Świadkowie Jehowy - forum dyskusyjne
BYLI... OBECNI... => PSYCHOMANIPULACJA => Wątek zaczęty przez: KaiserSoze w 15 Luty, 2017, 19:53
-
Znalazłem bardzo ciekawy wykład na temat tego, dlaczego tak zaciekle bronimy tego co wiemy/wierzymy, choć tak naprawdę się mylimy.
Nie wiem czy to odpowiednie miejsce, ale mimo wszystko postanowiłem się podzielić. Myślę, że każdy SJ powinien go obejrzeć, a potem mógłby się zastanowić: "A co, jeżeli się mylę?"
Jeśli uznacie, że warto go przetłumaczyć - dajcie znać.
-
Super film. Myślę jednak, że jak się go puści mojej żonie, to tylko się utwierdzi, że jest skautem, a reszta ludzi ma mentalność żołnierza.
-
Super film. Myślę jednak, że jak się go puści mojej żonie, to tylko się utwierdzi, że jest skautem, a reszta ludzi ma mentalność żołnierza.
Czy zaciekle będzie bronić tego w co "wierzy" a nie tego co jest prawdą.... Jak żołnierz :)
EDIT: widzę że film jest z tłumaczeniem (ja go na początku oglądałem w innym miejscu), więc nie ma problemu z tłumaczeniem. I dobrze!
-
W Polsce wgl jest ciężej z śj bo już jako społeczeństwo, jako całość, wiele działań jest podszyte wstydem (godzinami by można debatować o przyczynach, ale nie o tym), i tak bardzo ludzie chwytają się autorytetów, i ślepo wykonują rozkazy zamiast rozbudzić tą ciekawość, a gdy okaże się, że było się w błędzie, to zamiast palić się ze wstydu z dumą powiedzieć: "teraz już wiem!". Kiedyś mi imponowali ludzie, którzy potrafili powiedzieć: nie rozumiem/nie umiem tego, naucz mnie. A taka postawa zwiadowcy serio pomaga, we wszystkim, 2 lata temu nie miałem pojęcia, że istnieje branża w której aktualnie pracuję, wystarczyło przyjąć postawę na rozmowie kwalifikacyjnej: "mam umiejętności co się przydadzą, a reszty chętnie się nauczę". To działa.