Towarzystwo Strażnica ogłasza wszem i wobec, że w roku 1936 odrzuciło pogański krzyż:

„W roku 1936 podano dowody, że Chrystus nie umarł na krzyżu wykonanym z dwu poprzecznych belek, lecz na palu” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 200).

„Książka Bogactwo, opublikowana przez Towarzystwo w roku 1936, wykazała jednak, że Jezus Chrystus nie został zgładzony na krzyżu, lecz na pionowym słupie, czyli palu” (Strażnica Nr 10, 1995 s. 20).

Czy skutecznie w roku 1936 wyrugowano krzyż?
Ależ gdzież tam.
Krzyż wlekł się w publikacjach ŚJ jeszcze przez kilka lat:

„Od śmierci Jezusa na krzyżu do dnia dzisiejszego wybrał Bóg zastęp ludzi na swoich świadków i dał im sposobność okazania mu nieskazitelności i wierności przez naśladownictwo Jezusa” (Złoty Wiek 16.08 1936 s. 255).

„Jezus umarł na krzyżu jako grzesznik (...) Uczynił on koniec zakonowi przez przybicie go do krzyża, innemi słowy, zniósł go przez przeznaczoną dla grzeszników śmierć. »Zmazawszy (...) przybiwszy go do krzyża.« (Do Kolosensów 2:14)” (Strażnica 15.07 1936 s. 221-222).

   „(...) wyższy duchowny i poseł zarazem odpowiada słudze Bożemu głoszącemu Ukrzyżowanego: »Gdybyśmy wcielili w czyn, co wy głosicie, załamałaby się budowla świata od rodziny do ludów ziemi...«. Chcą zachować Babilon, budowany przez szatana i jego pomocników od tysiącleci. Lecz czas szatana upłynął...” (Nowy Dzień 01.10 1936 s. 5).

   „Na krzyżu zaś powiedział: »Wykonało się«. Tam jego chrzest zakończył się” (Nowy Dzień 15.05 1937 s. 251).

„Piłat, który miał więcej poczucia sprawiedliwości od kościelnych władców żydostwa, kazał na krzyżu umieścić napis »Jezus, Nazareńczyk, król Żydów«” (Nowy Dzień 15.12 1937 s. 501).

„Jezus wystawiony był na taką radość prawie przed ukrzyżowaniem i dla tej przyczyny podjął krzyż [w ang. cross] (Do Żydów 12:2)” (Strażnica 15.02 1938 s. 56 [ang. 15.12 1937 s. 376]).

„W chwili gdy Jezus umarł, nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi. Rzymski setnik, który stał obok krzyża, zawołał: »Prawdziwie ten był Synem Bożym!«” (Strażnica 01.06 1938 s. 173).

   „Naród Izraelski odrzucił go jednak i wkrótce potem poniósł on na Golgocie haniebną śmierć krzyżową” (Nowy Dzień 01.06 1938 s. 683).

   „Raj będzie wznowiony. Wtedy ukaże się łotr z krzyża, jako mu Jezus obiecał” (Spojrzyj faktom w oczy 1938 s. 55).

   „Śmierć Jezusa na krzyżu dała każdemu człowiekowi prawo do zmartwychwstania i sposobności zdobycia wiecznego życia....” (Nowy Dzień 01.12 1938 s. 868).

   „Piłat, który miał więcej poczucia sprawiedliwości od kościelnych władców żydostwa, kazał na krzyżu umieścić napis »Jezus, Nazareńczyk, król Żydów«” (Nowa ziemia 1939 [brak ang. odpowiednika] s. 53).


Czyżby zapomnieli, że uczyli już od 3 lat o palu?

Krzyż jako znak falliczny

   Pomimo, że Towarzystwo Strażnica już w roku 1936 odrzuciło krzyż, to jednak nie tak szybko zaczęło nauczać, że ma on coś wspólnego z kultem fallicznym. Dopiero w angielskim Przebudźcie się! z 8 grudnia 1948 roku (s. 4-6) organizacja ta ogłosiła, że krzyż to znak falliczny i tak też uczyła w polskiej Strażnicy:

„Gdyby Bóg pokazał Konstantynowi znak na niebie, aby mu przedstawić ów przedmiot, na którym Jego umiłowanemu Synowi zadano śmierć, to byłby mu pokazał zwykły pal męczeński, a nie jakiś phalliczny krzyż, który był używany przez pogan, uprawiających kult płciowy. W jednym z naszych dodatkowych artykułów, który ukazał się przed dwoma laty, przedłożono wiele dowodów aby wykazać, że Chrystus był zawieszony na prostym pniu bez belki poprzecznej, podczas gdy krzyż w swych różnych formach pokazano jako ów symbol, który wszyscy poganie starożytności czcili jako sprośne uzmysłowienie życia” (Strażnica dodatkowa z lat pięćdziesiątych XX wieku; art. z okładki „Tolerancja prowadzi do jedności i pomnożenia”, artykuł cytowany „Konstantynowy »znak krzyża«” s. 10 [ang. Strażnica 01.08 1951 s. 476]).

Czyżby aż przez 12 lat, od roku 1936 do roku 1948, organizacja ta dopiero ‘zbierała’ falliczne argumenty przeciw krzyżowi?
Czy jakaś taktyka tej organizacji powodowała, że wcześniej nie ujawniano tych ‘faktów’ głosicielom?
Może początkowo ukrywano te ‘argumenty’ falliczne, aby głosiciele nie byli zgorszeni tym, że wcześniej wierzyli w „krzyż falliczny”?

No bo jak by to wyglądało, że ŚJ wcześniej czcili fallusy?

Wiele kultur czciło krzyże jako symbole falliczne. To są fakty oczywiste. Tak było np. w Fenicji, Babilonii, Egipcie i jeszcze kilku kulturach bliskowschodnich. Taki był jeden z ważniejszych elementów kultu dionizyjskiego.

A jak usuwano wcześniej złote krzyżyki w Towarzystwie?

   „Na przykład Świadkowie Jehowy nosili niegdyś znaczki z krzyżem i koroną. Potem zrozumieliśmy, że Jezus został stracony na palu (Dzieje 5:30). Dlatego przestaliśmy nosić te znaczki. Powierzono mi zadanie oddzielania od nich szpilek. Później złote emblematy przetopiono i sprzedano” (Strażnica Nr 7, 1996 s. 24).

No proszę pieniądze za bałwochwalcze i falliczne krzyżyki wzbogaciły kasę Towarzystwa.
Pewnie że przydała się.
Te krzyżyki też się wobec tego przydały, bo je wcześniej sprzedawano głosicielom:

Otóż w Strażnicy z 15 listopada 1928 roku nadal oferowano w sprzedaży za dolary oznaki krzyża i korony i to różnego rodzaju (!):

„Oznaki przypinane krzyża i korony, wisiorki i akcesoria
5/8 calowa, krzyż i korona, Nr 1-damska (przypinana), Nr 3-męska (noszona w klapie).....1.50
1/2 calowa, krzyż i korona, Nr 2-damska (przypinana), Nr 4-męska (noszona w klapie).....1.25
1/2 calowa, krzyż i korona wisiorek, bez łańcuszka.....1.25
Lekki łańcuszek............................................................1.35
Średnio lekki łańcuszek................................................2.00
Ciężki łańcuszek...........................................................3.25
Łańcuszki długość 15 cali; za 16 calowy dopłata 15 centów; za 17 calowy dopłata 30 centów” (ang. Strażnica 15.11 1928 s. 351).

Do roku 1925 (co najmniej od roku 1921) podawano jeszcze dodatkową informację pod powyższymi słowami:

„W starym złocie (matowym) oraz polerowanym (jasnym)” (ang. Strażnica 01.11 1925 s. 335).

   Podobne reklamy znajdywały się w Strażnicy co najmniej od roku 1919 (do roku 1928):

ang. Strażnica 15.11 1919 s. 351;
ang. Strażnica 01.11 1920 s. 335;
ang. Strażnica 01.11 1921 s. 335;
ang. Strażnica 15.11 1922 s. 367;
ang. Strażnica 01.11 1923 s. 335;
ang. Strażnica 01.11 1924 s. 335;
ang. Strażnica 01.11 1925 s. 335;
ang. Strażnica 01.11 1926 s. 335;
ang. Strażnica 01.11 1927 s. 335.

   Takie reklamy złotych oznak krzyża i korony zamieszczane było też w polskich publikacjach, ale o wiele rzadziej. Oto jedna z nich:

   „5/8 Cała Korona i Krzyż No. 1 dla niewiast..........1.50 [$]
5/8 Cała Korona i Krzyż No. 2 dla mężczyzn.........1.50 [$]
1/2 Cała Korona i Krzyż No. 3 dla mężczyzn.........1.25 [$]
1/2 Cała Korona i Krzyż No. 4 dla niewiast............1.25 [$]
3/4 Cała Korona i Krzyż specyalnie dla niewiast....3.00 [$]
1/2 Cała Korona i Krzyż specyalnie dla niewiast bez łańcuszka...1.50 [$]
Lekkie łańcuszki do szpilek.....................................1.65 [$]
Średniej wagi łańcuszki do szpilek..........................2.15 [$]
Cięższej wagi łańcuszki do szpilek 15 cali długi....3.00 [$]” (Strażnica 15.11 1921 s. 351).

Jak proroctwo o krzyżu wycofano?

Świadkowie Jehowy w swym angielskim przekładzie Chrześcijańskich Pism Greckich z roku 1950 i 1952 oraz w grecko-angielskim przekładzie, w edycji z roku 1969, w Dodatkach poświęconych krzyżowi, „prorokowali”, że w najbliższym czasie archeologia dostarczy dowodów na to, że przybijano do pala, a nie do krzyża (New World Translation of the Christian Greek Scriptures 1950, 1952 s. 771; The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1969 s. 1157).
Powtórzono te słowa jeszcze w roku 1971 w przekładzie całej Biblii (New World Translation of the Holy Scriptures 1971 s. 1361).

Jednak w tym samym roku 1971, jak podaje Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 23 s. 26, archeologia dostarczyła dodatkowych dowodów dotyczących krzyżowania.

Dlatego w roku 1984 w New World Translation of the Holy Scriptures – With References (s. 1577-1578) i w edycji z roku 1985, w wyżej wymienionym tekście grecko-angielskim (s. 1149-1151) oraz w „Chrześcijańskich Pismach Greckich w Przekładzie Nowego Świata” (1994 s. 419) w Dodatkach, nie zamieszczono już tego „proroctwa”. Oto ono:

   The passing of time and further archaeological discoveries will be certain to prove its correctness. Even now the burden rests upon all who contend for the religious tradition to prove that Jesus died on more than a simple stake (New World Translation of the Holy Scriptures 1971 s. 1361).
Tłumaczenie: „Upływ czasu i kolejne odkrycia archeologiczne na pewno potwierdzą jego poprawność. Nawet teraz obowiązek przeprowadzenia dowodu spoczywa na wszystkich, którzy upierają się przy religijnej tradycji, że Jezus umarł na czymś więcej niż na prostym słupie”.

   A oto słowa z roku 1971, po których Towarzystwo Strażnica wycofało swoje „proroctwo” w nowszych Bibliach:

   „»WYKOPALISKA dowodzą, że skazaniec na krzyżu był przekrzywiony«. Czy widziałeś, czytelniku, taki nagłówek w którejś z gazet ze stycznia 1971 roku? (...) Archeolodzy izraelscy odkryli pierwszy dowód rzeczowy aktu ukrzyżowania i na jego podstawie oświadczyli dzisiaj, że być może Jezus Chrystus poniósł śmierć w innej pozycji niż to widać na tradycyjnym krzyżu” (Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 23 s. 26).

Chodziło o inne umieszczenie nóg, co pokazano na obrazku.