Bardzo dobry artykuł. Kwintesencja świadkowskiego wychowania. W tym dziecku rozpoznaję siebie, chociaż to były czasy jeszcze przed Piotrusiem i Zosią...
Wielu ludzi wspomina z rozrzewnieniem dzieciństwo i chciałoby do niego wrócić. Ja nigdy!

Bardzo, bardzo dziękuję za ten głos.

ja również nie lubię swojego dzieciństwa
w szkole masakra i w domu masakra
dziś chyba przeginam z luzem dla młodej
do tego stopnia że nie zna przypowieści o uchu igielnym
no cóż nie mam nic do Biblii ale zęby mnie bolą jak  sobie przypomnę jaki w zborze był
wyścig szczurów żeby znać po kolei księgi, imiona synów Abrahama , apostołów ble
jak będzie chciała to sama przeczyta, bo ja obróciłam sie o 180 stopni
mdli mnie jak pomyśle o duchowej sferze mojego życia