Okazuje się, że nawet w Biblii ŚJ można dopatrzeć się nauki o duszy nieśmiertelnej.

Teksty według „Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata” 1997

   1) 1Sm 28:11-20 – Wtedy kobieta rzekła: „Kogo mam ci sprowadzić?” Odrzekł: „Sprowadź mi Samuela”. Kiedy kobieta ujrzała „Samuela”, zaczęła krzyczeć na cały głos; i odezwała się owa kobieta do Saula: „Dlaczego mnie oszukałeś, skoro to ty jesteś Saul?” Ale król rzekł do niej: „Nie bój się; lecz co ujrzałaś?” I kobieta powiedziała Saulowi: „Ujrzałam jakiegoś boga wychodzącego z ziemi”. Od razu rzekł do niej: „Jak wygląda?”, a ona odrzekła: „Wychodzi starzec, okryty płaszczem bez rękawów”. Wówczas Saul rozpoznał, że to „Samuel”, i pokłonił się nisko twarzą ku ziemi, i padł na twarz. A „Samuel” odezwał się do Saula: „Czemu mnie niepokoisz, każąc mnie sprowadzić?” Saul odrzekł: „Jestem w wielkich opałach, gdyż Filistyni walczą ze mną, a Bóg odstąpił ode mnie i już mi nie odpowiedział ani przez proroków, ani przez sny; wzywam cię więc, byś mi oznajmił, co mam robić”. I „Samuel” przemówił: „Czemu więc wypytujesz mnie, skoro Jehowa odstąpił od ciebie i jest twoim wrogiem? I Jehowa uczyni dla siebie tak, jak mówił przeze mnie, i Jehowa wyrwie królestwo z twej ręki, a da je twemu bliźniemu, Dawidowi. Ponieważ nie usłuchałeś głosu Jehowy i nie wywarłeś jego płonącego gniewu na Amaleku, właśnie to uczyni ci Jehowa w dniu dzisiejszym. A ponadto Jehowa wyda Izraela razem z tobą w rękę Filistynów i jutro ty oraz twoi synowie będziecie ze mną. Również obóz izraelski Jehowa wyda w rękę Filistynów”. Wtedy Saul szybko padł na ziemię jak długi i bardzo się przestraszył z powodu słów „Samuela”. Nie miał też sił, bo już cały dzień i całą noc nie jadł pokarmu.
   [Fragment ten przekazujemy kursywą aby nie zatracić kwestii imienia Samuela, które Towarzystwo Strażnica przekazało jako „Samuel” (dodano cudzysłów). Chce ono narzucić tu swoje powątpiewanie co do ducha Samuela. Nie ma w tym fragmencie nic o demonie, o którym uczą Świadkowie Jehowy. Mowa jest o Samuelu. Tak określa go autor natchniony (1Sm 28:14-16, 20). Duch Samuela przepowiedział w imieniu Boga (1Sm 28:16, 18) samą prawdę. Popatrzmy na stwierdzenia: „Samuel” odezwał się; „Samuel” przemówił; z powodu słów „Samuela”.]

   2) Ps 23:6 – „Zaiste, dobroć i lojalna życzliwość będą za mną podążać przez wszystkie dni mego życia; ja zaś mieszkać będę w domu Jehowy przez długie dni”.

3) Ps 73:24-25 – „Radą swoją mnie poprowadzisz, a potem weźmiesz mnie do chwały. Kogóż mam w niebiosach? I poza tobą nie mam żadnej innej rozkoszy na ziemi”.

   4) Prz 15:24 – „Dla człowieka, który działa z wnikliwością, ścieżka życia wiedzie w górę, by odwrócić od Szeolu – w dole”.

5) Prz 24:14 – „Tak samo znaj mądrość dla swej duszy. Jeśli ją znalazłeś, to jest jakaś przyszłość, a nadzieja twa nie zostanie zniweczona”.

   6) Koh 12:7 – „Wtedy proch wraca do ziemi, tak jak był, duch zaś wraca do prawdziwego Boga, który go dał”.
   [Świadkowie Jehowy na ogół cytują ludziom inne słowa Koheleta: „Któż wie, czy duch synów ludzkich wstępuje w górę, a duch zwierzęcia – czy zstępuje na dół, ku ziemi?” (Koh 3:21).]

   7) Iz 24:23 – „I speszył się księżyc w pełni, a jaskrawe słońce się zawstydziło, bo Jehowa Zastępów został królem na górze Syjon oraz w Jerozolimie i przed swymi starszymi – w chwale”.
   [Por. omówienie tekstu Ap 4:4.]

   8) Mt 10:28 – „ I nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz nie mogą zabić duszy, ale raczej bójcie się tego, który może i duszę, i ciało zgładzić w Gehennie”.
   [Widzimy, że Bóg nie gładzi w Gehennie dusz, które postępują Jego drogą.]

   9) Mt 17:3 – „I oto ukazali się im Mojżesz i Eliasz, którzy z nim rozmawiali”.

   10) Mt 27:47-49 – „Słysząc to, niektórzy ze stojących tam zaczęli mówić: »Ten człowiek woła Eliasza«. I natychmiast jeden z nich pobiegł i wziąwszy gąbkę, nasączył ją kwaśnym winem, a nałożywszy ją na trzcinę, zaczął dawać mu pić. Ale pozostali rzekli: »Zostaw go! Zobaczmy, czy Eliasz przyjdzie go wybawić«”.
[Ten tekst potwierdza to, że w I w. po Chr. wierzono w życie pozagrobowe. Żydzi zrozumieli, że Jezus wzywa na pomoc egzystującego w hadesie sprawiedliwych Eliasza (por. Mt 17:3).]

   11) Mt 28:20 – „A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy”.
   [Jezus te słowa wypowiedział bezpośrednio do Apostołów, więc jeśli dotrzymał słowa, to jest z nimi też po śmierci.]

   12) Mk 8:35 – „Bo kto by chciał wybawić swą duszę, ten ją straci, ale kto by stracił swą duszę ze względu na mnie i na dobrą nowinę, ten ją wybawi”.

   13) Mk 9:4 – „Ponadto ukazali się im Eliasz z Mojżeszem i rozmawiali z Jezusem”.

   14) Mk 15:35-36 – „I niektórzy ze stojących w pobliżu, usłyszawszy to, odezwali się: »Oto woła Eliasza«. A ktoś pobiegł, nasączył gąbkę kwaśnym winem i nałożywszy ją na trzcinę, zaczął dawać mu pić, mówiąc: »Zostawcie go! Zobaczmy, czy Eliasz przyjdzie go zdjąć«”.
[Ten tekst potwierdza to, że w I w. po Chr. wierzono w życie pozagrobowe. Żydzi zrozumieli, że Jezus wzywa na pomoc egzystującego w hadesie sprawiedliwych Eliasza (por. Mk 9:4).]

   15) Łk 9:30 – „Oto też rozmawiali z nim dwaj mężczyźni, którymi byli Mojżesz i Eliasz”.

   16) Łk 12:4 – „Ponadto mówię wam, moi przyjaciele: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nie są w stanie nic więcej uczynić”.
   [Por. powyżej Mt 10:28.]

   17) Łk 16:22-23 – „pewnym czasie żebrak umarł i został zaniesiony przez aniołów na miejsce u piersi Abrahama. »Także bogacz umarł i został pogrzebany. A w Hadesie podniósł oczy, będąc w męczarniach, i w oddali ujrzał Abrahama oraz Łazarza u jego piersi...«”.
   [„Łono Abrahama” (Łk 16:22), jak określają inne przekłady biblijne to „miejsce u piersi Abrahama” z tej przypowieści, to hades sprawiedliwych, w którym przebywają dusze oczekujące na ofiarę Jezusa, aby być z Nim (por. hades niesprawiedliwych – Łk 16:23). Więcej o tym fragmencie napisaliśmy w artykule pt. Piekło w Biblii Świadków Jehowy???]

   18) Łk 23:43 – „A on rzekł do niego: »Zaprawdę mówię ci dzisiaj: Będziesz ze mną w Raju«”.
   [Nawet jeśli odczytamy ten fragment jako „mówię ci dzisiaj: ...”, to bez komentarza Towarzystwa Strażnica możemy rozumieć inaczej ten tekst niż ono. Niekoniecznie trzeba zaraz pojmować te słowa, jako mające wypełnić się dopiero za tysiące lat. Każdy sam, znając naukę Jezusa, może wyciągnąć wniosek, kiedy będzie łotr w raju z Jezusem, nawet jeśli tylko mu mówiono o tym „dzisiaj”. Na temat Łk 23:43 pisaliśmy powyżej we wprowadzeniu. Inne kwestie związane z tekstem Łk 23:43 opisaliśmy w rozdziale Łotr w raju w książce pt. „W obronie wiary” (patrz www.piotrandryszczak.p ).]

   19) Łk 24:37-39 – „Oni zaś, przerażeni i wystraszeni, mniemali, że widzą ducha. Rzekł więc do nich: »Czemu jesteście strapieni i czemu w waszych sercach powstają wątpliwości? Zobaczcie moje ręce i moje stopy, że to jestem ja; dotknijcie mnie i zobaczcie, gdyż duch nie ma ciała ani kości, jak to widzicie, iż ja mam«”.
   [Wiarę pierwszych chrześcijan w nieśmiertelność duszy ludzkiej ukazuje scena objawienia się Chrystusa Apostołom, którym wydawało się, że jest to duch zmarłego Jezusa (Łk 24:37 i 39). Oni nie dowierzali, że Chrystus zmartwychwstał, ale nie negowali tego, że mogą Go ujrzeć jako ducha.]

   20) J 2:19-22 – „Odpowiadając, Jezus rzekł do nich: »Zburzcie tę świątynię, a ja w trzy dni ją wzniosę«. Żydzi więc powiedzieli: »Tę świątynię budowano czterdzieści sześć lat, a ty ją wzniesiesz w trzy dni?« Ale on mówił o świątyni swego ciała. Kiedy jednak został wskrzeszony z martwych, jego uczniowie przypomnieli sobie, że to mawiał; i uwierzyli Pismu oraz wypowiedzi, którą wyrzekł Jezus”.
   [Gdyby Chrystus nie wierzył w duszę nieśmiertelną, to by nie mógł powiedzieć „a ja w trzy dni ją wzniosę”, mówiąc o swym ciele. Mógłby najwyżej mówić, że Ojciec może Go wskrzesić, a nie, że On sam też będzie brał udział we wskrzeszaniu ciała.]

   21) J 3:15-16 – „aby każdy, kto w niego wierzy, miał życie wieczne. Albowiem Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby nikt, kto w niego wierzy, nie został zgładzony, lecz miał życie wieczne”.

   22) J 3:36 – „Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto jest nieposłuszny Synowi, nie ujrzy życia, lecz pozostaje na nim srogi gniew Boży”.

   23) J 5:24 – „Zaprawdę, zaprawdę wam mówię: Kto słyszy moje słowo i wierzy temu, który mnie posłał, ten ma życie wieczne i nie idzie na sąd, lecz przeszedł ze śmierci do życia”.

   24) J 6:47 – „Zaprawdę, zaprawdę wam mówię: Kto wierzy, ma życie wieczne”.

   25) J 6:58 – „To jest chleb, który zstąpił z nieba. Nie jest tak, jak wtedy, gdy wasi praojcowie jedli, a jednak pomarli. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki”.

   26) J 8:51-52 – „»(...) Zaprawdę, zaprawdę wam mówię: Jeżeli ktoś będzie zachowywał moje słowo, przenigdy nie ujrzy śmierci«. Żydzi rzekli do niego: »Teraz już wiemy, że masz demona. Abraham umarł, a także prorocy; ty zaś mówisz: ‛Jeżeli ktoś będzie zachowywał moje słowo, przenigdy nie zakosztuje śmierci’...«”.

   27) J 10:27-28 – „Moje owce słuchają mego głosu i ja je znam, a one podążają za mną. I ja daję im życie wieczne, a one na pewno nie zostaną zgładzone i nikt ich nie wyrwie z mojej ręki”.

   28) J 11:25-26 – „Jezus rzekł do niej: »Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, ten choćby nawet umarł, ożyje, a każdy, kto żyje i we mnie wierzy, przenigdy nie umrze. Czy w to wierzysz?«”.

   29) J 12:25 – „Kto kocha swą duszę, ten ją niszczy, ale kto nienawidzi swej duszy w tym świecie, ten ją ustrzeże dla życia wiecznego”.

   30) J 14:16 – „a ja poproszę Ojca i da wam innego wspomożyciela, aby był z wami na wieki”.
   [Jezus te słowa wypowiedział bezpośrednio do Apostołów, więc jeśli dotrzymał słowa, to Duch Święty jest z nimi też po śmierci.]

   31) J 17:3 – „To znaczy życie wieczne: ich poznawanie ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa”.

   32) Rz 6:22-23 – „Jednakże teraz, skoro zostaliście uwolnieni od grzechu, lecz staliście się niewolnikami Boga, macie wasz owoc w postaci świętości, a na koniec – życie wieczne. Albowiem zapłatą, którą płaci grzech, jest śmierć, lecz darem, który daje Bóg, jest życie wieczne przez Chrystusa Jezusa, naszego Pana”.

   33) Rz 8:10 – „Jeżeli zaś Chrystus jest w jedności z wami, to ciało wprawdzie jest martwe ze względu na grzech, lecz duch jest życiem ze względu na prawość”.

   34) Rz 8:13 – „bo jeśli żyjecie w zgodzie z ciałem, niechybnie pomrzecie, ale jeśli duchem uśmiercacie praktyki ciała, będziecie żyć”.

   35) Rz 8:38-39 – „Albowiem jestem przekonany, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani rządy, ani rzeczy teraźniejsze, ani rzeczy przyszłe, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas oddzielić od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, naszym Panu”.

   36) Rz 14:8 – „bo czy żyjemy, żyjemy dla Jehowy, czy też umieramy, umieramy dla Jehowy. Dlatego czy żyjemy, czy też umieramy, należymy do Jehowy”.

37) 1Kor 12:27 – „A wy jesteście ciałem Chrystusa, z osobna zaś – członkami”.
   [Paweł nazywa Lud Boży „Ciałem Chrystusa”, więc nie wiadomo czemu Pan miałby wprawiać w stan nieświadomości i śmiertelności nas, członki swego ciała: „bo nigdy nikt nie miał w nienawiści swego ciała, lecz każdy je żywi i pielęgnuje, jak i Chrystus – zbór, ponieważ jesteśmy członkami jego ciała” (Ef 5:29-30).]

38) 2Kor 5:1-9 – „Wiemy bowiem, że jeśliby nasz ziemski dom, ten namiot, się rozpadł, to będziemy mieć budowlę od Boga, dom nie rękami uczyniony, wieczny — w niebiosach. 2 Bo w tym domostwie naprawdę wzdychamy, gorąco pragnąc przyoblec się w to, które jest dla nas z nieba, 3 aby rzeczywiście się w nie przyoblekłszy, nie okazać się nagimi. 4 My, którzy jesteśmy w tym namiocie, istotnie wzdychamy, przytłoczeni; nie chcemy bowiem go zdjąć, lecz przyoblec się w ten drugi, żeby to, co śmiertelne, zostało pochłonięte przez życie. 5 A właśnie na to zrodził nas Bóg, który nam dał zadatek tego, co ma przyjść, mianowicie ducha. 6 Toteż zawsze jesteśmy pełni otuchy i wiemy, że dopóki mamy dom w ciele, jesteśmy nieobecni u Pana, 7 gdyż chodzimy dzięki wierze, a nie dzięki widzeniu. 8 Jesteśmy zaś pełni otuchy i radzi bylibyśmy raczej stać się nieobecni w ciele, a znaleźć dom u Pana. 9 Dlatego też stawiamy sobie za cel, żebyśmy – czy to mając u niego dom, czy będąc u niego nieobecnymi – byli godni jego upodobania”.
   [Paweł w 2Kor 5:1-9 przedstawia swą wiarę w nieśmiertelność duszy. Pisze on, że chciałby w jednej chwili, w momencie powrotu Jezusa być przyodzianym w ciało uwielbione (2Kor 5:2, 4), ale wie, że jeśli umrze wcześniej, może być przez pewien czas bez ciała chwalebnego. Nazywa ten stan „nagością” (2Kor 5:3), tzn. mówi o egzystencji samej duszy. Wspomina też, że w ciele jesteśmy daleko od Pana (2Kor 5:6) i chciałby on swą duszą opuścić ciało, aby być z Jezusem (2Kor 5:8).]

   39) Ga 6:8 – „bo kto sieje ze względu na swe ciało, ten z ciała żąć będzie zepsucie, ale kto sieje ze względu na ducha, ten z ducha żąć będzie życie wieczne”.

   40) Flp 1:21-23 – „Albowiem w moim wypadku żyć – to Chrystus, a umrzeć – to zysk. A jeśli dalej żyć w ciele, jest to owoc mej pracy – ale co wybrać, tego nie wyjawiam. Jestem pod naciskiem tych dwóch rzeczy; ale czego istotnie pragnę, to zostać uwolnionym i być z Chrystusem, bo to oczywiście jest o wiele lepsze”.
   [Paweł ukazuje swą wiarę w nieśmiertelność duszy w tym tekście. Pisze, że dla niego „umrzeć – to zysk” (Flp 1:21) i pragnie odejść z tego świata, aby być z Chrystusem (Flp 1:23). Apostoł zwraca się do Filipian, że wolałby być teraz z Jezusem niż z nimi (choć im jest potrzebny – Flp 1:22).]

   41) 1Tes 5:10 – „On za nas umarł, abyśmy czy czuwamy, czy śpimy, wraz z nim żyli”.

   42) 1Tes 5:23 – „Oby sam Bóg pokoju w pełni was uświęcił. A duch i dusza, i ciało wasze, bracia, zdrowe pod każdym względem, niech będą zachowane bez nagany podczas obecności naszego Pana, Jezusa Chrystusa”.

   43) 2Tm 1:10 – „ale teraz stała się ona wyraźnie widoczna dzięki ujawnieniu się naszego Wybawcy, Chrystusa Jezusa, który zniweczył śmierć, natomiast na życie i nieskażoność rzucił światło przez dobrą nowinę”.
   [W tym fragmencie Towarzystwo Strażnica zastosowało słowo „nieskażoność”, zamiast „nieśmiertelność”, choć dawniej cytując inne Biblie oddawało to inaczej: „Głosząc dobrą nowinę o Królestwie Bożym, Jezus szerzył wśród ludzi oświecenie w sprawie zamierzeń Stwórcy. »Na życie i nieśmiertelność rzucił światło przez Ewangelię« (2 Tymoteusza 1:10, BT)” (Strażnica 7, 1993 s. 11). Patrz też: Strażnica Nr 22, 1970 s. 22; Strażnica Tom XCII [1971] Nr 12 s. 17.]

   44) Hbr 12:23 – „w ogólnym zgromadzeniu, i do zboru pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, i do Boga, Sędziego wszystkich, i do życia duchowego prawych, którzy zostali doprowadzeni do doskonałości”.
   [Nawet jeśli odczytamy te słowa jako „[przystąpiliśmy] do życia duchowego prawych”, to bez komentarza Towarzystwa Strażnica możemy rozumieć inaczej ten tekst niż ono. Na temat Hbr 12:23 pisaliśmy powyżej we wprowadzeniu. Dodajmy, że i w polskiej literaturze organizacja ta potwierdza, że słowo „duchy” jest zawarte w tym wersecie: „Dalej czytamy w Liście do Hebrajczyków 12:23, 24: »I do Boga, sędziego wszystkich, i do duchowego życia [duchów, uw. marg.] sprawiedliwych, którzy uzyskali doskonałość, i do Jezusa, pośrednika nowego przymierza, i do krwi pokropienia, która przemawia lepiej niż krew Abla«” (Strażnica Rok CII [1981] Nr 14 s. 23). Patrz też Strażnica Rok XCIX [1978] Nr 9 s. 21; Strażnica Rok XCV [1974] Nr 9 s. 9.]

   45) Jk 1:21 – „Odrzućcie zatem wszelką plugawość i tę rzecz zbyteczną, zło, a z łagodnością przyjmujcie zaszczepianie słowa, które może wybawić wasze dusze”.
   [Fragment ten mówi, że da się wybawić duszę od śmierci, więc może ona nie umrzeć.]

   46) Jk 5:20 – „wiedzcie, że kto zawróci grzesznika z błędu jego drogi, ten wybawi jego duszę od śmierci i zakryje mnóstwo grzechów”.
   [Fragment ten mówi, że da się wybawić duszę od śmierci, więc może ona nie umrzeć.]

   47) 1P 1:9 – „osiągając cel waszej wiary – wybawienie waszych dusz”.

   48) 2P 1:13-14 – „Ale uważam za słuszne – dopóki jestem w tym przybytku – pobudzać was przez przypominanie, gdyż wiem, iż bliskie jest odłożenie mego przybytku, jak też mi na to wskazał nasz Pan, Jezus Chrystus”.
   [Piotr ukazał wiarę w nieśmiertelność duszy. Mówił on o sobie: „dopóki jestem w tym przybytku” (2P 1:13). Wskazuje tym, że wierzył w to, iż jego „ja” tylko niedługo przebywać będzie w obecnym ciele, czyli przybytku. Później jego „ja”, czyli dusza, opuści ten przybytek ciała.]

   49) 1J 2:17 – „Ponadto świat przemija i tak jest z jego pragnieniem, ale kto wykonuje wolę Boga, ten pozostaje na wieki”.

   50) 1J 2:25 – „A to jest obietnica, którą on nam obiecał: życie wieczne”.

   51) 1J 3:14 – „My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, ponieważ miłujemy braci. Kto nie miłuje, pozostaje w śmierci”.

52) 1J 5:11-13 – „I to jest świadectwo, że Bóg dał nam życie wieczne, a życie to jest w jego Synu. Kto ma Syna, ma to życie; kto nie ma Syna Bożego, nie ma tego życia. Piszę to wam, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne – wy, którzy wierzycie w imię Syna Boga”.

   53) Ap 4:4 – „A wokoło tronu są dwadzieścia cztery trony i na tych tronach ujrzałem zasiadających dwudziestu czterech starszych, ubranych w białe szaty wierzchnie, a na ich głowach złote korony”.
   [Wiarę chrześcijan w życie pozagrobowe ukazuje obecność 24 Starców w niebie, jeszcze przed zmartwychwstaniem ciał (Ap 4:11). Oni są już obecni tam i kierują do Jana słowa: „Ale jeden ze starszych mówi do mnie: »Przestań płakać. Oto zwyciężył Lew, który jest z plemienia Judy, korzeń Dawida, aby otworzyć zwój i jego siedem pieczęci«” (Ap 5:5). Starcy ci, to pod symboliczną liczbą przedstawieni wszyscy święci Starego Testamentu (por. Iz 24:23).]

   54) Ap 6:9-11 – „ujrzałem pod ołtarzem dusze pozabijanych z powodu Bożego słowa i z powodu działalności świadczenia, którą im powierzono. I zawołały donośnym głosem, mówiąc: »Dokądże, Wszechwładny Panie, święty i prawdziwy, będziesz się wstrzymywał z osądzeniem i pomszczeniem naszej krwi na tych, którzy mieszkają na ziemi?« I dano każdemu z nich białą długą szatę; i powiedziano im, aby odpoczęli jeszcze przez krótką chwilę, aż będzie uzupełniona liczba również ich współniewolników i braci, którzy mają zostać zabici, tak jak i oni”.
   [Towarzystwo Strażnica ma z tekstem Ap 6:9 wiele problemów, bo w swej krótkiej historii proponowało co najmniej dwie przeciwstawne interpretacje tego wersetu: „Widzieć pod ołtarzem znaczy widzieć pod ziemią, w grobie (...) Dusze – Istoty tych, którzy umarli. Te dusze nie są w niebie” („Dokonana Tajemnica” 1925 s. 138); „pod symbolicznym ołtarzem w niebie widać dusze, to znaczy krew tych sług Bożych...” („Wspaniały finał Objawienia bliski!” 1993 s. 100).]

   55) Ap 14:13 – „I usłyszałem głos z nieba, mówiący: »Napisz: Szczęśliwi są umarli, którzy umierają w jedności z Panem – począwszy od tego czasu. Tak, mówi duch, niech odpoczną od swych trudów, bo to, co czynili, idzie wraz z nimi«”.

   56) Ap 18:20 – „Weselcie się nad nią, niebo oraz wy, święci i apostołowie, i prorocy, ponieważ Bóg dla was sądownie ją ukarał”.
   [Wymienione osoby żyją w momencie wykonywania sądu na Babilonie.]

   57) Istnienie życia po śmierci, przynajmniej dla grzeszników, potwierdza też nauka o piekle. Jest to temat obszerny i opisaliśmy go w artykule pt. Piekło w Biblii Świadków Jehowy???, do którego odsyłamy zainteresowanych (patrz www.piotrandryszczak.pl).