Dla mnie to przepis rabiniczny. Idąc tokiem rozumowania Wts-u, Świadkowie Jehowy nie powinni się już więcej całować.
(Mk 14, 43-45)
I zaraz, gdy On jeszcze mówił, zjawił się Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim zgraja z mieczami i kijami wysłana przez arcykapłanów, uczonych w Piśmie i starszych.  A zdrajca dał im taki znak: "Ten, którego pocałuję, to On; chwyćcie Go i prowadźcie ostrożnie!" Skoro tylko przyszedł, przystąpił do Jezusa i rzekł: "Rabbi!", i pocałował Go

Świetne! I jestem przekonany, że gdyby podano to w Strażnicy, śJ przyjęliby to z dobrodziejstwem inwentarza jako nowe światło i nową prawdę od Jehowy.

Aż rodzą się pytania do akapitu, Baranie:
1. Kto pocałował Jezusa?
2. Przez kogo została wysłana zgraja z mieczami i kijami?

A ilu apostołów zabito podczas głoszenia...

Prawie wszystkich poza św. Janem Apostołem.
Więc należy przyjąć, że głoszenie prowadzi do śmierci, jak obchodzenie urodzin; no i przyjąć, że akceptujemy tylko pisma św. Jana w NT, a wszystkie listy Pawła, Piotra, Judy, Jakuba - precz! Ci apostołowie zginęli śmiercią męczeńską.