Jak Johnson, założyciel Epifanii, opisywał Russella?

   P.S.L. Johnson (zm. 1950) założyciel badackiego Świeckiego Ruchu Epifania był bardzo zauroczony Russellem:

„Pastor Russell nigdy nie był fizycznie silnym i zdrowym człowiekiem. Nawet przy urodzeniu jego wątpiono przez dłuższy czas czy w ogóle będzie żył; pomimo to jednak, był on obdarzony wielkimi zaletami fizycznymi. Był on wysokiego wzrostu (pięć stóp i jedenaście cali) i zawsze był wyprostowany; co więcej, ciało jego było symetrycznie zbudowane. Wyższa część jego głowy była wyjątkowo wysoka, co wskazywało na wyjątkowo rozwinięte uczucie religijne, jak również wysokie było jego czoło, świadczące o wielkich zdolnościach intelektualnych, podczas gdy przestrzeń od ucha do ucha była rozległa co wskazywało znowu na wyjątkowe talenty administracyjne. Miał on brwi wybitnie zaznaczone, okazujące jego zdolności postrzegania, oraz nos długi, prosty i ostry mówiący o jego bystrości. Wyjątkowo szeroka przestrzeń pomiędzy oczami i ponad nosem wskazywała na jego pojmowanie formy i szczegółów. Usta miał raczej szerokie i mocne o wargach cienkich, świadczące o zdolności porozumiewania się z ludźmi, czystość i stanowczość. Oczy jego były pełne blasku, policzki zaś pełne i różowe. Tylna część jego głowy, gdzie społeczne i niektóre egoistyczne skłonności są ulokowane, była jakby ścięta od góry do dołu. To było też jedną z przyczyn iż nosił on długie włosy, które spływały zakrywając tył głowy. Ręce miał normalnej wielkości, a były one tak delikatne jak ręce kobiety, która nie pracuje fizycznie. Długie jego palce nadawały wyrazistość jego gestom, gdy przemawiał publicznie. Cerę miał jasną. Miał on jedną z najpiękniejszych i najbardziej wzniosłych twarzy, które uszlachetniały kiedykolwiek członka upadłego rodzaju ludzkiego. Spojrzenie na niego było błogosławieństwem. Przechodnie widząc go na ulicy zatrzymywali się, by się mu przyjrzeć. Nie nosił on wąsów, lecz miał brodę, która szczególnie w późniejszym wieku, gdy posrebrzała, nadawała mu wygląd patriarchalny. Tak więc fizycznie wygląd jego był bardzo piękny. Jego znajomość medycyny i własnego ciała przyczyniała się do tego, że tak delikatny organizm uczynił on instrumentem, który dokonał tyle pracy” (Teraźniejsza Prawda i Zwiastun Chrystusowej Epifanii lipiec 1954 s. 57-58).

No nie wiedziałem, że z niego był taki Piękniś.

Brodacz z żoną i brodaczami:
https://jeromehistory.blogspot.com/2022/11/original-directors.html

JAKĄ GŁOWĘ MIAŁ RUSSELL – z GUZEM MĄDROŚCI?

P.S.L. Johnson (zm. 1950) założyciel badackiego Świeckiego Ruchu Epifania tak opisał guza, którego miał na głowie Russell:

 „Pod koniec swego życia tzn. tam gdzie brakowało mu zdolności wytrwania rozwinął się guz o pół cala większy od innych części mózgu, w których mieściły się inne zdolności; dowód w mózgu jego starań o kultywowanie wytrwałości, która jest głównym elementem biblijnej cierpliwości. Spowodował to pewnie Pan, rozszerzając mózg br. Russella by dać mu pełniejsze religijne i intelektualne organa i większą ilość masy mózgu dla jego zdolności do walki i udzielić mu władz wykonawczych, by tym lepiej przystosować go do jego pracy” (Teraźniejsza Prawda i Zwiastun Chrystusowej Epifanii lipiec 1954 s. 58-59).

Nie wiedziałem że guz zwiększa ‘pojemność myślową’ mózgu...

To tłumaczenie epifanistów z angielskiego jest nędzne, ale Johnson tak pisał, że trudno go tłumaczyć...