Tu chciałbym ostrzec. Należy uważać. U mnie niejako tak było (lata 90), bo odeszliśmy z przyczyn doktrynalnych (ciężko powiedzieć, że ja odszedłem). Miałem wtedy kilkanaście lat i straciłem w zasadzie sens życia. Może to zależy od wieku dziecka, nie wiem. Ale odchodzący rodzice, uważajcie i bacznie obserwujcie swoje dzieci, zwłaszcza gdy są w okresie dorastania. Ja ze swojej depresji spowodowanej odejściem wychodziłem przez około rok, wyjąc przez jakąś część tego okresu każdej nocy. Nadmienić też chcę, że swoją depresję ukrywałem. Zanim rodzice się połapali - trochę minęło, ale połapali się w porę.

Wydaje mi się, że miałeś pecha. Wasze rodzinne wyjście trafiło akurat w okres dorastania, kiedy najbardziej potrzebujesz towarzystwa a wyjście spowodowało, że nagle miałeś go najmniej.
Współczuję - ale samego wyjścia gratuluję!

Zastanawiam się tylko, jak będę rozmawiała z nauczycielami od września (4 klasa!) Bo świadkami już nie jesteśmy, a na religię przecież go nie poślemy. Powiem chyba, że jesteśmy wierzący ale nie zrzeszeni I żeby pani uszanowała nasz wybór.

Oczywiście prawdę powiedz. Dodaj, że przeżywacie pewną kwarantannę i zastanawiacie się jak ułożyć sobie życie na nowo.
Powiedz, jakie reperkusje Was i dziecko spotykają i mogą spotkać.

My z mężem wybudzaliśmy się dość długo. Z różnych względów zbyt długo... Mi wciąż towarzyszył lęk: co z dzieckiem? jak wychowamy syna? A on obserwował, słuchał i rozmyślał w tej swojej mądrej głowie.

Dziękuję Ci za ten wpis.

Dzieci widziały jak traktuje się w zborze rodziców. Lekceważenie, przepychanki,szarpaniny nie tylko słowne. Odzieranie z dobrego imienia. Podświadomie w głowie nastolatka siedzi,że rodzice są słabi. Pojawia się lekceważenie,krytyka.Młodzi zaczynają się stawiać,pyskować,podważać kompetencje rodziców.Do tego jak dołożymy hormonki i młodzieńczą głupotę,to lekko nie jest.

My z mężem wybudzaliśmy się dość długo. Z różnych względów zbyt długo... Mi wciąż towarzyszył lęk: co z dzieckiem? jak wychowamy syna? A on obserwował, słuchał i rozmyślał w tej swojej mądrej głowie. Któregoś razu na zebraniu, podczas studium, mój 9-letni syn popatrzył na mnie i powiedział: mamo, to przecież kłamstwo!

 Witaj Muff
 Jakże mądrego masz chłopczyka !!!  Obnażył kłamstwo i wyczuł  oszustwo ! Powiedział głośno to, o czym większość mówi po cichu.
Kłaniają się  „Nowe szaty cesarza” H. Ch. Andersena 
Zasłużył jak nic na duuuże lody i ... resoraka ode mnie ! Pozdrawiam
 
M: Poprawiłem cytat

Czuję się trochę wywołana do odpowiedzi, bo jestem przebudzoną córką przebudzonego rodzica (przebudzoną zupełnie niezależnie).

(Cały czas się stresuję, że kiedy będę tu podawać szczegóły o sobie, ktoś mnie rozpozna, ale chyba nie ma się czego obawiać, bo ŚJ nie powinni tu zaglądać a moje historie są zaskakująco podobne do Waszych i każdemu mogło się przytrafić to, co mi. Poza tym sprawa jest poważna, więc nie wolno mi się bać, że ktoś mnie rozpozna...)

Kiedy 5 lat temu postanowiłam odejść od ŚJ, nagle dotarło do mnie, że to chyba jest intencjonalne, że mój tata od dłuższego czasu rzadko bywa na zebraniach. Wtedy z nim pogadałam (zapytał mnie o to z jakich powodów chcę odejść, zamiast cieszyć się, że przebudziłam się jak on - uważam to za duży przejaw miłości do mnie). Poprosił, żebym rozważyła bycie nieczynnym głosicielem, ale ja byłam przekonana, że chcąc być szczerą wobec siebie muszę z tym skończyć raz na zawsze). Okazało się, że sam przebudził się już dawno temu, ale nie odszedł, ze względu na mamę i przyjaciół. Nie mam co porównywać jego +40 lat po chrzcie z moimi kilkoma. Okazało się, że już przed moim chrztem w wieku 16 lat chciał mnie do tego kroku zniechęcić ale tego nie zrobił. Gdyby to wtedy zrobił byłabym zupełnie zszokowana i pewnie zamiast mnie to zniechęcić do chrztu jeszcze bardziej by mnie to zachęciło (rodzic sprzeciwiający się temu, żeby dziecko wzięło chrzest? no idealna historia do Strażnicy!).

Najbardziej boli mnie to, że nikt nie powstrzymał od chrztu mojej młodszej siostry, która zrobiła ten krok już będąc pełnoletnią i sporo po tym jak ja odeszłam od ŚJ (nawet nie wiedziałam o tym, że zamierza brać chrzest mimo, że często rozmawiamy, właściwie myślałam, że nigdy nie weźmie chrztu). Moja siostra leczy się na depresję. Jeśli kiedykolwiek by się przebudziła... no cóż, przeraża mnie sama myśl o tym jak mogłoby to na nią wpłynąć... i czy poradziłaby sobie wtedy z ostracyzmem?

Nie potrafię ocenić całej tej sytuacji, ale może któryś przebudzony rodzic wyciągnie jakiś mądry wniosek? Ja nie mam mądrego wniosku... Wiadomo tylko, że trzeba bardzo uważać...

   Nie wiem jak to jest, ale chyba dla dobra dziecka jak i dla własnego nie uczyć go obłudy czyli służenia  wszystkim bogom.

Ktoś powiedział, że dzieci są jak walizki....to co do nich zapakujemy przed podróżą, to wyjmiemy u jej kresu.

Trafne,dzieci jak walizki ,dobre Słyszałem wersję że jak białe czyste ,nie zapisane zeszyty .

Niebezpieczne jest dla wzbudzającego się rodzica oddanie tzw.studium z dzieckiem jakiemuś pionierowi lub innej osobie w zborze tzw. szanownej.
Znam takie sytuacje , i kończy się to fatalnie. Rodzice potem są przebudzeni całkowicie,ale  nie są wtedy w stanie zapanować nad sytuacją .
Zgodne z naturą jest naśladowanie przez dzieci postawy rodziców, pamiętajmy nie słowa rodziców a postawa .
Jeśli wiemy w co i jak wierzymy , można być spokojnym,dzieci podświadomie pójdą za rodzicami .Warunek że są w domu zdrowe relacje i dobry kontakt tzw.międzypokoleniowy.

Moje chłopaki maja 5 i 8 lat, jeszcze rok temu bywałem z nimi na zebraniach, póki narzeczona się nie wybudziła, wiec cos tam kojarzą, ale nigdy nie przykładałem się do ich indoktrynacji, moja już była żona była gorliwa tylko na sali wiec też jakoś nie zostali skażeni prawdą. Na religię do szkoły nie chodzą a ja ich uczę tylko takich rzeczy jak "co dajesz to dostajesz" czy żeby mówić prawdę i być dobrym człowiekiem. W tym roku robimy choinkę żeby dzieci miały prezenty i nie czuły się gorsze, a plan na wigilię mamy taki że z dziećmi oglądamy trylogie facetów w czerni i wżeramy pizzę, hamburgery albo jakieś inne niezdrowe żarcie Jak przyszła teściowa zaprasza któregoś z chłopców na weekend to też nie robię problemów że zabierze na zebranie, analogicznie jak z katolickiej części rodziny ktoś do kościoła by zabrał, dorosną - wybiorą.