)
https://www.apologetyka.info/swiadkowie-jehowy/czy-j-f-rutherford-by-kotliwy-czy-zle-dobiera-sobie-wspopracownikow-cz-5,1258.htm
Właściwie cały tekst poświęcony jest jednej osobie, ale jakiej:
Paul Balzereit – nadzorca oddziału w Niemczech
To najbardziej znany badacz Pisma Św. i Świadek Jehowy w Europie w latach 1916-1936.
-
Wracając do Knorra, to nie był może on kłótliwy, ale zdarzało mu się być wybuchowym.
Ray Franz tak go opisał:
"Niemalże w każdym przypadku prezes odnosił moją wypowiedź bardzo
osobiście do siebie, tłumacząc długo, z napięciem i z siłą w głosie, że:
‘niektórzy najwyraźniej nie są zadowoleni ze sposobu prowadzenia przez
niego pracy’. Wchodził w najdrobniejsze szczegóły swej pracy, a następnie
dodał: »a teraz niektórzy widocznie nie chcą, abym dłużej zajmował się
tymi sprawami i może powinienem przynieść to wszystko tutaj i przekazać
Rayowi Franzowi, aby on się tym zajmował«. Trudno było mi pojąć, dlaczego zupełnie nie zrozumiał sedna moich wypowiedzi. Opowiadałem się w nich przecież za ustrojem kolegialnym, a nie za przekazaniem władzy z rąk jednego indywidualnego urzędnika drugiemu" (Kryzys sumienia 2006 s. 81).
"Zachęcał wszystkich do „wiary w Towarzystwo”, wskazując na jego liczne dokonania. W pewnym momencie powiedział on z siłą i z żarem w głosie: że zmiany, jakich niektórzy domagają się w odniesieniu do Rodziny Betel, jej pracy i organizacji, „zostaną wprowadzone po moim trupie”. Dla usprawiedliwienia Nathana Knorra trzeba powiedzieć, że niewątpliwie wierzył on, iż istniejący ustrój był tym właściwym." (jw. s. 88).
-
Knorr miał swego osobistego klakiera, który go dowartościowywał.
Był nim F. Franz.
Ray Franz pisał o tym:
"Nieprzerwanie zwracał się do Nathana Knorra jako do „naczelnego
kierownika” Towarzystwa oraz „naczelnego kierownika ludu Pańskiego
na ziemi”. Powiedział także: „Jezusa Chrystusa nie ma wśród nas na ziemi,
dlatego przy realizacji swej woli posługuje się on pośrednikami”." (Kryzys sumienia 2006 s. 104).
-
Dziś ostatnia cz. 6 artykułu:
Czy J. F. Rutherford był kłótliwy, czy źle dobierał sobie współpracowników? (cz. 6)
https://www.apologetyka.info/swiadkowie-jehowy/czy-j-f-rutherford-by-kotliwy-czy-zle-dobiera-sobie-wspopracownikow-cz-6,1259.htm
Omawiam w nim dwie osoby, ale jakie ważne:
Nadzorca oddziału w Kanadzie
Walter F. Salter – ‘odstępca’ najdłużej wierny J. F. Rutherfordowi
Główny prawnik Towarzystwa Strażnica
Olin Moyle – prawnik ‘odstępca’
-
Ray Franz przedstawiał Sędziego jako 'bezdyskusyjnego':
"Joseph Rutherford przemawiał z przekonaniem i w wyraźnym poczuciu
nadchodzącego końca. Przedstawiał fakty, wręcz „bezsporne fakty”,
solidne prawdy, na których można oprzeć życie i najpoważniejsze plany
życiowe" (Kryzys sumienia 2006 s. 11).
"Nadeszło lato 1941 roku i wbrew moim oczekiwaniom znalazłem się
na kolejnym zgromadzeniu, zorganizowanym w St. Louis, w stanie Missouri.
Wciąż pamiętam tłumy piętrzące się wokół drogi, którą sędzia Rutherford
udawał się na miejsce zgromadzenia. Wieziono go dużym samochodem
w asyście Haydena Covingtona i wiceprezesa Nathana Knorra. Ci dwaj mężczyźni ogromnej postury stali na stopniach samochodu jako straż osobista." (jw. s. 14).
-
Kawał chłopa było z niego, jak na tamte czasy:
*** jv rozdz. 6 s. 66 Czas prób (1914-1918) ***
J. F. Rutherford był postawnym mężczyzną — miał 188 centymetrów wzrostu i ważył jakieś 100 kilogramów
Miał siłę:
*** w04 1.8 s. 12 Jehowa objawia swą chwałę pokornym ***
W roku 1919 na zgromadzeniu Badaczy Pisma Świętego (dzisiaj znanych jako Świadkowie Jehowy) w Cedar Point 50-letni Joseph Rutherford, który wówczas nadzorował ich ogólnoświatową działalność, chętnie nosił bagaże i odprowadzał delegatów do ich kwater
Pokorny ponoć był:
*** w93 1.12 s. 18 ak. 17 Naśladuj tych, którzy są wzorami pokory ***
Chociaż powszechnie znano go jako sędziego Rutherforda, w sercu zachowywał pokorę.
*** w93 1.12 s. 18 ak. 17 Naśladuj tych, którzy są wzorami pokory ***
Jeden z pomazańców, który utrzymywał z nim dość bliskie stosunki, oświadczył, że wiele razy słyszał, jak idąc za radą z Ewangelii według Mateusza 5:23, 24, brat Rutherford przepraszał współchrześcijan — publicznie i prywatnie — gdy ich uraził jakąś nierozważną wypowiedzią. Człowiek sprawujący władzę niewątpliwie musi się zdobyć na pokorę, by przeprosić kogoś, kto mu podlega.
Nieźle musiał zbesztać wpierw ludzi i to niesłusznie, skoro później przepraszał.
Może po pijaku beształ? ;)
-
Ray Franz tak opisuje relacje Sędziego i jego stryja F. Franza:
"W rzeczywistości już w roku 1925 J. F. Rutherford sprawował niekwestionowane
kierownictwo nad Towarzystwem, a w późniejszych latach jego kontrola nad wszelkimi działaniami organizacji jeszcze się umocniła. W zakres jego kompetencji wchodziła też pełna kontrola nad tym, co miało być publikowane w Strażnicy i innych publikacjach, za których pośrednictwem dostarczano duchowego pokarmu zborom na całej ziemi. Pamiętam, jak stryj opowiedział mi kiedyś w swoim biurze o wydarzeniu, kiedy to Rutherford przedłożył Rodzinie Betel do dyskusji pewne zagadnienie, pewien nowy punkt widzenia. W dyskusji mój stryj wyraził się wtedy negatywnie na temat sygnalizowanego nowego poglądu, uzasadniając swe stanowisko słowami Pisma Świętego. Powiedział mi potem, że prezes Rutherford osobiście wyznaczył go do przygotowania artykułu
popierającego ten nowy pogląd, choć wcześniej stryj wyraźnie dał do zrozumienia, że nie uważa tego poglądu za biblijny.
Przy innej okazji stryj powiedział mi, że w późniejszym okresie swej
prezesury „Sędzia” (Rutherford) kładł mocny nacisk na to, aby Strażnica
publikowała tylko te artykuły, które akcentują proroctwa i działalność
głoszenia. Z tego też powodu na przestrzeni wielu lat w czasopiśmie nie
ukazywały się artykuły na temat miłości, uprzejmości, miłosierdzia, wytrwałości
oraz innych, tym podobnych przymiotów." (Kryzys sumienia 2006 s. 66).
-
A tu słowa Sędziego, gdy Komitet Redakcyjny nie chciał mu zatwierdzić (zgodnie z Testamentem) artykułu:
„Artykuł pod tytułem »Narodzenie Narodu« wydrukowany był w Strażnicy z 1 marca (w języku polskim z 15 kwietnia) 1925 zaraz na początku pierwszego miesiąca żydowskiego i to pokazało, że królestwo zaczęło funkcjonować. Komitet śledczy [w ang. editorial committee], który był wybrany przez ludzi, wówczas miał przypuszczalną kontrolę nad wydawaniem Strażnicy. Większość tego komitetu nie chciała dopuścić do wydania artykułu pod tytułem »Narodzenie Narodu«, lecz z łaski Jehowy artykuł ten był wydrukowany. To rzeczywiście zaznaczyło początek końca tego komitetu śledczego [w ang. editorial committee] i pokazało, że Jehowa sam kieruje swoją organizacją” (Strażnica 15.08 1938 s. 249 [ang. 15.06 1938 s. 185]).
Nie wiadomo czemu w polskiej Strażnicy angielski termin editorial committee (Komitet Redakcyjny) oddano dwukrotnie przez określenie „komitet śledczy” (czyżby ironicznie?).
Pokazało to, nie że Jehowa "kieruje swoją organizacją", ale że "Rutherford kieruje swoją organizacją". ;)
-
Inne opinie o Rutherfordzie:
„»Rutherford zawsze okazywał współpracownikom głęboką chrześcijańską miłość«, mówi A. H. Macmillan, »i był bardzo życzliwy, choć nie miał łagodnej, spokojnej natury Russella...« (...)
Jego szczerość powodowała, że nawet życzliwe uwagi bywały źle rozumiane” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 31).
„Pewien sługa Jehowy z Kanady napisał w związku z tym do brata Rutherforda: »Drogi bracie, nie zrozum źle mojego listu. Pod względem usposobienia różnicie się z naszym kochanym bratem Russellem jak dzień i noc« (...) »A Ty, Bracie Rutherford, masz zupełnie inne usposobienie niż brat Russell. Różnicie się nawet powierzchownością. Przecież nie ma w tym Twojej winy...«.” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 625).
„C. T. Russell i J. F. Rutherford bardzo się od siebie różnili zarówno pochodzeniem, jak i osobowością. Niektórym trudno było się z tym pogodzić. Ich zdaniem brat Russell był niezastąpiony. Zwłaszcza w Biurze Głównym kilka osób wręcz nie cierpiało brata Rutherforda” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 66).
O Russellu napisano tak, a co by napisano o Rutherfordzie?
„Ponieważ nadużywanie napojów wyskokowych zrujnowało życie wielu ludzi, Charles Taze Russell opowiadał się osobiście za całkowitą abstynencją” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 182).
-
Ray Franz tak wspomina o „tyranii” Sędziego:
„Kiedy któregoś dnia rozmawialiśmy z członkiem Ciała Kierowniczego, Lymanem Swingli o zmianie osiągniętej przez przebudowanie Ciała Kierowniczego w latach 1975–76, Lyman powiedział mi: »jeżeli myślisz że to była wielka zmiana, to miałeś tu być, kiedy zmarł Rutherford i Knorr przejął przewodnictwo«. W porównaniu z tyranią – i to w pełnym znaczeniu tego słowa – rządów Rutherforda, prezesura Knorra przyniosła istotną ulgę” (W poszukiwaniu chrześcijańskiej wolności R. Franz 2016 s. 76).
-
Ciekawe na czym ta tyrania polegała?
Kiedy się przejawiała?
Niektórzy są po trzeźwemu potulni, a po pijaku wojowniczy.
Może taki był Sędzia?
Miałem takiego kolegę w pracy. Po trzeźwemu nawet się nie odzywał w dyskusjach, a jak dostał 2 kielichy, to z wszystkimi chciał się bić.
Zastępca J. F. Rutherforda w korporacji w Detroit, wiceprezes M. Kostyn (1888-1971), tak oto po wielu latach, gdy należał już do niezależnych badaczy Pisma Świętego, jakby w anegdotyczny sposób opisywał moment odejścia H. Oleszyńskiego z Towarzystwa Strażnica:
„W kwaterze nie było spokoju i doszło do tego, że sprowadzili Rutherforda do Detroit. Rutherford zwołał wszystkich oraz Oleszyńskiego i proponował różne pokojowe środki do pracy, zapytując Oleszyńskiego, czy on godzi się z pracą prowadzoną przez Towarzystwo? Odpowiedź była, tak! To, co jest na przeszkodzie? – pytał Rutherford Oleszyńskiego. Ten odpowiedział, że jemu należy się przewodnictwo nad polskimi braćmi. Nadmienił, że zgodziłby się współpracować z braćmi: Kasprzykowskim i Kostynem, lecz z Kołomyjskim i Baklem [A. Backiel] nie będzie pracował. Wtedy Rutherford Oleszyńskiemu powiedział: »Ty chcesz być sam. Drzwi są otwarte, idź, byś nie mówił, żem ja cię kopnął moim wielkim butem«. Tak skończyła się porozumiewawcza dyskusja...” (Świt Królestwa Bożego i Wtórej Obecności Jezusa Chrystusa Nr 5, 1966 s. 42, wyd. przez Stowarzyszenie Badaczy Pisma Świętego).