Witaj, gościu! Zaloguj się lub Zarejestruj się.

0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

Autor Wątek: "Wzburzona dusza" zniknęła - zmiana w Ps 42,5  (Przeczytany 1145 razy)

Offline szymonbudny

  • Pionier
  • Wiadomości: 879
  • Polubień: 681
  • https://unitarianin.wordpress.com
    • https://unitarianin.wordpress.com
Odp: "Wzburzona dusza" zniknęła - zmiana w Ps 42,5
« Odpowiedź #15 dnia: 11 Czerwiec, 2022, 13:47 »
A tu jak ŚJ rozumieli i rozumieją Łk 16:

„Światło padło też na przypowieść o bogaczu i Łazarzu. Przekonano się, że bogacz nie przedstawiał całego narodu żydowskiego, lecz wpływowych i obłudnych przywódców religijnych z czasów Jezusa, a stosownie do tego obrazuje obecnie kler nominalnego chrześcijaństwa (Łuk. 16:19-31)” (Strażnica Rok CIII [1982] Nr 18 s. 17).

Tylko że oni skupiają się wyłącznie na tym, kogo przedstawiają osoby, a nie miejsca.
Nie rozumiem. Czy możesz rozwinąć swoją wypowiedź?
Wszyscy, którzy wierzą, że Jezus jest Chrystusem, są dziećmi Bożymi. I każdy, kto kocha Ojca, kocha też Jego dzieci. [1J 5:1 PNŚ 2018]


Offline Roszada

Odp: "Wzburzona dusza" zniknęła - zmiana w Ps 42,5
« Odpowiedź #16 dnia: 11 Czerwiec, 2022, 14:23 »
To nie moja wypowiedź tylko Towarzystwa, a to jest różnica. ;D

Proszę bardzo, dawna nauka:

   „Bogacz symbolizuje czyli reprezentuje naród Izraelski. Żebrak, Łazarz, przedstawia narody ziemi, które przez długi czas były bez Boga i nadziei, lecz one pragnęły być w harmonji z Bogiem” (Piekło. Czem ono jest? Kto w niem przebywa? Czy z niego można się wydostać? 1924 s. 35; patrz też Pojednanie 1928 s. 188).

   „(...) niedaleki jest dzień, kiedy bogacz, mianowicie naród izraelski, straci łaskę Bożą i kiedy tej łaski dostąpią narody pogańskie. (...) Żebrak przedstawia narody pogańskie, które potem zdobyły łaskę Bożą” (Na tamtym świecie 1933, 1935 [ang. 1932] s. 32-33; por. Złoty Wiek 15.05 1935 s. 10-11).
« Ostatnia zmiana: 11 Czerwiec, 2022, 14:43 wysłana przez Roszada »


Offline Roszada

Odp: "Wzburzona dusza" zniknęła - zmiana w Ps 42,5
« Odpowiedź #17 dnia: 13 Czerwiec, 2022, 09:59 »
Dawna interpretacja przypowieści o Łazarzu, do roku 1932, realizować się miała szczególnie od roku 1878:

   „Umaczanie palca w wodzie [Łk 16:24] nie jest literalne, lecz symboliczne i przedstawia umaczanie pióra w atramencie i podpisanie pewnej ugody na korzyść byłego bogacza, narodu Izraelskiego, co również miało swoje wypełnienie w czerwcu 1878 roku, kiedy odbył się kongres w Berlinie, na którym premjer Wielkiej Brytanji poczynił pierwsze kroki na korzyść żydów w Palestynie” (Złoty Wiek 01.07 1928 s. 198).