Takie oto słowa CK o słowie Amen:

*** it-1 s. 67 ak. 6 Amen ***
Hebrajskie ʼamán określa Jehowę jako „wiernego Boga” (Pwt 7:9; Iz 49:7), a Jego przypomnienia i obietnice jako „godne zaufania” i „wierne” (Ps 19:7; 89:28, 37). W Chrześcijańskich Pismach Greckich tytuł „Amen” odnosi się do Chrystusa Jezusa, „świadka wiernego i prawdziwego” (Obj 3:14).

Przypomnijmy ten fragment:

„(...)„Do anioła zboru w Laodycei napisz: Tak mówi Amen, świadek, który jest wierny i prawdziwy, początek stworzenia Bożego(...)” (Obj 3:14)

"Amen" oznacza w ST Stwórcę;
"świadek wierny i prawdziwy" oznacza w ST Stwórcę (Jr 42:5);
czy więc "początek stworzenia Bożego" oznacza dla odmiany stworzenie, czy też tego co daje początek stworzeniu czyli Stwórcę?

To można pokazać niekonsekwencję Towarzystwa w sprawie określenia "świadek wierny".

Ap 3:14

1997
„„A do anioła zboru w Laodycei napisz: To mówi Amen, świadek wierny i prawdziwy, początek stworzenia Bożego:” (Obj 3:14)

2018
„„Do anioła zboru w Laodycei napisz: Tak mówi Amen, świadek, który jest wierny i prawdziwy, początek stworzenia Bożego:” (Obj 3:14)

Otóż to, że w Bibliach tych nie zrobiono w sprawie "świadka wiernego" odsyłacza do ST, gdzie Jahwe tak został nazwany:

„Oni odparli Jeremiaszowi: „Oby Jehowa był prawdziwym i wiernym świadkiem przeciwko nam, jeśli nie zastosujemy się dokładnie do wskazówek, które Jehowa, twój Bóg, nam przez ciebie przekaże.” (Jer 42:5).

Czyżby to coś za bardzo sugerowało, że Jezus jest tym samym tytułem określony co Bóg?