Masz w sobie wielką siłę, nie tylko z powodu przetrwania tego piekła. Opisanie tak dramatycznej historii, wymaga wielkiej odwagi.
Klikając 'lubię to', pomyślałem raczej 'O japier..., jak można tak kogoś traktować Zamknąć w Sztumie psychopatów'! Następnie: gniew, złość, współczucie, litość, zrozumienie, podziw. W tej kolejności.

Kiedyś zastanawiałem się czy rzeczywiście 'wypada' dobrze wypowiadać się  o rodzicach, jacykolwiek by nie byli. Upewniłaś mnie w przekonaniu, że są ludzie, którzy nie powinni zajmować się wychowywaniem bezbronnych dzieci i nie mają ŻADNEGO usprawiedliwienia dla zła, które powodują. Dom dziecka czy rodzina zastępcza mogą okazać się mniejszym złem. Jaką lekcję wyciągam z wątku? Spróbować być dobrym sąsiadem, bądźmy takimi.

Nikt się nie kwapił do wykluczenia ich za przemoc fizyczną
W zborze wierzono w wersję gdzie to ja byłam agresorem. To ja pobiłam matkę. Moich rodziców poklepywano po plecach ze współczującą miną. Przecież byłam złym odstepcą, dom traktowałam jak hotel i miałam same złe oceny w szkole, o ile do niej dotarłam. '' No, mamy problemy z malami" usłyszałam podczas odwiedzin strasznego B.
"Życzę ci, żebyś miała takiego bachora jak ty." Czasami zastanawiam się, czy może byłoby mi łatwiej, gdybym ten okres przećpała i przepiła.
 Z tego co po 11 latach do mnie dotarło,  to ja pozwałam rodziców do sądu za wychowywanie mnie na świadka Jehowy.
Co się dzieje w głowie
Strach. Ból emocjonalny, odczuwany fizycznie. Poczucie bezwartości. Wiele nocy po prostu przepłakałam. Przyplaciłam to zdrowiem psychicznym,  to napewno.
połączenie telefonu od własnej córki
[juz w UK] *DZONI*
- (męski głos) halo
- cześć tato, jest mama? Daj ją do telefonu jak możesz
-Pomyłka
 
Nie, mama nie zmieniła numeru telefonu.
 W tym momencie nie mam z moją matką właściwie żadnego kontaktu. Po jedenastu latach szantażu emocjonalnego kazałam jej się pierd** i ostatni raz odłożyłam słuchawkę.
Masz w sobie wielką siłę
Dziękuję. Nigdy nie myślałam o sobie, że mam jakąkolwiek siłę, czy że jestem szczególnie wartościowa..
Trudno było i nadal jest, walczyć z tym jakiego traktowania mnie nauczono. Ale staram się i walczę.

   Ktoś mądry powiedział..Nigdy się nie poddawaj, bo jeśli przejdziesz najgorsze chwile, tzn że zasługujesz na te najlepsze.

Malami, to naprawdę cud, że udało Ci się uwolnić od tej watahy rozjuszonych wilków w drugoowczych skórach, zanim zdążyła Cię pożreć. Podziwiam Cię, że zniosłaś to piekło urządzone przez "nieskazitelną", "teokratyczną" rodzinkę!