Świadkowie Jehowy - forum dyskusyjne
DYSKUSJE DOKTRYNALNE => "NOWE ŚWIATŁA" => Wątek zaczęty przez: Roszada w 13 Kwiecień, 2015, 10:27
-
„Zgrzytanie zębami” chrześcijaństwa
Obecnie Towarzystwo Strażnica naucza o przyszłym „zgrzytaniu zębami” chrześcijan, a nie o przeszłym, jak uczyło dotychczas.
Nowa nauka (od 15 lipca 2013 r.) – zgrzytanie w wielkim ucisku
„Właśnie wtedy, uświadomiwszy sobie, ze zagłada jest nieuchronna, będą żałośnie płakać i ze złości »zgrzytać zębami«. W tej mrocznej chwili – jak to zapowiedział Jezus w proroctwie o wielkim ucisku – «będą się uderzać, lamentując« (Mat. 24:30; Obj. 1:7) [5]” (Strażnica 15.07 2013 s. 13).
Poprzednia nauka (do 15 lipca 2013 r.) – zgrzytanie od wielu lat
„[5] Jest to zrewidowane zrozumienie Mateusza 13:42. Wcześniej nasze publikacje mówiły, że rzekomi chrześcijanie już od dziesięcioleci płaczą i zgrzytają zębami, ubolewając, że »synowie królestwa« demaskują ich jako »synów niegodziwca« (Mat. 13:38). Należy jednak zauważyć, że myśl o słowa zgrzytaniu zębami pojawia się w kontekście zagłady (Ps. 112:10)” (Strażnica 15.07 2013 s. 14).
-
Delikatnie może nie w temacie, ale......
Otóż gdy byłem bardzo aktywny w swoim zborze, miałem okazję rozmawiać z wieloma braćmi na przywilejach. Jeden z nich podczas rozmowy roztoczył przede mną wizję wielkiego ucisku. Miał dwójkę dzieci i żonę. Otóż zastanawiał się nad sytuacją, gdy podczas wielkiego ucisku przyjdą źli ludzie kierowani przez Szatana i On będzie musiał patrzeć jak mordują jego dzieci i żonę. Zastanawiał się jak zareaguje w takiej sytuacji.
I reakcja - staje w obronie swojej rodziny i zaprzepaszcza swoją nadzieję na życie wieczne i zmartwychwstanie. Nie zobaczy już więcej żony i dzieci. Może Oni zmartwychwstaną, ale On stając w ich obronie już nie.
II reakcja - na jego oczach zabijają żonę i dzieci, On patrzy bezsilnie z nadzieją zobaczenia się z nimi po armagedonie.
Powiem szczerze, że trochę mnie zszokował, nie patrzyłem na to w ten sposób, ale słowa tego byłego starszaka pokazuje jakie jest zrozumienie tego tematu.
-
Mieliście jakieś przemyślenia na temat wielkiego ucisku i swego udziału w tym czasie?