Początkowo tylko osoby zaprzeczające okupowi podlegały wykluczeniu.

*** kr rozdz. 11 s. 114 ***
W roku 1892 w Strażnicy napisano, że „naszym obowiązkiem jest wykluczyć tych chrześcijan, którzy pośrednio lub bezpośrednio zaprzeczają, iż Chrystus oddał siebie na okup (...) za wszystkich” (odczytaj 2 Jana 10). W roku 1904 w książce Nowe stworzenie przyznano, że osoby, które trwają w złym postępowaniu, stanowią realne zagrożenie moralne dla zboru. W tamtych czasach organizowano „posiedzenia Kościoła”, podczas których cały zbór analizował poważne przewinienia — choć tego typu spotkania odbywały się sporadycznie.