Po raz pierwszy poczułem się jak wykluczony, który zaznał utraty kogoś bliskiego ze względu na odejście od zboru. Jest to dla mnie bardzo przykre doświadczenie, jednak dzięki niemu lepiej zrozumiałem osoby, które odchodzą od tej sekty i są bardzo rozbite ze względu na odtrącenie "chrześcijańskiej" rodziny i "chrześcijańskich" przyjaciół.

Jak to dobrze, że od zawsze, od dziecka pomimo zakazów przyjaźniłam się ze "światusami" i zasiadałam do stołu z "niegodziwcami" ...
Dziś dwa lata po odejściu nie odczuwam ŻADNEGO braku drewnianych pseudo znajomych z orga. To ja im współczuję, że siedzą w tym bajorze.
Zdecydowana większość osób, 99% z nich nigdy nie zadzwoniła do mnie i nie zapytała nawet, co się stało, że tak nagle odeszłam.
Setki osób a tylko dwa telefony? Po co mi tacy znajomi i "przyjaciele"?

Co więcej Estera, będą dzwonić, aż do czarodziejskiego momentu ogłoszenia Cię z podium. Będą się odzywać nawet jeśli już wyślesz list, a starsi będą go czytać i przetwarzać (a raczej szukać tego jednego zdania, że nie już nie chcesz być SJ).

Natomiast tego samego dnia i godziny co ogłoszenie z podium, nastąpi KONIEC, gdyż będzie to równoznaczne z wydaniem na Ciebie wyroku śmierci.

Cześć rychtar a pozwól że zapytam ....mocno zaangażowany ten twój kolega jest w działalność WTS??

Do tej pory był zaangażowany na zasadzie takiej, że lawirował ciągle nad przepaścią, ale obawiam się, że odkąd poznał kobietę swojego życia to już będzie musiał "ochoczo" podejść do spełniania woli jw.org. Kiedyś słyszałem ciekawe zdanie "z wciągniętym brzuchem długo nie da się chodzić". Myślę, że w jego wypadku to się właśnie uwidoczni niebawem, najgorsze, że jeśli trudny temat kontaktów z wykluczonymi, bycia w organizacji itp. pozostawi na czas po ślubie to niestety może się okazać dla niego tragiczne w skutkach, bo może dostać ultimatum "albo organizacja albo rozwód". I to jest smutne

Co więcej Estera, będą dzwonić, aż do czarodziejskiego momentu ogłoszenia Cię z podium. Będą się odzywać nawet jeśli już wyślesz list, a starsi będą go czytać i przetwarzać (a raczej szukać tego jednego zdania, że nie już nie chcesz być SJ).

Natomiast tego samego dnia i godziny co ogłoszenie z podium, nastąpi KONIEC, gdyż będzie to równoznaczne z wydaniem na Ciebie wyroku śmierci.

Dokładnie tak było w moim wypadku. Wysłałem list do wszystkich członków zboru mailem, ten list dostali też moi sąsiedzi i  normalnie odzywali się nawet w dniu gdy było zebranie. Jednak zaraz po zebraniu nagle niewidzialna taśma klejąca pojawiła się na ich ustach, która wręcz uniemożliwiła im otwarcia swoich ust na przywitanie z mojej strony.

I to był właśnie mój błąd. Wiele relacji w skutek orgowej presji zostało rozluznionych i teraz trochę brak koleżanek.

   Pamiętam.
   Jak odkryłam prawdę o orgu, to prawie że natychmiast chciałam napisać list o odłączenie.
   Ale za chwilkę potem, trafiłam na świetny materiał Rafała Banasia prowadzącego kanał "Elear Elda".
   "Jak odejść od świadków Jehowy nie czyniąc sobie krzywdy - 10 kroków".
   https://www.youtube.com/watch?v=OjMwj0vdoXY
   Bardzo mnie ta pozycja zainteresowała, bo dokładnie dotyczyła mojej właśnie sytuacji, a nie chciałam wystawiać się na niepotrzebne cierpienie.
   I tak, jak na tamtą chwilę, byłam w bardzo trudnej i skomplikowanej sytuacji życiowej.
   I czułam się jak w matni.
   A tu dodatkowo musiałam uporać się z kłamstwem religijnym, w którym tyle lat trwałam.

   Kilka razy, jak nie kilkanaście, oglądałam to nagranie.
   Ono pomogło mi w tym, żeby przemyśleć decyzję o odejściu i najpierw solidnie przygotować się do wyjścia stamtąd.
   Bo przecież wiadomo, że ten ostracyzm, który serwują śj., dla wielu jest bardzo trudny do zniesienia.

   Dlatego, uważam, że żadna postawa nie powinna podlegać krytyce, jeśli chodzi o decyzję w tej sprawie.
   To jest bardzo indywidualne, a konsekwencje poniesie każdy osobiście.
   I będąc wybudzonym, każdy sam wie co dla niego będzie najlepsze, a inni nie powinni wywierać żadnego nacisku w tej kwestii.
   Tak różne rzeczy wpływają na to, że ktoś oficjalnie nie odchodzi od strażnicy, że nie powinno to podlegać żadnej dyskusji.

   Psychika nasza, też, każdego jest różna.
   Uważam, że to jest tak wszystko złożone, że raczej nie powinno być oceniane.
   To jest osobista decyzja każdego wybudzonego i powinniśmy to uszanować.
   
   Piszę o tym, dlatego, że sama zaznałam bólu rozstania z osobą, którą wybudziłam i sama bardzo szybko oficjalnie odeszła od zboru.
   A jej naciski i presja na moją postawę, spowodowały takie poróżnienie, że musieliśmy pójść każdy swoją drogą.
   I do dziś nie mogę zrozumieć, dlaczego ta osoba nie uszanowała mojej decyzji?? Innej niż jej??
   

Do tej pory był zaangażowany na zasadzie takiej, że lawirował ciągle nad przepaścią, ale obawiam się, że odkąd poznał kobietę swojego życia to już będzie musiał "ochoczo" podejść do spełniania woli jw.org. Kiedyś słyszałem ciekawe zdanie "z wciągniętym brzuchem długo nie da się chodzić". Myślę, że w jego wypadku to się właśnie uwidoczni niebawem, najgorsze, że jeśli trudny temat kontaktów z wykluczonymi, bycia w organizacji itp. pozostawi na czas po ślubie to niestety może się okazać dla niego tragiczne w skutkach, bo może dostać ultimatum "albo organizacja albo rozwód". I to jest smutne

Dokładnie tak było w moim wypadku. Wysłałem list do wszystkich członków zboru mailem, ten list dostali też moi sąsiedzi i  normalnie odzywali się nawet w dniu gdy było zebranie. Jednak zaraz po zebraniu nagle niewidzialna taśma klejąca pojawiła się na ich ustach, która wręcz uniemożliwiła im otwarcia swoich ust na przywitanie z mojej strony.

RYCHTAR,to czapka niewitka którą masz na głowie po ogłoszeniu z podium ,wszyscy tak mamy.Ludzie ,którzy nazywali się przyjaciólmi nagle przestają Cię widzieć.Ja mam taką cichą nadzieję ,że wielu tym którzy nas nie widzą spadną łuski z oczu kwestia czasu .

Dla tego ja obywam się bez przyjaciół .Liczyć mogę na wrogów są niezawodni a ja wiem czego po nich się spodziewać.

Lepszy swój wróg niż obcy, jak mawiał Pawlak.