Towarzystwo uczy, że Jezus króluje od roku 1914. Każdy ŚJ w to wierzy.

Ale równocześnie uczy też (nie każdy ŚJ o tym wie), jak całe chrześcijaństwo, że Jezus panuje też od roku 33:

*** w14 15.1 s. 11 ***
Trzeciego dnia wskrzesił Syna i w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku Jezus zaczął królować nad chrześcijańskim zborem swych namaszczonych braci (Kol. 1:13).

„W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. został utworzony zbór chrześcijański. Jezus zaczął panować z nieba nad uczniami namaszczonymi duchem (Kolosan 1:13). Kierował nimi w dziele głoszenia i przygotowywał do przyszłych zadań” (Jezus – droga, prawda i życie 2017 [ang. 2015] s. 312).

Jest to królowanie Jezusa u ŚJ w małym zakresie, bo dotyczyło to w latach 33-1914 tylko Apostołów i członków Towarzystwa.
Teraz zaś są dwa królowania:

te od 33 r.
te od roku 1914

Proszę mi powiedzieć jaka różnica np. w królowaniu w roku 1910, 1913 i w 1914?

Co się zmieniło (prócz wybuchu wojny )

Czy to tylko papierkowe rozliczenie?

Jak jako starsi tłumaczyliście to.

Różnica jest taka że królestwo Boże mamy już 107, 104 i 103 lata, zatem zostało 893,896, lub w najlepszym wypadku 897 lat tego królestwa, czyli mniej czasu na bujanie się z tygryskami, łażenia po szczelinie świetlnej kobry, małych chłopców wypasających lwy i cielaki oraz innych ulubionych przez Świadków rozrywek (W Australii i UK najwidoczniej najbardziej lubią małych chłopców z tutaj wymienionych)

Towarzystwo uczy, że Jezus króluje od roku 1914. Każdy ŚJ w to wierzy.

Ale równocześnie uczy też (nie każdy ŚJ o tym wie), jak całe chrześcijaństwo, że Jezus panuje też od roku 33:

*** w14 15.1 s. 11 ***
Trzeciego dnia wskrzesił Syna i w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku Jezus zaczął królować nad chrześcijańskim zborem swych namaszczonych braci (Kol. 1:13).

Jest to królowanie Jezusa u ŚJ w małym zakresie, bo dotyczyło to w latach 33-1914 tylko Apostołów i członków Towarzystwa.
Teraz zaś są dwa królowania:

te od 33 r.
te od roku 1914

Jest jeszcze królowanie od roku 30:

„Chrystus Królem zboru chrześcijańskiego od czasu pierwszej obecności” („Upewniajcie się o wszystkich rzeczach” ok. 1957 [ang. 1953, 1957] t. 2, s. 110).

Chrześcijaństwo uczy o dwóch fazach Królestwa:

1) „Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości” Mt 13:41.
2) „Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego” Mt 13:43.

Dwie fazy Królestwa Chrystusowego pokazał też w Ewangelii Mateusz, który stosuje dla nich dwa różne określenia:

„Królestwo Boże” i „Królestwo niebieskie”.

Słusznie stwierdza ks. A. Kowalczyk („Wpływ typologii oraz tekstów Starego Testamentu na redakcję Ewangelii Świętego Mateusza” s. 167), że „termin ‘Królestwo Boże’ Ewangelista używa w odniesieniu do rzeczywistości, która już zaistniała, jest własnością Żydów, względnie jest do zdobycia już w tym ziemskim życiu (Mt 12:28, 19:24, 21:43, 21:31 (tekst grecki), natomiast termin ‘Królestwo niebieskie’ używa, kiedy mowa jest o celu ziemskiego życia, o rzeczywistości eschatologicznej; por. Mt 5:20, 7:21, 8:11, 18:3, 19:23, nigdy nie mówi on o wejściu do Królestwa niebieskiego jako o czymś już dokonanym. Termin ‘Królestwo niebieskie’ oznacza cel wędrówki ziemskiej pod wodzą Chrystusa...”.