cd. adwokata Moyle
W roku 1940 w polskiej Strażnicy opublikowano nawet list Petera, syna Olina Moyle, który poparł organizację Rutherforda, a nie swego ojca:
„W ZUPEŁNEJ HARMONII
(Następne wyrazy są od syna O. R. Moyle’go)
Dnia 8 sierpnia 1939 r., gdy rodzina Betel powołana była do wyrażenia swojej nagany wobec listu O. R. Moyle’go, wyraziłem swoje uznanie przez pozostanie siedząco. Przy modlitwie i biblijnym rozważeniu sprawy, przyszedłem do przekonania, że postąpiłem niewłaściwie. Pragnę się oświadczyć, że jestem w zupełnej harmonii z Teokrację Jehowy i uznaję Towarzystwo jako widzialną część. Pragnę współdziałać według mojej najlepszej zdolności i sposobności.
Wasz w sprawach Królestwa, Peter O. Moyle” (Strażnica 15.02 1940 s. 50 [ang. 15.12 1939 s. 382]).
Ciekawe jest to, że Peter Moyle (syn Olina) po raz ostatni występuje wraz z ojcem w angielskim Roczniku w roku 1939, jako ordynowany kaznodzieja, (ang. Rocznik Świadków Jehowy 1939 s. 78), a w roku 1940 znika z niego. Czyżby jednak razem z ojcem porzucił później organizację?
Moyle po tym wszystkim wytoczył Towarzystwu proces o zniesławienie, o czym piszemy poniżej.
W roku 1940 opublikowano w Strażnicy kilka listów oraz zborowych deklaracji i rezolucji przeciw Moyle (patrz ang. Strażnica 01.01 1940 s. 14; ang. Strażnica 01.07 1940 s. 207).
Ale to nie koniec. W roku 1941 Rutherford przyznał się w Strażnicy, że Moyle pozwał Towarzystwo do sądu o zniesławienie go i oczywiście zorganizowano podczas kongresu potępiającą go Rezolucję:
„Tego samego dnia na początku popołudniowych sesji wyrażono ostry wyrok wielkiego Prawodawcy przeciwko klasie »złego sługi« (Mt 24:48-51). Na mównicy pojawił się były oficer wojskowy Stanów Zjednoczonych, poprosił i otrzymał przywilej przedstawienia rezolucji dotyczącej jednego Moyle. Powiedział on, że wspomniany prawnik okazał się niewierny swojej pozycji i zaufania do organizacji Pańskiej, oczerniał i wykorzystał rodzinę Betel w Brooklynie, zrezygnował ze służby, a następnie pozwał Towarzystwo i jego zarząd oraz innych za zniesławienie, na kwotę 100 000 dolarów, ponieważ fakty te zostały opublikowane w Strażnicy, dla ochrony świadków Jehowy w całym kraju. Rezolucja potępiała taki tok postępowania i takie odwoływanie się do światowych sądów, jak niebiblijne, nieuzasadnione i nieusprawiedliwione. Poddana pod głosowanie rezolucja została przyjęta jednogłośnie »Tak« przez szerokie zgromadzenie liczące ponad 75 000 osób. Następnie kopie rezolucji zostały przekazane bezpłatnie wszystkim, aby zabrać je ze sobą do domu” (ang. Strażnica 15.09 1941 s. 285-286).
Kolejny artykuł o Moyle ukazał się w roku 1943, w którym Towarzystwo chwaliło się na dwóch stronach tekstu ze swej apelacji, którą jednak przegrało, o czym piszemy poniżej (patrz Consolation 23.06 1943 s. 27-28).
Moyle wygrał proces, otrzymując w roku 1944 (po apelacji) 15 tysięcy dolarów odszkodowania oraz odsetki za okres prawie 5 lat (w pierwszej instancji przyznano mu 30 tysięcy).
https://en.wikipedia.org/wiki/Olin_R._Moyle Te fakty opisuje nie tylko Wikipedia, ale i czasopismo Świadków Jehowy, w którym opisano historię tego procesu. Oto końcowy fragment artykułu pt. Libel Case Terminated (Zakończenie sprawy o zniesławienie):
„Ich decyzja jest jednogłośna, a oskarżeni nie mogą wnioskować o ponowne rozpatrzenie sprawy. Odszkodowanie w wysokości 15 000 dolarów zostało należycie wypłacone wraz z narosłymi odsetkami powodowi Moyle, kończąc tym samym sprawę” (Consolation 22.12 1944 s. 21 – Their decision being unanimous, and the defendants being unable to move for reargument of the case the $15,000 damages was duly paid over, with interest accrued, to plaintiff Moyle, thus terminating the matter.).
Jak widzimy wskazane teksty angielskie mówią o tym, że Moyle został wpierw mocno skrytykowany w Strażnicy, a później wykluczony z organizacji. Po przegranym procesie, który toczył się na przełomie panowania dwóch prezesów (Rutherforda i Knorra), Towarzystwo od roku 1944 milczało już na temat Moyle.
Paradoksem jest to, że ten który wygrywał procesy sądowe dla Towarzystwa, na samym końcu pokazał, jak można pokonać tę organizację i tego dokonał!
Trzeba tu nadmienić, że Towarzystwo Strażnica chwaliło się zwycięstwami w licznych procesach sądowych w latach 1935-1939, ale zapomina dodać, że wygrywał je późniejszy ‘odstępca’ Moyle.
W czasopismach Świadków Jehowy, w latach 1935-1939 wielokrotnie publikowano listy, pisma procesowe i artykuły, pod którymi podpisywał się Moyle:
ang. Złoty Wiek 06.11 1935 s. 78, 82-83;
ang. Złoty Wiek 29.01 1936 s. 261;
ang. Złoty Wiek 29.07 1936 s. 695;
ang. Złoty Wiek 24.02 1937 s. 349-350, artykuł jego autorstwa;
ang. Złoty Wiek 19.05 1937 s. 523-526, współautor artykułu;
ang. Złoty Wiek 19.05 1937 s. 531-532, artykuł jego autorstwa;
ang. Złoty Wiek 02.06 1937 s. 553;
ang. Złoty Wiek 16.06 1937 s. 601-602, artykuł jego autorstwa;
ang. Złoty Wiek 30.06 1937 s. 630;
Consolation 03.11 1937 s. 5-15, artykuł jego autorstwa;
Consolation 10.08 1938 s. 5;
Consolation 19.10 1938 s. 22;
Consolation 30.11 1938 s. 20-21;
Consolation 14.12 1938 s. 26;
Consolation 25.01 1939 s. 14, 27;
Consolation 22.02 1939 s. 3-5, artykuł jego autorstwa;
Consolation 17.05 1939 s. 6, artykuł jego autorstwa;
Consolation 1939 s. 9-14, artykuł jego autorstwa;
Consolation 14.06 1939 s. 12, artykuł jego autorstwa;
Consolation 12.07 1939 s. 13-14, artykuł jego autorstwa;
Consolation 26.07 1939 s. 20-22, artykuł jego autorstwa.
Jak widzimy, choć Moyle wysłał swój list o ustąpieniu ze stanowiska już 21 lipca 1939 roku, to jeszcze po tym terminie opublikowano jego ostatni artykuł w Consolation (26 lipca), ceniąc go do końca.
Ani jednego jego powyższego tekstu nie wskazuje wspomniany wcześniej angielski skorowidz Świadków Jehowy do publikacji z lat 1930-1985, choć wymienia on czasopisma mówiące o usuwaniu Moyle z organizacji!
Ciekawe jest to, że angielski Rocznik Świadków Jehowy 1975, poświęcony historii Towarzystwa Strażnica w USA, też ani razu nie wymienia z nazwiska Moyle, a przecież wygrywał on procesy sądowe dla tej organizacji, z których jest ona dumna.
Jakie były dalsze religijne losy Olina Moyle? Otóż porzucił on wiarę chrześcijańską, ale nie wiarę w Boga, bo przeszedł na judaizm.
Wikipedia podaje, na podstawie The Encyclopedia of American Religions (1978), że związał się on z Davidem Horowitzem i stał się on od roku 1944 liderem ruchu United Israel World Union:
https://en.wikipedia.org/wiki/Olin_R._Moyle
