Nie chcę nikogo obrażać ale moim zdaniem szukanie pozytywów to lęk przed przyznaniem się , zmarnowało się często najlepsze lata życia.Chyba tak jest w moim przypadku.

Nieprawda. Na błędach się człowiek uczy, mówi stare powiedzenie.
Czasem jak się nie zrobi pewnych błędów, to gorsze się później robi.
Nikt na siłę nie chce tu wybielać organizacji. Jest dostatecznie dużo wątków krytycznych. Tu jest wątek dla własnego odkrycia siebie. Co Tobie konkretnie, a niekoniecznie innym, dała na plus organizacja.

Ciekawe czy byś się Biblią w takim stopniu interesował, jak dziś, gdyby na Twojej drodze nie stanęli ŚJ.

Biblie pokazało mi inne towarzystwo.
Pewnie macie rację,ale moje odczucia są takie.Moze nie ten czas jeszcze.Narazie zmagam sie ze złością do organizacji i bogu ducha winnego zboru.

Ja myślę, że odpowiedź zależy od tego na czym się koncentrujemy.
Inną sprawą jest odkrycie zwodzenia przez ORG, jeszcze inną
bolesne konsekwencje wybudzenia się, ale jeszcze czymś innym
jest obiektywne spojrzenie na CAŁOŚĆ.

Czasem ktoś się koncentruje tylko na straconym życiu. Ale przecież
jest tylu ludzi, którzy nic z życia nie stracili na przykład posiadali pieniądze,
zdobyli pozycję czy wykształcenie, a niestety nie dożyli do tego, by z tego
w pełni skorzystać. Dlaczego więc mam siedzieć i płakać nad szklanką w połowie pustą?

Miewam ciężkie chwile, ale mimo tego coraz częściej dostrzegam, że moja
szklanka jest w połowie pełna. Jestem wdzięczny, gdy rano się budzę i dane mi jest
widzieć światło. JESTEM WOLNY przynajmniej w aspekcie oszukiwania przez ORG.
To już dużo. To jakiś etap. Niełatwy. Ale przez wiele lat wstecz, życie według organizacji
dało mi wiele. Rozmowy z ludźmi, by ich sprowadzić do organizacji powodowały
u mnie czytanie różnych przekładów Biblii, życie w ORG podtrzymywało we mnie
zainteresowanie sprawami duchowymi. To fakt, że właśnie to również mnie wybudziło.

Ja myślę, że to jednak był pewien etap, który kiedyś okaże się ważny.
Nie każdy tu jest wierzący. Ja to staram się szanować, lecz nie ukrywam, że mimo tego wszystkiego
wiary nie utraciłem. Ja piszę to nadal jako wierzący. Chciałbym pomagać takim osobom,
które po odkryciu prawdy o prawdzie stają oko w oko z depresją, negatywnymi uczuciami.
Kochani, życie naprawdę się nie kończy na tym.

Nie można żyć wciąż goryczą. Trzeba wybaczyć.
Rozmyślam nad tym, co mogę zrobić dalej ze swym życiem, by było dobre i wartościowe.

Nie opuścił mnie zapał do spraw duchowych, pozostała we mnie nadzieja,
że kiedyś prawdziwa, obiektywna rzeczywistość przyniesie rozwikłanie wszystkiego,
nad czym płaczemy, debatujemy, czego pragniemy i o co walczymy.
"ORGANIZACJA" - to jest inny temat.
Mam nadzieję, że zostanie kiedyś ukazana w świetle takim, jaką naprawdę jest.
Poszczególne osoby w niej,  to inna sprawa.
Pozostała we mnie nadzieja i wyrozumiałość co do Świadków Jehowy,
których wciąż mimo wszystkiego, uważam za moich braci i życzę im
dobra, tak jak innym bliźnim.

Biblie pokazało mi inne towarzystwo.
Pewnie macie rację,ale moje odczucia są takie.Moze nie ten czas jeszcze.Narazie zmagam sie ze złością do organizacji i bogu ducha winnego zboru.

Wyjście z Org trzeba przeżyć jak żałobę po sobie : szok,niedowierzanie, gniew, złość, potem przyjdzie czas na przystosowanie. Wtedy spojrzysz na to inaczej niż dzisiaj. Ja gdy się obudzilam miałam ogromny żal do siebie że dałam się nabrać. Było mi straszliwie głupio że" wciągnęłam " w to moją rodzinę. Dużo rozmawialiśmy, mój mąż który nigdy nie był ŚJ ,mówił by potraktować to jako etap w życiu, po prostu iść dalej. Nie wiem na ile ukształtował mnie pobyt w Org, nie wiem jakim byłabym dziś człowiekiem być może lepszym ,a może gorszym . Szacunku do Biblii nauczyli mnie moi katoliccy rodzice, u SJ nauczyłam się dokładniej ją czytać. Dziś jestem bardziej ostrożna, jeśli chodzi o manipulacje ,staram ufać bardziej instynktowi . Poznalam tam wielu fajnych ludzi, tak myślałam jeszcze czas jakiś temu, fakt czas i moje mentalne wyjście zweryfikowało te znajomości bo dziś nie nazwałbym nikogo z nich przyjacielem,ale wiem że są zmanipulowani ,zwiedzeni . Udało mi się przełamać nieśmiałość i dzięki temu dziś łatwiej nawiązać mi kontakt z obcymi ludźmi,zagadać do nich. Dziś odczuwam WOLNOSC ,nie wiem czy docenilabym ją gdybym nie była nigdy w niewoli Strażnicy. Doceniam każdy dzień, każdą chwilę .

Przynależność do ŚJ pomogła innym w tym, że nigdy już do żadnej sekty nie wstąpią.
Będą ostrożni.

  Powiem Ci Roszado ..., że mnie, to jakby właśnie ta sytuacja z WTS-sem, no niestety ...
  Dość skutecznie wyprała mnie z zaufania do jakiegokolwiek ugrupowania religijnego.
  Narazie jestem na etapie poszukiwań, choć już wyciągnęłam takie wnioski, że ...
    ... prawdziwej RELIGII ... reprezentującej JEDYNEGO, PRAWDZIWEGO BOGA, nie ma ...
  Są jakieś uporządkowane systemy religijne utworzone przez ludzi, z różnych różnistych pobudek,
  a im bardziej rozwija się świat, tym bardziej są wymyślne te metody pozyskiwania wiernych.
  Przykładem może być muzyka techno z jej seansami spirytystycznymi ... tak że ...
  ... po moim wybudzeniu z wts ... do religii jakiejkolwiek napewno będę podchodziła bardzo ostrożnie i z wielkim dystansem...
  Jak to mówią, "nauka nie idzie w las, tylko w nas." Wnioski trzeba i należy wyciągać. Trochę ciężka ta lekcja życia.
  I zarazem bardzo bolesna, bo dotyczy bardzo delikatnej sfery życia każdego człowieka.

Dziś odczuwam WOLNOSC ,nie wiem czy docenilabym ją gdybym nie była nigdy w niewoli Strażnicy. Doceniam każdy dzień, każdą chwilę .

Ja mam identycznie.
Nieraz zresztą o tym tutaj pisałam.
Radość z każdego weekendu spędzonego na spotkaniach z rodziną/ze znajomymi/spacerach/zakupach zamiast z torbą literatury.
I wiecie co... nie pamiętam kiedy ostatnio miałam na sobie rajstopy + spódnicę... zimą to zawsze był problem, ciężko było się naprawdę ciepło ubrać.
Teraz mogę nosić spodnie non stop

Estera, pięknie to ujęłaś.
To poczucie, że sami stanowimy o sobie, że nikt nam nie narzuca, jak prowadzić swoje życie.....mimo, że większość nadal ma Boga w sercu, to pobyt poza wts pozwala odetchnąć pełną piersią.
Dokładnie tak, dla tych za oceanem jesteśmy statystyką, gdzie w tym miejsce na zwykłe ludzkie potrzeby.
Jak to mówiono, Bóg dał człowiekowi wolną wolę, by wybrał. W organizacji całkowicie pozbawiono uczestników tej woli, wpędzając ich w poczucie winy, niedoskonałości i manipulując uczuciami próbuje się utrzymać ich w zniewoleniu.

To prawda, że część osób odchodzących z "jedynej, słusznej" staje na rozdrożu.Ale sam fakt, że podjęli tę decyzję samodzielnie lub ktoś im pomógł świadczy o tym ,że istnieje brak przyzwolenia na takie ubezwłasnowolnienie.
Niedziela w obecności rodziny, leniwy obiad, czas dla tych, którzy wnoszą coś wartościowego do naszego życia lub pasje jedyne w swoim rodzaju.....każdy tego pragnie, nawet jeśli się nie przyznaje 

Pamiętam ,wiele lat temu, gdy w moim zborze ktoś odchodził, jakie to było skandaliczne. Jak piętnowano taką osobę, bez względu na przyczynę. Jak z wypiekami na twarzy jako dzieciaki relacjonowaliśmy : widzieliśmy X w sklepie, to straszne, jak wygląda ( nawet jak wyglądał dobrze, to i tak był szok).
Byliśmy tak wychowywani, że nie widzieliśmy człowieka, tylko problem. Niewyobrażalne było, że można odejść z organizacji i nadal żyć, funkcjonować i nawet być szczęśliwym, tak po prostu, po ludzku.
Dziś widzę, jakie to było okrutne i cieszę się ,że ten etap życia mam daleko za sobą.