Kiedyś zainteresował mnie taki fragment z książki "W obronie wiary":

Par. 24.9.  (...) Iz 35:9. Widać więc, że prorok pod symbolami zwierząt widzi ludzi, którzy w przyszłości będą ze sobą zgodni, nawet gdyby wcześniej byli wobec siebie agresywni. Jezus postępuje podobnie nazywając ludzi wilkami, owcami (Mt 7:15, 10:16, J 21:15n.), wężami (Mt 10:16, 23:33), gołębiami (Mt 10:16), lwami (Ap 5:5, 9:8) itp. (...)

Ja bym powiedział, że nie tyle chodzi o ludzi, co o osoby. A więc zwierzęta symbolizują osoby w biblii, np.

wąż - Szatan
owce - dobrzy ludzie
kozy - źli ludzie
lew (z pokolenia Judy), baranek - Jezus


Włodzimierz Bednarski w swojej książce pisze dalej:

Par. 14.5. (...) ŚJ raczej nie akcentują tego, że Duch Św. zamanifestował swą obecność w „postaci cielesnej niby gołębica” Łk 3:22. Chociaż nie jest ona osobą, ale na pewno istotą, a nie mocą czy siłą.

A więc skoro Duch Święty ukazał się jako gołębica, a zwierzęta symbolizują osoby, to czy można na tej podstawie wysnuć wniosek, że Duch Święty jest osobą? Należy jednak odróżnić, zabranie zwierząt przez Noego do arki od ludzi. Czy jest więcej przykładów zwierząt symbolizujących osoby?

A co z wielorybem? 

"Na sam początek podam pewien przykład „teokratycznej interpretacji” fragmentu z księgi Hioba 40,15-41,34, który mówi o wielorybie.

Zdaniem autorów Dokonanej Tajemnicy ów fragment z księgi Hioba to szczegółowa zapowiedź działania..... lokomotywy!:

„Job opisuje również maszyny parowe – stacje, sieć kolejową i żeglugę morską” (Dokonana Tajemnica, dz. cyt., str. 98).

„Wyciągnieszże wieloryba [lokomotywę] hakiem […] Izali się będzie wiele modlił do ciebie [aby wypaść z szyn] ? Albo będzie z tobą łagodnie mówił [kiedy gwizdem napełni powietrze] ? Izali uczyni przymierze z tobą, abyś mógł go przyjąć za sługę wiecznego [bez naprawiania] ? Izali z nim będziesz igrał jako z ptakiem [świstał będzie do woli] ? Albo uwiążesz go [zniewolisz] dla swoich dziewcząt [abyś mógł je wziąść na wycieczkę lub konwencyę] ? […] Połóż tylko nań rękę twą, pamiętaj na bitwę [szalejąca w kotle], a nie zadasz więcej pytań. Oto jeśli zaufanie jego [kotła] zostanie oszukane [nie dostarczy mu się dosyć wody], czyż natychmiast nie rozleci się jego potężna postać [przez eksplozyę]? Niemasz tak śmiałego, coby go obudził [aby maszyna biegła z możliwie największą szybkością] nikogo, ktoby stanął przed twarzą jego [aby być przejechanym]. Kto z nim współzawodniczyć będzie i wytrwa [przeminie go na torze] ? […] Bo strach około zębów [rząd nitów] jego. […] Kichanie [kiedy sapie w cylindrach] jego czyni blask” (Tamże, str. 98-99)."

„ A przed tronem jest jak gdyby morze szklane podobne do kryształu. A pośrodku tronu i wokół tronu są cztery żywe stworzenia, pełne oczu z przodu i z tyłu. I pierwsze żywe stworzenie jest podobne do lwa, a drugie żywe stworzenie jest podobne do młodego byka, a trzecie żywe stworzenie ma oblicze jakby człowieka, a czwarte żywe stworzenie jest podobne do lecącego orła” (Obj 4:6, 7)

„Cztery postacie z wizji Jana przedstawiają więc licznych cherubów Jehowy – stworzenia zajmujące wysokie stanowiska w Jego duchowej organizacji” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 80).

Czytając Biblię należy odróżnić o jakie zwierzęta może chodzić. Możemy bowiem mieć następujące sytuacje;

1. zwierzęta literalne (np. Noe zabrał do arki prawdziwe zwierzęta)

2. zwierzęta jako symbole osób (takie jak wąż - Szatan, gołębica - Duch Święty, itd.)

3. zwierzęta jako porównania (tak jak np. Szatan jak lew ryczacy jest porównaniem jego zachowania do lwa, a nie, że Szatan jest lwem)

Być może coś by się jeszcze znalazło (bo chyba zwierzęta w księdze Daniela symbolizują państwa, a nie osoby?)

Ten werset z Łk 17:37 pasuje raczej do sytuacji pierwszej (dlatego niektóre przekłady mają tu: gdzie jest padlina, tam zgromadzą się sępy - jako literalne ptaki wyżerające wnętrzności). Ale nie zaprzeczam, że może chodzić o osoby, które biblia nazywa orłami

Włodzimierz Bednarski w swojej książce "W obronie wiary" tak argumentuje:

Par. 14.5. (...) ŚJ raczej nie akcentują tego, że Duch Św. zamanifestował swą obecność w „postaci cielesnej niby gołębica” Łk 3:22. Chociaż nie jest ona osobą, ale na pewno istotą, a nie mocą czy siłą.

Czy może Roszada wypowie się w kwestii tego poglądu, bo Gorszyciel mówi, że inne było zrozumienie pierwszych ojców kościoła w tej kwestii. Podobnież gołębica oznaczała Kościół, czyli ludzi reprezentujących i wyznających Chrystusa. Czy są jakieś wypowiedzi pisarzy chrześcijańskich w kwestii symboliki gołębicy jako Ducha Świętego? Bo w wielu obrazach Trójcy Świętej osoba Ducha Świętego symbolizowana jest właśnie jako gołębica:

https://www.gloria.tv/article/cmeb13upeyyZ3Jn8eKWzVVimv

https://www.google.pt/search?q=go%C5%82%C4%99bica+symbol+ducha+%C5%9Bwi%C4%99tego&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ved=0ahUKEwjnzcG989jVAhWEvRoKHeZsAA4QsAQIJA&biw=1301&bih=592

Kiedy więc w chrześcijaństwie pojawił się symbol osoby Ducha Świętego jako gołębicy?