Stwierdzono w roku 1987, że Wielki Jubileusz z Kpł 25:10 zaczął się w 33 r. po Chr. (Strażnice: Rok CVIII [1987] Nr 3 s. 19; Nr 10, 1995 s. 24).
Wcześniej nauczano, że nastąpi on zanim przeminie pokolenie roku 1914 (Strażnica Rok XCIX [1978] Nr 22 s. 22-24).
Knorr uczył o 1975 r. („Życie wieczne w wolności...” 1970 s. 19-21)/
Rutherford o 1925 r. (Strażnica Rok CV [1984] Nr 16 s. 24; „Świadkowie Jehowy - głosiciele...” s. 632).
Russell o 1874 r. („Nadszedł Czas” s. 216; Strażnica Rok XCVI [1975] Nr 21 s. 16; „Świadkowie Jehowy - głosiciele...” s. 631).
*** w06 15.2 s. 30 ak. 18 Podążanie coraz jaśniejszą ścieżką ***
W roku 1987 dokładnie wyjaśniono znaczenie jubileuszu chrześcijańskiego.
*** w95 15.5 s. 24 ak. 14 Strugi światła — wielkie i małe (część druga) ***
Nieco lepiej zrozumiano też, czego pierwowzorem był jubileusz. Kiedy obowiązywało Prawo, co 50 lat następował rok jubileuszowy, podczas którego pewne dobra wracały do pierwotnych właścicieli (3 Mojżeszowa 25:10). Przez długi czas sądzono, że wyobrażał on Tysiącletnie Panowanie Chrystusa. W ostatnich latach zauważono jednak, iż odpowiednik jubileuszu w rzeczywistości rozpoczął się w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. z chwilą wylania ducha świętego, gdyż właśnie wtedy osoby nim namaszczone zostały uwolnione z niewoli przymierza Prawa Mojżeszowego (Strażnica numer 3 z roku 1987, strony 16-27).
