Być może wpływ na wybranie roku 1919, jako szczególnego, miało to, że po raz pierwszy w wyborach Towarzystwa nie brali udziału ludzie Russella.
Po raz ostatni brali udział w roku 1918 i przegrali
„Na dorocznym walnym zgromadzeniu, które się odbyło 5 stycznia 1918 roku, największą liczbę głosów otrzymało następujących siedmiu braci: J. F. Rutherford, C. H. Anderson, W. E. Van Amburgh, A. H. Macmillan, W. E. Spill, J. A. Bohnet i G. H. Fisher. Spośród tych siedmiu członków zarządu wybrano trzyosobowe prezydium: J. F. Rutherford został prezesem, C. H. Anderson – wiceprezesem, a W. E. Van Amburgh – sekretarzem-skarbnikiem” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 68).
Podano nawet liczbę głosów na poszczególnych kandydatów do siódemki zarządu:
“J. F. Rutherford 194,106
A. H. Macmillan 161,871
W. E. Van Amburgh 160,215
W. E. Spill 118,259
J. A. Bohnet 113,422
C. H. Anderson 107,175
G. H. Fisher 83,260
A. N. Pierson 57,721Menta Sturgeon 27,261
R. H. Hirsh 23,198
L. P. Hoskins 22,660
A. I. Ritchie 22,631
J. D. Wright 22,623H. C. Rockwell 18,178P. S. L. Johnson 6,469W. J. Hollister 3,931” (ang. Strażnica 15.01 1918 s. 6202).
A. N. Pierson zajął pechowe ósme miejsce, będąc już poza zarządem.
Razem z A. N. Piersonem przepadli wszyscy zwolennicy C. T. Russella i jego bliscy współpracownicy oraz wyznaczeni przez niego kiedyś do Komitetu Redakcyjnego (Sturgeon, Hirsh, Hoskins, Ritchie, Wright, Rockwell, Johnson).
Miejsca 'odstępców' pogrubiłem.
Towarzystwo Strażnica tak to skomentowało:
„
Nikomu z przeciwników nie udało się dostać do zarządu. (...)
Próba przejęcia kontroli przez oponentów spaliła na panewce. Pojednanie wiernych braci oraz przeciwników stało się niemożliwe” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 36).
„Na zebraniu tym, które odbyło się 5 stycznia 1918 roku,
kilku wpływowych mężczyzn wcześniej usuniętych z Betel próbowało przejąć kontrolę nad organizacją. Richard Barber, wierny nadzorca podróżujący, rozpoczął to spotkanie modlitwą. Po przedstawieniu sprawozdania z działalności w poprzednim roku rozpoczęto coroczne wybory członków zarządu. Brat Barber wysunął kandydaturę Josepha Rutherforda oraz sześciu innych braci. Wtedy pełnomocnik trzymający stronę przeciwników zgłosił siedmiu innych mężczyzn, w tym tych usuniętych z Betel. Nie zostali oni wybrani. Olbrzymią większością głosów członkowie korporacji wybrali do zarządu brata Rutherforda i sześciu innych wiernych braci” (Strażnica październik 2018 s. 3).
W roku 1919, podczas kolejnych wyborów, usunięto też z zarządu G. H. Fishera, który w latach 20. XX w. odszedł z Towarzystwa.
tak wiec w roku 1919 była już 'czysta' organizacja i z czasem można było rokowi 1919 dać wielkie znaczenie.
