Świadkowie Jehowy - forum dyskusyjne
DYSKUSJE DOKTRYNALNE => BIBLIA - DYSKUSJE..... => Wątek zaczęty przez: KaiserSoze w 30 Styczeń, 2017, 12:28
-
Ktoś zadał pytanie "czym jest naznaczenie" u SJ.
To bardzo frapujący temat :) Znalazłem szczegółowy opis w w99 15.7 na stronie 29 w pytaniach czytelników.
Naznaczenie jest opisane w 2 Tes 3:14
Ale jeśli ktoś nie jest posłuszny naszemu słowu przekazanemu w tym liście, miejcie go za naznaczonego, przestańcie z nim obcować, żeby się zawstydził.
Kogo się naznacza?
Nie chodzi o bardzo poważne wykroczenia, podlegające pod Komitet Sądowniczy, ani o błahe sprawy życia codziennego. W praktyce SJ nie potrafią zdefiniować o co może chodzić. Podają jedynie przykład z I w ne:
Owi „nieporządni” w Tesalonice byli winni poważnego łamania zasad chrystianizmu. Nie chcieli pracować — albo dlatego, że spodziewali się rychłego powrotu Chrystusa, albo z powodu lenistwa. Ponadto wywoływali niepokój, ‛mieszając się w to, co ich nie dotyczyło’.
Gdyby to łamanie zasad chrystianizmu rzeczywiście było "poważne", to konsekwencją powinien być Komitet. Jednak tak nie było. Zatem definicja jest mętna i stanowi pole do nadużyć dla starszych.
Kto naznacza?
Strażnica mówi
[chrześcijanie] powinni uważać na osoby, których postępowanie odpowiadało temu, przed czym publicznie ostrzeżono zbór. Paweł polecił, by „się odsuwali od każdego brata postępującego nieporządnie”.
Wg publikacji WTS gdy trzeba kogoś naznaczyć, to starsi wygłaszają przemówienie bez nazwisk, piętnując złe postępowanie, a każdy sam będzie wiedział o kim mowa i go unikał.
Więcej na ten temat w załączniku - wycinek z książki "Zorganizowani"
Jak w praktyce ma wyglądać naznaczenie?
Strażnica mówi
Oczywiście nie chodziło o zupełne unikanie takiego człowieka, gdyż mieli go ‛w dalszym ciągu napominać jak brata’. Nadal utrzymywali z nim chrześcijańskie kontakty na zebraniach, a nawet w służbie kaznodziejskiej. Żywili nadzieję, że ów brat zareaguje na taką formę napominania i porzuci niepokojące zachowanie.
Zatem unikamy, ale nie unikamy. Nie kontaktujemy się, ale razem głosimy.
Ot, filozofia świadkowska.
-
Paradoks naznaczenia polega na tym, że mówca wygłaszający przemówienie naznaczające nie może użyć nazwiska a mimo to zbór musi wiedzieć o kogo chodzi. W praktyce często mówca gimnastykuje się aby wywiązać się ze swojego zdania podając tyle szczegółów o danej sytuacji i naznaczanej osobie, że można ją jednoznacznie zidentyfikować, ale nie na tyle żeby mu zarzucić że mówił o konkretnej osobie ;D.
-
Czy wobec przypadków pedofilii też stosują te same reguły?
Jakiej pedofilii! Zbory są czyste od tego...
-
Naznaczenie, to forma publicznego poniżenia i napiętnowania ...
Żeby wiadomo było, kogo traktować, jak "trędowatego".
-
W moim zborze swego czasu była moda na naznaczanie, pewien brat został naznaczony bo chciał się rozwieść ze swoją żoną bez biblijnego powodu, to go naznaczyli, wkrótce brał udział w dramacie na kongresie, wiec wszyscy wiedzieli że już można na legalu z nim się zadawać, po jakimś czasie naznaczono jego żonę za brak podporządkowania czy coś (w rzeczywistości w akcie rozpaczy szukała pomocy i siłą rzeczy ze szczegółami opowiadała jaka jest sytuacja, w tym brak wsparcia ze strony starszych, co najwyraźniej nie przypadło im do gustu), a po jakimś czasie w końcu dostał wymarzony rozwód i od teraz mógł dostawać nowe przywileje. Logiczne :)
-
WTS to ja cię sam naznaczyłem cholerna sekto kiedy przestałem chodzić na zebrania!!! KISS MY ASS wujkowie z Warvick!
-
Jak w zborze starsi mają na kogoś haka, to z szybkością błyskawicy żony starszych potrafią tak skutecznie wysmarować negatywną opinię poszczególnej osoby, że większość zboru się od niej odwróci...!
I co najczęściej taka osoba robi jak się zorientuje, że jest "po cichu naznaczona''..... Ano zaczyna dostrzegać, jaka tak na prawdę jest ta miłość w zborze i zaczyna więcej szperać w internecie nt ŚJ. Potem dowiaduje się o podobnych przypadkach traktowania innych członków tej organizacji. Następnie taka osoba jest już uzależniona od wszelkich informacji z po za kręgu oficjalnych publikacji. Dzieje się coś nieodwracalnego, a mianowicie osoba taka oddala się coraz bardziej od zboru a zbór od niej. Aż w końcu biorą sprawę w ręce starsi, albo też wcześniej osoba odtrącona przez zbór sama odłącza się oficjalnie bądź nieoficjalnie od zboru. Wtedy najczęściej wszyscy są zadowoleni, organizacja, że pozbyła się kolejnej czarnej owcy a owieczka cieszy się, że wreszcie odzyskała wolność. 👍😉
-
Tak swoją drogą jestem ciekaw kiedy mnie odwiedzą wujkowie ze zboru. W tym roku mija 7 lat od kiedy jestem nieczynny w tej destrukcyjnej sekcie a starszych ani "słychu ani widu".Jeśli dobrze pamiętam to w "paście trzodę bożą" są wskazówki żeby odwiedzać nieczynnych raz w roku. Coś widać w praktyce to inaczej wygląda. Nie to żeby mi to przeszkadzało :))
-
Jo mom takie naznaczenie na czole (w zborze po wykluczeniu ) >:D
- i tyroz moge godoć tyćko ze starsymi po obsłudze (jak se łykną okowity) i są weseli :D :D
-
Jo mom takie naznaczenie na czole (w zborze po wykluczeniu ) >:D
- i tyroz moge godoć tyćko ze starsymi po obsłudze (jak se łykną okowity) i są weseli :D :D
😂😂😂
-
😂😂😂
To nie je drama ale zecywistość w zbozu - bo kto tam natchniony ? i cym ? (oto tajemnica zborowa 8-)