Świadkowie Jehowy - forum dyskusyjne
BYLI... OBECNI... => BYŁEM ŚWIADKIEM... nasze historie => Wątek zaczęty przez: Randori w 12 Sierpień, 2015, 00:53
-
Widzę, że wielu z Was zamieściło tutaj swoje przeżycia związane z dorastaniem w specyficznym środowisku. Dziękuję. W zamian, chciałbym też podzielić się swoją historią.
...od 2giego roku życia, jako dziecko, wychowywany byłem w doktrynie Świadków Jehowy. Z opowieści dowiedziałem się, że ŚJ zapukali, rodzice wpuścili, rozpoczęli studium książki, zaczęli chodzić na zebrania. W końcu dali się ochrzcić. Po drodze ograniczyli kontakt ze swoją rodziną - unikanie świąt, urodzin itp.
Najpierw moja mama, a później mój tata regularnie co tydzień studiował ze mną publikacje Towarzystwa Strażnica. A że byłem rezolutnym chłopakiem, potrafiłem bardzo szybko wyszukiwać w akapicie prawidłową odpowiedź ku uciesze mojego ojca, któremu co miesiąc wskakiwało na owoc gratis 4h i 1 studium.
Mając 13 lat zacząłem regularnie głosić dobrą nowinę od drzwi do drzwi, niosąc nadzieję każdemu stworzeniu pod niebiosami. Kiedy skończyłem lat 16ście - nastał ten moment, kiedy postanowiłem wziąć odpowiedzialność za swoje życie i podjąć tą najważniejszą decyzję w swoim życiu - swoje oddanie się Jehowie oraz utożsamianie się ze Świadkami Jehowy usymbolizowałem, dając się ochrzcić poprzez całkowite zanurzenie w basenie na zgromadzeniu obwodowym w Sosnowcu. Postanowiłem do końca życia bronić racji Towarzystwa Strażnica i jej jedynej słusznej, prawdziwej interpretacji Biblii.
Bardzo miło wspominam ośrodki pionierskie, gdzie można było nieść dobrą nowinę spragnionym tego ludziom, którzy widują Świadków Jehowy raz na ruski rok. Wyjątkowa była atmosfera, towarzystwo i duch pionierski. Przy okazji, na owoc wskakiwało 50h, dzięki czemu można były być wyczytanym z mównicy podczas z jednego zebrań i wtedy wszyscy się cieszyli i bili brawo. ...a najlepiej na ośrodku wchodziło piwko - w końcu zakazany owoc smakuje najlepiej.
Kiedy poszedłem na studia, pojawiły się kolejne wyzwania. W końcu człowiek się rozwija duchowo, to i Jehowa patrzy na swoją owieczkę przychylnym okiem. Zostałem zamianowany na Sługę Pomocniczego. Oh, jaki ja byłem szczęśliwy. Widziałem jak moi rodzice tryskali z dumy, chociaż tego tak nie okazywali - ich syn ma w końcu przywilej w zborze. Metody wychowawcze nie poszły na marne - wykonali kawał dobrej roboty. W zborze pojawiły się nowe zadania i obowiązki, które mniej lub bardziej chętnie - ale posłusznie - wykonywałem. Już po kilku miesiącach mogłem wygłaszać z mównicy krótsze i dłuższe punkty do audytorium złożonego z kilkudziesięciu współwyznawców bez specjalnego przygotowania. Wystarczyła Biblia, książka, Prowadzenie Rozmów lub NSK, para Sióstr do pokazu i gotowe! "Dobra robota Bracie..."
Niesamowitą przygodą było wygłaszanie przemówień 30-sto minutowych. W sumie pamiętam 4:
- "Czy Twój pogląd na pochodzenie człowieka ma jakieś znaczenie?"
- "Na czyich obietnicach polegasz?"
- "Cały świat potwierdza istnienie Stwórcy"
- czwartego - o ile dobrze pamiętam, to już nie wygłosiłem.
Oczywiście musiałby być brawa na koniec! Na prawdę warto spróbować - świetna sprawa. Można było pojechać z tak gotowym wykładem do innego zboru i poznać przy okazji kilkoro nowych 'Braci'. Największym wyzwaniem było tak wygłosić wykład, żeby był spójny ze szkicem i materiałami z podanych odnośników, był na czasie, oraz aktualny z myślami Towarzystwa Strażnica. Na liście 180-ciu wykładów, niektóre szkice do wykładów miały ponad 30lat...
...tak więc... żeby przejść do meritum... dzięki materiałom udostępnionym przez Towarzystwo Strażnica i organizacji Świadków Jehowy nie mam dzisiaj żadnego kłopotu z zagadywaniem do obcych ludzi na ulicy oraz wygłaszaniu prezentacji do większego grona osób :D
t.b.c.
-
Jestem pełen podziwu dla Ciebie i Twojej historii, ja też od urodzenia bylem tak wychowany. Ciekaw jestem co stanowiło impuls który otworzył Tobie oczy.
-
Twoja historia jak dotąd pokrywa się z moją niemal idealnie, jestem ciekaw dalszej części :)
-
...tak więc... żeby przejść do meritum... dzięki materiałom udostępnionym przez Towarzystwo Strażnica i organizacji Świadków Jehowy nie mam dzisiaj żadnego kłopotu z zagadywaniem do obcych ludzi na ulicy oraz wygłaszaniu prezentacji do większego grona osób :D
t.b.c.
Oczywiście jestem pozytywnie nastawiony przez Twoją opowieść. Chodzi o posłuszeństwo i wytrwałość.
Czy zdobycie śmiałości wobec obcych ludzi, jest jedyną dobrą rzeczą jaką wyniosłeś z uczestnictwa w tej Organizacji ? Oraz też jestem ciekawy z jakiego powodu opuściłeś szeregi tego ugrupowania ?
Co oznacza skrót na końcu wpisu ?
-
Twoja historia jak dotąd pokrywa się z moją niemal idealnie, jestem ciekaw dalszej części :)
Świetny trzymający w napięciu opis, a jeśli rzeczywiście macie z M podobne 'życiorysy' to widzę, że schematyzm jest w organizacji jak trzeba. :)
Pewnie o to jej chodzi. :-\
-
Świetny trzymający w napięciu opis, a jeśli rzeczywiście macie z M podobne 'życiorysy' to widzę, że schematyzm jest w organizacji jak trzeba. :)
Pewnie o to jej chodzi. :-\
Oczywiście że tak. Każdy młody świadek powinien jak najszybciej zostać sługą pomocniczym i/lub pionierem, jest na to ogromne parcie. Jeśli masz 20-kilka lat i nadal nie jesteś sługą pomocniczym to coś z Tobą nie tak (takie zdanie wypowiedział Morris podczas kongresu). Więc jeśli do tego jesteś w miarę kumaty i nie masz oporów przed przemawianiem - kariera w zborze murowana.
-
No dobrze, a ilu tych sług pomocniczych może być w zborze i ilu starszych.
Przecież jak wszyscy by chcieli to byłoby ich za dużo. :)
Po siedmiu czy 10?
-
Za biblijnym wzorem, jak to mawiał Mojżesz: "Nie — chciałbym, żeby cały lud Jehowy składał się z proroków, bo Jehowa włożyłby na nich swego ducha!" ;)
Są zbory, gdzie usługujących jest kilkunastu lub nawet więcej. Wszystko zależy od ilości chętnych i od starszych - bo jeśli ci ostatni nie będą chcieli kogoś zamianować z jakiegoś powodu, to na nic jego starania :P
-
Ja nie wiem czy słyszałem o zborach w których byłoby więcej jak po 5 sług pomocniczych i 5 starszych. :-\
Zdaje się minimum to 3 starszych.
-
W moim zborze było przez pewien czas sześciu starszych i sześciu sług pom. Mnie też szybko mianowali.
-
Znam zbory w których było dla odmiany tylko dwóch starszych i z dwóch - trzech sług pomocniczych. Ale to jest raczej rzadkość, bo nie ma wtedy całego komitetu służby (koordynator, nadzorca służby, sekretarz) i generalnie tych dwóch starszych musi tyrać za trzech, więc mają przekichane i zazwyczaj szukają na gwałt kogoś do pomocy :).
Książka Zorganizowani bodajże (albo inna, już nie pamiętam) wspomina o sytuacjach w których nie ma w ogóle starszych w zborze, ale z taką sytuacją przynajmniej w Polsce się nie spotkałem. Może jedynie gdzieś na terenach "misjonarskich".
-
Znam takie zbory gdzie nikt z miejscowych nie jest zamianowany a są tylko spadochroniarze, jako pionierzy specjalni. Taka sytuacja jest od lat.
-
W moim zborze jest 7 starszych i 8 sług. A i tak nie ma komu pracować. Chcesz być zamianowany? Musisz chodzić na wszystkie zbiórki, pracować przy ogrodzie na sali itd.
Jak jesteś starszym to masz wyrąbane na wszystko. Szacun w zborze jest. "wizyt pasterskich nie robimy, bo są prace przy zieleni na sali. Gdyby głosiciele przychodzili pracować przy pieleniu chwastów, to starsi mieliby czas by odwiedzać słabych, a tak muszą sami na sali pracować" Autentyczne słowa z podium.
A prawda jest taka, że są starsi, którzy sami do służby nie chodzą. Sami obowiązki na sali olewają. A mają najwięcej do powiedzenia.
-
W moim zborze jest 7 starszych i 8 sług. A i tak nie ma komu pracować. Chcesz być zamianowany? Musisz chodzić na wszystkie zbiórki, pracować przy ogrodzie na sali itd.
Jak jesteś starszym to masz wyrąbane na wszystko. Szacun w zborze jest. "wizyt pasterskich nie robimy, bo są prace przy zieleni na sali. Gdyby głosiciele przychodzili pracować przy pieleniu chwastów, to starsi mieliby czas by odwiedzać słabych, a tak muszą sami na sali pracować" Autentyczne słowa z podium.
A prawda jest taka, że są starsi, którzy sami do służby nie chodzą. Sami obowiązki na sali olewają. A mają najwięcej do powiedzenia.
Dobre. Jaki pasterz takie owce. ;D ;D ;D
-
W moim zborze jest 7 starszych i 8 sług. A i tak nie ma komu pracować. Chcesz być zamianowany? Musisz chodzić na wszystkie zbiórki, pracować przy ogrodzie na sali itd.
Jak jesteś starszym to masz wyrąbane na wszystko. Szacun w zborze jest. "wizyt pasterskich nie robimy, bo są prace przy zieleni na sali. Gdyby głosiciele przychodzili pracować przy pieleniu chwastów, to starsi mieliby czas by odwiedzać słabych, a tak muszą sami na sali pracować" Autentyczne słowa z podium.
A prawda jest taka, że są starsi, którzy sami do służby nie chodzą. Sami obowiązki na sali olewają. A mają najwięcej do powiedzenia.
No to jakiś ewenement.
W moim zborze podziękowano nawet starszym i sługom, którzy pracowali na zmianę i nie mogli być na każdym zebraniu. Zbiórki i minimum 10 godzin to oczywista oczywistość. W przeciwenym razie dziękujemy za uwagę. Zostali emeryci i sfrustrowani półetatowcy na utrzymaniu rodziny tudzież słynących z gościnności o każdej porze starszych cioć.
Jak się to ma do poziomu zebrań, nietrudno sobie wyobrazić.
-
(...) Jeśli masz 20-kilka lat i nadal nie jesteś sługą pomocniczym to coś z Tobą nie tak (takie zdanie wypowiedział Morris podczas kongresu). Więc jeśli do tego jesteś w miarę kumaty i nie masz oporów przed przemawianiem - kariera w zborze murowana.
Zawsze u mówców zza granicy podziwiałem znajomość naszych polskich realiów i sytuacji w zborach.
I ta gładkość wypowiedzi: jeśli... to chyba coś z tobą nie tak. Masz prawko, to czemu nie ochrzczony? Kryzys dotyka przecież wszystkich jednakowo itd.
Czy naprawdę większość to łyka w całości, jak pelikan?
Przecież na coś takiego pięść się sama zaciska.
-
Chyba faktycznie coś nie tak.
-
10 godzin na sprawozdaniu może i mieli. Ale prawda była inna. Kto pisał godziny, których nie miał (a usługiwał) ręka do góry!
-
Aaaaa, to już osobna historia. W Organizacji oprócz publicznego przemawiania nauczyłem się też, by nie być zbyt szczerym i wylewnym. Właśnie z przykładu wieloletnich starszych.
-
W Organizacji oprócz publicznego przemawiania nauczyłem się też, by nie być zbyt szczerym i wylewnym. Właśnie z przykładu wieloletnich starszych.
Otóż to....bycie tam nauczyło mnie nie być zbyt wylewną, nie ufać nikomu do końca , uważać co i do kogo się mówi ( cały czas mowa o ludziach z organizacji) ponieważ każde słowo mogło być użyte przeciwko mnie.
Co do relacji międzyludzkich, otwartości to....nie wiem, nie znosiłam głosić uważałam to za upokorzenie i wielki nietakt nachodzić ludzi w domach. A nie mam problemu zaczepić człowieka na ulicy i zapytać np gdzie kupił sobie buty . :P
-
Oczywiście jestem pozytywnie nastawiony przez Twoją opowieść. Chodzi o posłuszeństwo i wytrwałość.
Czy zdobycie śmiałości wobec obcych ludzi, jest jedyną dobrą rzeczą jaką wyniosłeś z uczestnictwa w tej Organizacji ? Oraz też jestem ciekawy z jakiego powodu opuściłeś szeregi tego ugrupowania ?
Co oznacza skrót na końcu wpisu ?
Świetnie że się podoba, chociaż mnie tak do śmiechu nie jest. Widzę, że mamy wiele wspólnego. Póki co, odpowiem na jedno Twoje pytanie.
-"Czy zdobycie śmiałości wobec obcych ludzi, jest jedyną dobrą rzeczą jaką wyniosłeś z uczestnictwa w tej Organizacji ?"
Z tym zaczepianiem na ulicy obcych ludzi to był żart - gruby żart. Życie w organizacji Świadków Jehowy nauczyło mnie skutecznie poczucia 'inności'. Przypominam sobie wyraźnie, jak będąc nastolatkiem świadomie nawet czułem dumę ze swojej inności względem ludzi 'ze świata'. "Nie jesteście częścią świata..."
Podejście 'my i oni' nadal bardzo mi przeszkadza w nawiązywaniu efektywnej współpracy z ludźmi wokół - nie wykluczając wykonywanej pracy. Zamiast czuć się 'swój' tak jak wszyscy wokół, czuję się ciągle 'inny'.
Trudno obiektywnie ocenić ilu spośród osób wyrastających w religii Świadków Jehowy cierpi na fobię społeczną. 'Całkiem przypadkowo' trafiłem rok temu na cykl poświęcony temu zagadnieniu - 'overcoming social anxiety step by step' - półroczna praca z zatroskaniem wynikającym z różnych nieracjonalnych przekonań na temat siebie i świata wokół, pokazały jak bardzo nieracjonalne mam poglądy.
Ciężko mi zaprzeczyć, ale z perspektywy widzę to tak, że życie wśród Świadków Jehowy dawało mi złudne poczucie otwartości i odwagi - temat i rozpoczęcie rozmowy miało praktycznie zawsze charakter religijny. A zakończenie rozmowy i tak było z góry ustalone - w końcu to ŚJ mają licencję na posiadanie racji. 'Inni' mogą się jedynie zgadzać albo mylić...
Tak więc, czy jestem śmiały wobec ludzi? Dla mnie zdobycie się na śmiałość żeby do kogokolwiek publicznie zagadać to wyzwanie - nawet jeśli znam tą osobę. Teraz, kiedy nie mam już potrzeby publicznie rozpowszechniać poglądów religijnych, zauważyłem że nie potrafię tak po prostu na luzie pogadać z kimkolwiek o czymkolwiek.
t.b.c.
-
Witam Randori. Rozumiem o czym piszesz. Mam znajomą ŚJ, bardzo ją lubię i szanuję. Cechują ją jednak dość zaskakujące zachowania. Miło rozmawiamy i kiedy czas kontynuować przy kawie, ona wręcza mi książeczkę "Czego naprawdę uczy Biblia"... Tylu jest wrażliwych i wspaniałych ludzi wśród Świadków, nawiązać jednak z nimi kontakt nie jest łatwo. Często oczywiście po prostu tego nie chcą, zdarza się jednak jak widzę, że nie umieją. ?. Pozdrawiam Cię serdecznie! :)
-
Ja nauczyłam się, żeby na wszelki wypadek nie dzielić się z nikim swoimi wnioskami i przemyśleniami wynikającymi z czytania Biblii , bo mogą być z tego spore kłopoty...
-
Ja nauczyłam się, żeby na wszelki wypadek nie dzielić się z nikim swoimi wnioskami i przemyśleniami wynikającymi z czytania Biblii , bo mogą być z tego spore kłopoty...
Cześć Iza!
Cieszę się, że tu jesteś!
Całe szczęście Bóg wyposażył nas w rozum i dał nam wolność w korzystaniu z niego. Dzielić się z innymi swoimi przemyśleniami dot. Biblii, jak i innych spraw, to wspaniała rzecz. "Jedni drugich brzemiona noście" :) - raz ktoś Ciebie wesprze, potem Ty kogoś :)
Pozdrawiam :)
-
Całe szczęście Bóg wyposażył nas w rozum i dał nam wolność w korzystaniu z niego. Dzielić się z innymi swoimi przemyśleniami dot. Biblii, jak i innych spraw, to wspaniała rzecz. "Jedni drugich brzemiona noście" :) - raz ktoś Ciebie wesprze, potem Ty kogoś
Dziękuję za miłe powitanie i ciepłe słowa :-* , ja oczywiście nie zamierzam przestać rozmawiać o swojej fascynacji Bożymi wypowiedziami, to to jest coś dla mnie tak ważnego jak powietrze. Po prostu po paru niemiłych incydentach nauczyłam się ostrożniej dobierać rozmóców, he, he. Na szczęście jest w organizacji i poza nią wielu ludzi otwartych na takie rozważania. I na tym forum też. A na początku po prostu szokiem było dla mnie to, że wiele osób w zborze patrzyło na mnie podejżliwie tylko dlatego ze na zebranie przyniosłam inny przekład niz NW.
-
[quote author=nowa link=topic=1679.msg14896#msg14896 date=1439727710
. A na początku po prostu szokiem było dla mnie to, że wiele osób w zborze patrzyło na mnie podejżliwie tylko dlatego ze na zebranie przyniosłam inny przekład niz NW.
Ja też korzystałem z Biblii Tysiąclecia, też próbowana zwrócić uwagę że robię to wbrew wytycznym a ja i tak to robiłem.