W roku 1926 Towarzystwo Strażnica, które już w cień usuwało osobę C. T. Russella (odrzucono np. jego Wykłady Pisma Św.), zdenerwowało się, bo ktoś uzyskał listę jego subskrybentów i rozsyłał reklamy książki pt. Pamiętniki Pastora Russella, wydana po ang. w roku 1923.

Oto komunikat z 1926 r.:

„Pamiętniki Pastora Rusella
Firma Conkey wysyła list okólny do subskrybentów Strażnicy. Jak otrzymuje adresy tych braci, nie wiemy. List jest próbą sprzedania czegoś, co nazywa się »Wspomnieniami Pastora Russella«. Stwierdza on: »Tekst dotyczy autentycznego i pisarskiego życia, dzieł itp. Pastora Russella«. Strażnica zwróciła uwagę kilka lat temu na fakt, że ta książka nie jest autentyczna. Zawiera wiele stwierdzeń, które nie są prawdziwe. Oczywiście jedynym interesem firmy Conkey jest zdobycie pieniędzy. Mamy na celu poinformowanie przyjaciół, że Towarzystwo nie popiera tej książki, ponieważ nie zawiera ona autentycznego oświadczenia” (ang. Strażnica 15.11 1926 s. 338).

Tekst ang.
MEMOIRS OF PASTOR RUSSELL
The Conkey Company is sending out a circular letter to WATCH TOWER subscribers. How the addresses of these brethren are obtained we do not know. The letter is an effort to sell what is called “Memoirs of Pastor Russell.” It states, “The text deals authentically and graphically with the life, works, etc., of Pastor Russell.” THE WATCH TOWER called attention several years ago to the fact that this book is not authentic. It contains a number of statements which are not true. Of course the only interest of the Conkey Company is to get their money. This is to advise the friends that the SOCIETY does not endorse the book because it does not contain an authentic statement.

Rutherford zdenerwował się pewnie, bo ktoś kasę miał zarobić od jego wiernych, a nie on. 

cdn.

Co mnie intryguje, to jak w czasach pierwszych prezesów w sposób otwarty i bezceremonialny podchodzono do kwestii finansowych. Czasopisma były prenumerowane czyli de facto sprzedawane za kasę, podobnie jak książki. Prezesi na Towarzystwie zarabiali i zbytnio tego nie ukrywano. Dla mnie ta dawna szczerość jest całkiem orzeźwiająca, zwłaszcza w porównaniu z tym co mamy teraz, czyli proszeniu o kasę przy jednoczesnym udawaniu że wszystko jest dobrowolne, nonprofit i rzekomo nikt na tym nie zyskuje, a jeśli tak, to przypadkiem.

Kto był autorem, czy raczej współautorem, tej książki?

Był nim Leslie W. Jones, jeden z sekretarzy C. T. Russella.

Z zawodu był lekarzem i dlatego był nieodzownym w podróżach chorowitego pastora, szczególnie tych kongresowych (konwencyjnych).
Był on twórcą sprawozdań kongresowych z wielu lat.

Angielski skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica (Watch Tower Publications Index 1986-1990, 1992), na stronie 113 pod hasłem Convention Reports (Sprawozdania z kongresów) wymienia L. W. Jonesa jako autora sprawozdań kongresowych (konwencyjnych) z lat 1905-1916 (np. 1916, Souvenir Notes—Bible Students’ Conventions (International Bible Students Souvenir Convention Report) (L. W. Jones)).

Również przemawiał on na pogrzebie C. T. Russella (ang. Strażnica 01.12 1916 s. 6009 [reprint]).

Materiały ze sprawozdań kongresowych wykorzystał on w dużym stopniu w wydanej przez siebie książce pt. What Pastor Russell Said. His answer to hundreds of questions (1917), choć znana jest też ona pod określeniem Question Book (dziś wydawcą jej jest badackie wydawnictwo Chicago Bible Students z USA). Została ona wydana również w Polsce pod dwoma różnymi tytułami:

Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania (Chicago 1947, Kraków 1989).
Co powiedział Pastor Russell (Białogard 2015).

Zresztą materiały te cytowane są jeszcze w angielskiej wersji książki Dokonana Tajemnica (1917, 1923 s. 138, 141, 215, 278), jako Question Meeting, (w polskiej jako Zebranie pytań, s. 162, 166, 331, 258 – opuszczono te słowa).

W roku 1919 L. W. Jones napisał drugie swe dzieło pt. What Pastor Russell Taught (Czego nauczał Pastor Russell), ale tego już po polsku nie wydano.

Leslie W. Jones jest też współautorem książki pt. The Laodicean Messenger: Being the Memoirs of the Life, Works and Character of That Faithful and Wise Servant of the Most High God (1923), jak podaje jedno ze źródeł:

The book was written by William N. Wisdom and L.W. Jones, who at that time were prominent members of the International Bible Students Association.

Książka ta opublikowana jest w Internecie:

https://archive.org/details/TheLaodiceanMessenger
[współautor: William M. Wisdom – pielgrzym od 1912 r. (ang. Strażnica 01.06 1901 s. 2829 [reprint; dopisek o pielgrzymach z 1919 r.])]

W roku 1919 już kto inny sporządzał raporty z konwencji (G. A. Glendon, Jr.), jak podaje angielski skorowidz Świadków Jehowy (Watch Tower Publications Index 1986-1990, 1992, s. 113, hasło: Convention Reports; w latach 1917-1918 brak sprawozdań).

W publikacji Towarzystwa Strażnica nazwisko Jones pojawia się po raz ostatni w roku 1918 (ang. Strażnica 15.03 1918 s. 6227 [reprint] – L. W. Jones, M. D.) Patrz też ang. Strażnica 15.11 1917 s. 6173, reprint – Brother (Dr.) L. W. Jones, of Chicago.
Natomiast w jednej z publikacji badaczy Pisma Świętego tak oto wspomniano dalsze losy L. W. Jonesa:

„W latach dwudziestych przestał współpracować z Towarzystwem na Brooklynie, ale pozostał w społeczności braterskiej jako starszy w niezależnym zborze badaczy Pisma Świętego w Chicago, aż do śmierci 26 listopada 1946 r.” (Straż Nr 2, 2012, art. pt. Uczestnicy podróży).

Sędzia nie lubił jak ktoś zarabiał na książkach, bo sam nic nie zarabiał na nich. 

Sędzia napisał, iż nie zarabiał „ani centa”, że zarabiało znikomo tylko Towarzystwo, którego był on prezesem:

„Mnie osobiście pomawiano o to, że zarabiam na »sprzedaży« tych książek. To jest zgoła nieprawdziwe obwinienie. Wobec tego, że pisałem te książki, prawo nakładu naturalnie opiewa na moje imię. Ale przekazałem to prawo towarzystwu [ang. immediately assigned to the publishing company s. 32], które te książki wydaje, i nigdy nie wziąłem dla siebie ani centa tantjemy, jestem bowiem zdania, że poselstwo prawdy ma kosztować ludzi jak najmniej i że biedni muszą je otrzymywać zupełnie bezpłatnie.” (Kryzys 1933 s. 30).

Można chyba mu wierzyć, bo Bet Sarim kupił za 10 dolarów, a tyle to nosił w kieszeni.
Złoty Wiek, w artykule pt. „Prawda odnośnie domu w San-Diego” (autorem był R. J. Martin, nadzorca drukarni w Brooklynie), podało:

„Robert J. Martin (...) gwarantuje niniejszym kupno okazyjne i sprzedaje za sumę 10 (dziesięciu) dolarów Józefowi F. Rutherfordowi (...) na czas jego życia, a następnie na rzecz Strażnicy Towarzystwa Biblijnego i Broszur (...) Posiadłość w Kensington Heights, powiatu San-Diego w Kalifornii (...). Zarówno cedent jak i ten, który tę posiadłość przejął, wierzą niezłomnie w świadectwo Biblii, będącej Słowem Jehowy Boga. Poznawają oni też dowody rozpoczynającego się obecnie ustanowienia Królestwa Bożego dla błogosławienia ludziom na ziemi i są przekonani, że panująca moc i autorytet tego Królestwa są dla ludzi niewidzialne, że jednak mieć będą na ziemi swoich zastępców, którzy pod naczelnym kierownictwem niewidzialnego Władcy Chrystusa kierować będą sprawami ziemi, że pomiędzy tymi wiernymi reprezentantami i widzialnymi regentami będą następujący mężowie: Dawid (były król izraelski), Giedeon, Borak, Samson, Jefta, Józef (były wielkorządca Egiptu), Samuel (prorok) i inni wierni mężowie, o których Biblia chwalebnie wspomina w liście do Żydów w rozdziale 11. Stan rzeczy jest więc ten, że Strażnica (...) ma zarządzać tą posiadłością do czasu, aż niektórzy lub wszyscy ci wyżej wspomniani mężowie staną się widzialnymi przedstawicielami Królestwa Bożego na ziemi; wtedy oni tę posiadłość mają objąć w posiadanie i uczynić z niej użytek, aby się ona najlepiej przysłużyła tej pracy, która przez nich będzie wykonywana. Posesja została nabyta i dom na niej wybudowany pod kierownictwem wspomnianego Józefa F. Rutherforda. Poświęcona ona została Jehowie Bogu i Jego Królowi Chrystusowi prawowitemu Władcy ziemi, w tym wyraźnym celu, ażeby używana została tylko przez takich, którzy są sługami Jehowy. Przeto w akcie tym poczyniona jest wzmianka, że posiadłość ta na zawsze ma służyć temu celowi i że żadne hipoteki lub inne długi na niej nie mogą ciążyć. Dalej jest powiedziane, że rzeczonemu Józefowi F. Rutherfordowi przysługuje prawo za życia swego postanowić kontraktowo lub na mocy aktu, że jakiekolwiek inne osoby, utrzymujące stosunki ze Strażnicą (...) będą miały prawo mieszkania na powyższej posiadłości, dopóki Dawid lub inni mężowie, o których wspomina list do Żydów w 11 rozdziale, nie przejmą w posiadanie tej własności, która poświęcona jest Jehowie Bogu i na zawsze służyć ma Jego Królestwu. Ktokolwiekby rościł prawo do powyższej nieruchomości ma wpierw wylegitymować się przed urzędnikami wspomnianego Towarzystwa, że jest jedną z osób wymienionych w zacytowanym liście apostoła Pawła do Żydów, zgodnie z orzeczeniem niniejszego kontraktu” (Złoty Wiek 15.04 1931 s. 119 [ang. 19.03 1930).

Skany:
http://piotrandryszczak.pl/betsarim.html

http://piotrandryszczak.pl/archiwum/Kryzys.html