Mówiąc o zranieniu duchowym, mam na uwadze jedynie indoktrynację i pranie mózgu, które zawsze ma źródło ludzkie. Zapewne wielu a może nawet wszyscy zgodzą się z taką tezą ?

Bo przez Boga nie można być zranionym. Chociaż niektórzy tak mogą to definiować.

Ok.
We wcześniejszym wspisie napisałes: "Lecz nauka slowa Bozego przedstawia każdego człowieka jako grzesznika potrzebujacego Chrystusa".
Dla mnie to jest tak: zeby byc zbawionym najpierw musisz zrozumiec, ze jesteis grzeszny, dopiero potem  Chrystus cie zbawi. Dla mnie to jest tak jakby rodzice mowili do malego dziecka: "Jestes głupi, musisz zrozumiec i uznac ze jestes glupi" i gdy to dziecko jest pelne zalu i zalamane, rodzice mowia: "No teraz gdy juz to zrozumiales, to wiedz, ze dzieki naszej milosci... to to i tamto, ah i nie zapomnij być nam wdzięczny za naszą miłość, głupcze" Ja to tak widze. Zdaje sobie sprawę z tego, że ludzie przywiązani do chrześcijańskiej wizji świata, myślą inaczej. I to jest ok. Nie musimy sie zgadzać.
Wg mnie grzech został wymyślony przez ludzi i stał się narzędziem kontroli tych, ktorzy w niego uwierzyli.

A kim jest ten bóg? Skąd pewność że jest ktoś taki jak Bóg? A może to tylko Twoja chęć posiadania jakiegoś tworu dla własnej korzyści? Może po prostu osoby które mówią ze wierzą w jakiegoś Boga tak naprawdę wierzą tylko i wyłącznie w czyjś lub w swój wymysł? Duchowo zostaliśmy tutaj wszyscy skrzywdzeni, bo ktoś kiedyś opowiedział nam trochę bajek w które chcieliśmy uwierzyć. Niestety każda religia przekonuje do własnej racji idąc do celu po trupach, a gdy ktoś w końcu zaczyna myśleć czuje się skrzywdzony.

Początek to jest podobnie jak w takim programie „Randka w ciemno” ale szybko następuje sprawdzian.
W miłości do dziewczyny w realu to też jest najpierw zauroczenie (różnie bywa, może być to osobowość albo tylko fizjonomia). Tak czy owak zaczyna się od czegoś z czego nie ma wymiernych korzyści...A wręcz „straty” (kwiaty, bilety itp.).
Podobnie jest gdy chodzi o Boga.
Jednak w tym przypadku nie można warunkować korzyściami tu i teraz. Raczej jest to odległe, czyli wieczne życie.  W praktyce jednak Bóg zawsze wynagradza poświęcenia dla Niego.

Boga trzeba po prostu „sprawdzać”,  doświadczać indywidualnie samemu, w zaciszu swego pokoju.

Sugerujesz że pójście za Bogiem polega na wyłączeniu myślenia ?

Początek to jest podobnie jak w takim programie „Randka w ciemno” ale szybko następuje sprawdzian.
W miłości do dziewczyny w realu to też jest najpierw zauroczenie (różnie bywa, może być to osobowość albo tylko fizjonomia). Tak czy owak zaczyna się od czegoś z czego nie ma wymiernych korzyści...A wręcz „straty” (kwiaty, bilety itp.).
Podobnie jest gdy chodzi o Boga.
Jednak w tym przypadku nie można warunkować korzyściami tu i teraz. Raczej jest to odległe, czyli wieczne życie.  W praktyce jednak Bóg zawsze wynagradza poświęcenia dla Niego.

Boga trzeba po prostu „sprawdzać”,  doświadczać indywidualnie samemu, w zaciszu swego pokoju.

Sugerujesz że pójście za Bogiem polega na wyłączeniu myślenia ?

Czyli wierzysz w coś co może nigdy nie nastąpić, gdyż nie masz pewności ze jest ten bóg, to życie wieczne.ja to widzę tak wierzysz w coś czego tak naprawdę pewien nie jesteś. Bo jaka masz gwarancję na życie wieczne, na nagrody od jakiegoś Boga? Masz tyle samo gwarancji jak ja ze wraz z mężem będziemy do końca życia, czyli jednym słowem wielkie niewiadome

Ani nagrodzonym. Bo jakim dowodem stwierdzić jedno albo drugie?

Jedynie poprzez doświadczenie realności Boga w swoim osobistym życiu, można uzyskać dowód na to że On duchowo tylko leczy. Gdyż jest Miłością i Sprawiedliwością.

Czyli wierzysz w coś co może nigdy nie nastąpić, gdyż nie masz pewności ze jest ten bóg, to życie wieczne.ja to widzę tak wierzysz w coś czego tak naprawdę pewien nie jesteś. Bo jaka masz gwarancję na życie wieczne, na nagrody od jakiegoś Boga? Masz tyle samo gwarancji jak ja ze wraz z mężem będziemy do końca życia, czyli jednym słowem wielkie niewiadome

Wierzę gdyż w Biblii zawarte jest wiele Jego obietnic. Dodatkowo niektóre z nich doświadczam już teraz.
Oczywiście że dzisiaj/teraz nie widzę. Ale przecież to jest istotą wiary w Boga.

Prywatnie na własny użytek tłumaczę sobie to tak :
W historii ludzkości składano wiele obietnic przez sławnych ludzi. Okazało się że wszystkie one były tylko pobożnym życzeniem. Natomiast w Biblii mam obietnice Kogoś kto nie jest człowiekiem. Wykazuje jakieś ryzyko. Lecz jeśli wszystkie dotychczasowe słowa okazały się jedynie słowami. To zakładam że to co jest napisane w Biblii, spełni się. Zwłaszcza że wiele z nich stało się faktem. Przykładowo obietnica pojawienia się Jezusa Zbawiciela. Była zapowiedziana ze szczegółami setki lat wcześniej. Lecz spełniła się w każdym drobiazgu. Wnioskuję że pozostałe rzeczy też się wypełnią.

W oczach innych ludzi, którzy tak o nich mówią.
We własnym poczuciu siebie i zgodzie ze sobą.


A biblijny bóg z miłością i sprawiedliwością ma wspólnego tyle, co ja z rosyjskim baletem....

Wierzę gdyż w Biblii zawarte jest wiele Jego obietnic. Dodatkowo niektóre z nich doświadczam już teraz.
Oczywiście że dzisiaj/teraz nie widzę. Ale przecież to jest istotą wiary w Boga.

Prywatnie na własny użytek tłumaczę sobie to tak :
W historii ludzkości składano wiele obietnic przez sławnych ludzi. Okazało się że wszystkie one były tylko pobożnym życzeniem. Natomiast w Biblii mam obietnice Kogoś kto nie jest człowiekiem. Wykazuje jakieś ryzyko. Lecz jeśli wszystkie dotychczasowe słowa okazały się jedynie słowami. To zakładam że to co jest napisane w Biblii, spełni się. Zwłaszcza że wiele z nich stało się faktem. Przykładowo obietnica pojawienia się Jezusa Zbawiciela. Była zapowiedziana ze szczegółami setki lat wcześniej. Lecz spełniła się w każdym drobiazgu. Wnioskuję że pozostałe rzeczy też się wypełnią.

Skad pewność że Biblia nie jest kolejną książka fantasy? Ta książka była już tyle razy zmieniana ze juz sam nie wiesz co jest prawdą a co kłamstwem. Nie chce tutaj obrażać w żaden sposób osób które w to wierzą, ale co jeśli jest to po prostu książka taka jak wiele książek Tolkiena? Zauważ że żadna inna książka nie przyniosła tyle zła co biblia.

W swoich!

Skąd pomysł, że ktoś musi SĄDZIĆ! OSĄDZAĆ!

Trafna odpowiedź.

Wszystko rozbija się o to czy dla człowieka istnieje jakiś aksjomat, czy sam dla siebie jest absolutem. Jednak gdy doświadczy na własnej skórze ograniczoności, to wówczas zaczyna szukać Boga. W myśl porzekadła „ jak trwoga to do Boga”.