Na ogół ŚJ mówią o sfałszowaniu przykazań przez KK.

Trzeba jednak przyznać, że w publikacjach organizacji Świadków Jehowy nie sposób znaleźć dosadnych stwierdzeń o „sfałszowaniu” Dekalogu. Tak jest bynajmniej w ostatnich latach. Albo więc głosiciele Towarzystwa Strażnica przejaskrawiają problem, albo organizacja ta taktycznie nie używa ostrych zarzutów. Oto opinia Towarzystwa Strażnica:

„Inny podział przykazań. Powyższy podział Dziesięciu Słów, podany w Wyjścia 20:2-17, można nazwać naturalnym. Taki sam podał Józef Flawiusz, historyk żydowski z I wieku n.e. (Dawne dzieje Izraela, III, V, 5), oraz żyjący w tych samych czasach filozof żydowski Filon (O dekalogu, 51). Jednakże Augustyn i inni połączyli ze sobą przykazania dotyczące obcych bogów oraz sporządzania wizerunków (Wyjścia 20:3-6; Powtórzonego Prawa 5:7-10), a chcąc zachować ogólną liczbę 10 przykazań, podzielili Wyjścia 20:17 (Powtórzonego Prawa 5:21) na dwa przykazania: dziewiąte, zabraniające pożądania cudzej żony, i dziesiąte, zabraniające pożądania czyjegoś domu i tak dalej. Próbując uzasadnić taki podział, Augustyn powołał się na zapis Dekalogu z Powtórzonego Prawa 5:6-21, gdzie w wersecie 21 występują dwa różne wyrazy hebrajskie (»Nie wolno ci pożądać [forma słowa chamád] (...). Ani nie wolno ci samolubnie pragnąć [forma słowa ’awáh]«), podczas gdy we wcześniejszym tekście z Wyjścia 20:17 dwukrotnie pojawia się tylko jeden czasownik (»pożądać«)” (Strażnica Nr 5, 2006 s. 31; por. te same słowa: „Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. 1, s. 528).

Widzimy z powyższego, że Kościół Katolicki nie bez podstaw biblijnych uznał, iż w tekście Pwt 5:21 występują dwa przykazania, a nie jedno.

Augustyn nie był pierwszym, który tak przedstawiał przykazania. Choć Świadkowie Jehowy piszą „Augustyn i inni połączyli...” przykazania, to jednak nie podają, że ci „inni”, to były osoby żyjące co najmniej dwa wieki przed nim.